Wróbel pojemny (Japońska bajka)

Long, dawno temu w Japonii mieszkał stary człowiek i jego żonę. Stary człowiek był dobrym, życzliwym, ciężko pracującym facetem, ale jego żona była zwykłą krzyżową łatką, która zepsuła szczęście jej domu przez jej żalisty język. Zawsze ogarnęła coś od rana do nocy. Stary człowiek był przez długi czas przestał podjąć jakikolwiek zawiadomienie o jej krzyżu. Wystąpił przez cały dzień w pracy w dziedzinach, a ponieważ nie miał dziecka, za jego rozrywkę, kiedy wrócił do domu, trzymał oswojonego sparrow. Uwielbiał małego ptaka, tak jak gdyby była jego dzieckiem.

Kiedy wrócił w nocy po pracy w swoim ciężkim dniu pracy na otwartym powietrzu, to była jego jedyna przyjemność zwierzmić wróbel, rozmawiać do niej i nauczyć jej małych sztuczek, których nauczyła się bardzo szybko. Starzec otworzył klatkę i pozwoliła jej latać w pokoju, a oni bawią się razem. Wtedy, gdy przyszedł kolacja, zawsze uratował kilka kawałków z jego posiłku, z którymi karmić jego mały ptak.

Teraz pewnego dnia staruszek wyszedł do siekania drewna w lesie, a stare Kobieta zatrzymała się w domu, aby umyć ubrania. Dzień wcześniej, zrobiła trochę skrobi, a teraz, kiedy przyszła na to szukać, wszystko zniknęło; misa, którą wypełniła pełną wczoraj była dość pusta.

Kiedy zastanawiała się, kto mógł użyć lub ukradł skrobię, w dół przeleciał wróbel zwierząt domowych i kłaniając jej małą upierzoną głową – sztuczkę, którą miała Ucząc się przez jej mistrza – ładny ptak chiped i powiedział:

"To ja wziąłem skrobię. Myślałem, że to trochę jedzenie w tym basenie i zjadłem to wszystko. Jeśli popełniłem błąd, błagam cię, żebyś mi wybaczył! Tweet, Tweet, Tweet!"

Widzisz z tego, że wróbel był prawdziwy ptakiem, a stara kobieta powinna być gotowa wybaczyć ją od razu, kiedy zapytała o jej wybaczenie tak ładnie. Ale tak nie tak Teraz była zbyt zachwycona, aby mieć przyczynę skargi przeciwko zwierzakom. Skarciła, a nawet przeklinała biednego małego ptaka na złe zachowanie, a nie zadowolony z używania tych surowych, ufnelingowych słów, w dopasowaniu wściekłości chwyciła wróbel – który cały ten czas rozprzestrzenił skrzydła i pokłonił głowę przed Stara kobieta, aby pokazać, jak przykro, że była – i pobierała nożyczki i odciął biednych małych ptaków.

"Przypuszczam, że wziąłeś skrobię z tym językiem! Teraz możesz zobaczyć, jak to jest iść bez tego! " A z tymi strasznymi słowami doprowadziła do ptaka, a nie dbając o najmniej, co może się z tym przytrafić, a bez najmniejszej litości za jego cierpienie, więc nieuprzejmość była ona!

stara kobieta, po napędzaniu Wróbel z dala, zrobił więcej kłopotów ryżowych, wnosząc cały czas na kłopoty, a po skrobiu całej ubrania, rozpowszechniają rzeczy na deskach do wyschnięcia na słońcu, zamiast prasować ich tak, jak w Anglii.

Wieczorem stary człowiek wrócił do domu. Jak zwykle, w drodze powrotnej z powrotem, spłynął na czas, kiedy powinien dotrzeć do swojej bramy i zobaczenia jego zwierzaka przyjść latanie i spotykać się z nim, spotkać się z piórami, aby pokazać jej radość, a na ostatnie przyjście na jego ramieniu. Ale do nocy staruszek był bardzo rozczarowany, bo nawet nie był nawet cień jego drogiego wróbla.

Nadszedł jego kroki, pospiesznie wyciągnął ze swoich słomy sandały i podszedł do werandy. Wciąż nie ma wróbla. Teraz czuł się pewien, że jego żona, w jednym z jej krzyżów, zamknęła wróbel w klatce. Nazwał więc ją i powiedziała z niepokojem:

"Gdzie jest dzisiaj Suzume San (Miss Sparrow)?"

Stara kobieta udawała na początku, a odpowiedział:

"Wróbel? Jestem pewien, że nie wiem. Teraz przychodzę o tym myśleć, nie widziałem jej po południu. Nie powinienem się zastanawiać, czy niewdzięczny ptak latał i zostawił cię po wszystkich twoich pieszczoty!"

Ale w końcu, gdy stary człowiek nie dał jej nie spokój, ale zapytał ją znowu, upierając to Musi wiedzieć, co stało się z jego zwierzakiem, wyznała wszystko. Powiedziała mu, że Crossly, jak Sparrow zjadł pastę ryżową, którą specjalnie stworzyła do skrobi z ubraniami, a jak wróbel przyznał się do tego, co zrobiła, w wielkim gniewie, że zabrała jej nożyczki i wyciąć jej język i wycięła język, jak w końcu napędzała ptaka i zakazała jej wrócić do domu ponownie.

wtedy stara kobieta pokazała jej męża jęzę wróbel, mówiąc:

"Oto język Odcięłam! Przerażający mały ptak, dlaczego zjadł całą moją skrobię?"

"Jak mógłbyś być taki okrutny? Oh! Jak mógłbyś być tak okrutny? " Wszystko, że stary człowiek może odpowiedzieć. Był zbyt życzliwy, by karać swoją ryjkę o żonie, ale był strasznie zakłopotany w tym, co stało się z jego biednym małym wróblem.

"Co za straszny nieszczęście dla mojego biednego Suzume San stracił ją język!" Powiedział do siebie. "Nie będzie mogła już dłużej cierpieć, a na pewno ból cięcia w tym szorstkim sposobie musi uczynić ją źle! Czy nie ma nic do zrobienia? Kiedy wytarł łzy z rękawem swojej bawełnianej szaty, jasna myśl pocieszała go: pójdzie i szukać wróbla na jutrze. Po uznaniu tego był w końcu udać się do snu, zatrzymując się na każdą kępę bambusów, aby płakać:

"Gdzie, oh, gdzie pobyt mój wróbel języka? Gdzie, oh gdzie, czy mój język sparrow pozostanie!"

Nigdy nie przestał odpocząć na jego południe posiłek, i było daleko po południu, kiedy znalazł się w pobliżu dużego drewna bambusa. Bambusowe gaje są ulubionymi haunts wróbli, a na brzegu drewna widział jego własny drogi wróbel czeka, by go powitać. Prawie nie uwierzył jego oczy z radości, i szybko napadnął do przodu, żeby ją pozdrowić. Skłoniła się z małą głową i przeszedł przez wiele sztuczek, którą jej mistrz nauczył jej, aby pokazać jej przyjemność, że znów widząc swojego starego przyjaciela, a cudownie się powiązać, mogła mówić od starego. Stary człowiek powiedział jej, jak przepraszam za wszystko, co się wydarzyło i zapytał po jej języku, zastanawiając się, jak mogłaby dobrze mówić bez tego. Wtedy Sparrow otworzył dziób i pokazał mu, że nowy język wzrósł w miejscu starego i błagał go, żeby nie myśleć więcej o przeszłości, ponieważ była już całkiem dobrze. Wtedy stary wiedział, że jego wróbel był bajką i żadnym wspólnym ptakiem. Trudno byłoby wyolbrzymiać radość starego człowieka. Zapomniał o wszystkich swoich kłopotach, zapomniał nawet jak zmęczony był, bo znalazł jego zagubiony wróbel, a zamiast być chory i bez języka, gdy się obawiał i oczekiwał, że ją znajdzie, była dobrze i szczęśliwa i nowa język i bez znaku złego traktowania otrzymała od żony. A przede wszystkim była bajką.

Sparrow poprosił go o podążać za nią i latając przed nim, doprowadziła go do pięknego domu w samym sercu bambusowego gaju. Stary człowiek był całkowicie zdumiony, gdy weszła do domu, aby znaleźć to, co było piękne miejsce. Został zbudowany z najszczęśliwszych drewna, miękkie kremowe maty, które zajął miejsce dywanów, były najlepsze, jakie kiedykolwiek widział, a poduszki, które sparrow wywołał dla niego, by usiąść z najlepszego jedwabiu i crape. Piękne wazony i pudełka lakierowe ozdobione tokonoma [1] każdego pomieszczenia.

[1] W przypadku gdy wyświetlane są cenne obiekty.

Wróbel poprowadził stary człowiek do miejsca honor, a potem, biorąc jej miejsce w skromnej odległości, podziękowała mu wielu uprzejmi łuków za całą dobroć, którą pokazał jej przez wiele długotrwałych lat.

wtedy Lady Sparrow, jak teraz zadzwonić Jej, wprowadziła całą swoją rodzinę starym człowieku. To zrobione, jej córki, szarpane w delikatnych sukniach crape, przywilonych na pięknych staromodnych tacach święto wszelkiego rodzaju pysznych potraw, dopóki starzec zaczął myśleć, że musi marzyć. W środku obiadu niektóre córki Sparrow wykonywały wspaniały taniec, zwany "Suzume-Odori" lub "tańcem wróbli", aby bawić gościa.

nigdy nie miałem samego starca dużo. Godziny przeleciały zbyt szybko w tym pięknym miejscu, ze wszystkimi tymi bajkowymi wróbkami, aby czekać na niego i uczcić go i tańczyć przed nim Długa droga do pójścia i musi pomyśleć o zabraniu urlopu i powrotu do domu. Podziękował swoją rodzinną gospodyni za wspaniałą rozrywkę i błagał ją ze względu na zapomnieć się, że cierpiała na ręce jego krzyża starej żony. Powiedział Lady Sparrow, że był to świetny komfort i szczęście, aby znaleźć ją w tak pięknym domu i wiedzieć, że nie chce. To był jego niepokój, aby wiedzieć, jak ona rozszerzała i co naprawdę się przydarzyło, że doprowadziło go do szukania jej. Teraz wiedział, że wszystko było dobrze, że mógł wrócić do domu z lekkim sercem. Jeśli kiedykolwiek chciała go za wszystkim, że miała tylko wysłać do niego, a on przyjdzie raz Musi wrócić do swojej starej żony – kto prawdopodobnie byłby krzyżem w jego nie wracającym do domu w zwykłym czasie – i do jego pracy, a tam, a tam, ale chciał tego zrobić, nie mógł zaakceptować jej rodzaju zaproszenia. Ale teraz, kiedy wiedział, gdzie mieszkała Lady Sparrow, przyjdzie, żeby ją zobaczyć, kiedy miał czas Dla niektórych jej sług, a jednocześnie przyniósł dwa pudełka, jeden duży, a drugi mały. Zostały one umieszczone przed starcem, a dama Sparrow poprosił go, aby wybrał, który lubił na prezent, który chciała mu dać.

Stary człowiek nie mógł odmówić tego rodzaju propozycji, a on wybrał Mniejsze pudełko, mówiąc:

"Jestem teraz zbyt stary i słaba, aby nosić duże i ciężkie pudełko. Jak ty jesteś taki uprzejmie, że mogę powiedzieć, że mogę wziąć, co mi się podoba, wybiorę mały, który będzie mi łatwiejszy do noszenia."

Następnie wróble pomogły mu umieścić go na jego Wróciłem i poszedł do bramy, żeby go zobaczyć, licytując go dobrze z wieloma łukami i błagając go, by przyjść ponownie, gdy miał czas. Tak więc staruszek i jego wróbel zwierząt domowych oddzielały się dość szczęśliwie, wróbel pokazuje nie najmniej złej woli dla całej nieuprzejmości, którą cierpiała na ręce starej żony. Rzeczywiście, odczuła tylko smutek dla starego człowieka, który musiał znosić to całe swoje życie.

Kiedy staruszek sięgnął do domu, znalazł swoją żonę, a nawet zwykle, bo był późno w Noc i ona czekała na niego przez długi czas.

"Gdzie byłeś cały ten czas?" zapytała w wielkim głosie. "Dlaczego wracasz tak późno?"

Stary człowiek próbował się uspokoić, pokazując jej pudełko przedstawienia, które przywrócił z nim, a potem powiedział jej o wszystkim, co się mu przydarzyło i jak cudownie został zabawiony w domu Sparrow.

"Teraz zobaczmy, co jest w pudełku" – powiedział starego człowieka, nie dając jej czasu na ponowne narzekanie. "Musisz mi pomóc." I oboje usiadli przed pudełkiem i otworzyli go.

do ich całkowitego zdumienia znaleźli pudełko wypełnione brzegi ze złotymi i srebrnymi monetami i wieloma innymi cennymi rzeczami. Maty ich małego domku dość błyszczały, gdy zabrali rzeczy jeden po drugim i umieścili je i zajmowały je ponownie. Stary człowiek był szczęśliwy na widok bogactwa, które były teraz jego. Poza jego najjaśniejszymi oczekiwaniami był prezent wróbel, który pozwoliłby mu zrezygnować z pracy i żyć swobodnie i pocieszyć resztę swoich dni.

Powiedział: "Dzięki moim dobrym małym sparrowym! Dzięki moim dobrym małym wróblem! " Wiele razy Teraz zaczęła zarzucić starego człowieka za nie przyniósł do domu duże pudełko z prezentów, bo w niewinności jego serca powiedział jej, jak odmówił dużego pudełka prezentów, które zaoferowały mu wróble, preferując mu mniejszy Ponieważ było lekkie i łatwe do noszenia do domu.

"Jesteś głupiym starcem", powiedziała, że ​​"dlaczego nie przynosiłeś dużego pudełka? Pomyśl tylko, co straciliśmy. Być może mieliśmy dwa razy więcej srebra i złota. Jesteś z pewnością starym głupcem! " ona krzyczała, a potem poszła spać tak zły, jak mogła być Greedy stara kobieta, nie zadowolona z powodzenia, która była tak niespodziewanie spotkać im, a która ona tak mała zasłużona, podjął jej umysł, jeśli to możliwe, aby uzyskać więcej.

wcześnie następnego ranka wstała I sprawił, że stary człowiek opisuje drogę do domu Sparrow. Kiedy zobaczył, co w jej umyśle starał się powstrzymać ją przed wyjazdem, ale było bezużyteczne. Nie słuchała jednego słowa, który powiedział. Jest to dziwne, że stara kobieta nie wstydziła się, zobaczył wróbel po okrutnym sposobie, którego traktowała ją w wycinaniu języka w nadającej się wściekłości. Ale jej chciwość, żeby dostać duże pudełko, zapomniała o wszystkim. Nawet nie wejdzie nawet myśli, że wróbry mogą być zły na niej – jak rzeczywiście byli – i mogą rzucić ją za to, co zrobiła.

Odkąd dama Sparrow wrócił do domu w domu Smutna sytuacja, w której po raz pierwszy znaleźli ją, płacząc i krwawiąc z ust, jej całą rodzinę i stosunki zrobiły niewiele więcej, ale mówić o okrucieństwu starej kobiety. "Jak mogłaby – zapytali sobie nawzajem", zadać taką ciężką karę za taki drobny przestępstwo, jak spożywanie niektórych pasty ryżowej przez pomyłkę? " Wszyscy kochali starego człowieka, który był taki miły i dobry i cierpliwy pod wszystkimi jego kłopotami, ale stara kobieta nienawidzili, i zdeterminowali, jeśli kiedykolwiek mieli szansę, aby ją karać, by ją zasłużyć. Nie długo czekali>

"Gdzie jest dom Sparrow tongue? Gdzie jest dom sparrow w sparrowym języku? Ona przyspieszyła do drzwi i głośno zapukała.

Kiedy słudzy powiedzieli Lady Wróbel, że jej stara kochanka była w drzwiach prośba, żeby ją zobaczyć, była nieco zaskoczona na nieoczekiwanej wizycie, po tym wszystkim, co wziął Miejsce, a ona zastanawiała się nie mało na śmiałością starej kobiety w wyruszaniu, aby przyjść do domu. Pani wróbel był jednak uprzejmym ptakiem, więc wyszła, żeby pozdrowić starą kobietę, pamiętając, że kiedyś była jej kochanką.

Stara kobieta zamierzała jednak marnować nie ma czasu Słowa, poszła do punktu, bez najmniejszego wstydu i powiedziała:

"Nie musisz się bawić, aby zabawiać mnie tak, jak zrobiłeś mojego starego człowieka. Przyszedłem, żeby dostać pudełko, który tak głupio pozostawił. Wkrótce wkrótce zabiorę urlop, jeśli dasz mi wielkie pudełko – to wszystko, czego chcę! Stara kobieta chętnie go chciała i podnosiła ją na plecach, a nawet nie zatrzymując się, podziękować Lady Sparrow zaczął pośpieszyć Homewards.

pudełko było tak ciężkie, że nie mogła chodzić szybko, znacznie mniej biegać, Gdyby chciałaby robić, więc niespokojna była, gdyby wróciła do domu i zobaczyła, co było w pudełku, ale często usiąść i odpoczywała tak przy okazji.

Kiedy była oszałamiająca Ciężkie obciążenie, jej pragnienie otwierania pudełka stało się zbyt wielkie do oporu. Nie mogła już dłużej czekać, bo przypuszczała, że ​​to duże pudełko jest pełne złotych i srebrnych i cennych klejnotów, takich jak mała mąż otrzymał Przy drodze i otworzył go ostrożnie, spodziewając się, że spodziewamy się oczu na moje bogactwo. Jednak to, co widziała, więc przerażała ją, że prawie straciła zmysły. Gdy tylko podniosła pokrywę, szereg okropnych i strasznych demonów wyrzuconych z pudełka i otoczyła ją, jakby zamierzali ją zabić. Nawet w koszmarach kiedykolwiek widziała takie okropne stworzenia, jak jej znacznie pożądane pudełko. Demon z jednym ogromnym okiem w środku czoła przyszedł i spojrzała na nią, potwory z unośnymi ustami wyglądały tak, jakby by sobie pożreć, ogromny wąż zwinięty i syknął o niej, a duża żaba wskoczyła i błagała do niej, a duża żaba wskoczyła i błagała w przyszłość.

Stara kobieta nigdy nie była tak przestraszona w jej życiu, i uciekła z miejsca tak szybko, jak jej potrząsała nogi nosiłby ją, cieszę się, że uciekają przy życiu. Kiedy dotarła do domu upadła na podłogę i powiedziała mężowi ze łzami wszystkim, co się przydarzyło, a jak była prawie zabita przez demony w pudełku.

Potem zaczęła obwiniać wróbel, ale stary człowiek zatrzymał ją od razu, mówiąc:

"Nie obwiniaj wróbla, to twoja niegodziwość, która w końcu spotkała się z nagrodą. Mam tylko nadzieję, że może to być lekcja w przyszłości w przyszłości!"

Stara kobieta nie powiedziała nic więcej, a od tego dnia pokutowała jej krzyż, nieuprzejmy, a stopnie stały się dobrą starą kobietą, aby jej mąż nie znał, żeby była tą samą osobą, a oni spędzili ostatnie dni razem szczęśliwie, wolne od chcieć lub opieki, ostrożnie spędzać skarb, który stary człowiek otrzymał od swojego zwierzaka, wróbel języku.