Shonkeek-moonkeek (Północnoamerykańska bajka)

To jest nazwa Moheegana ładnego jeziora w Berkshires nazywa się teraz Pontoosuc. Shonkeek był chłopcem, księżycowym dziewczyną, a oni byli kuzynami, którzy dorastali jak dzieci zwykle robią, czy w domu, czy w Wigwam: łączą razem lasy i wzgórza, wypełniły swoje kosze z kwiatami i jagodami i zakochali się. Ale małżeństwo kuzynów był zabroniony w polityce Moheegan, a kiedy osiągnęli wiek, w którym znaleźli towarzystwo najbardziej zachwycające ich wędrówki, byli nawet kazani, aby uniknąć siebie nawzajem. Miały to zwykły efekt, a oni spotkali się na wyspach w jeziorze w częstych odstępach, do męki jednego NOKAWANDO, który chciał poślubić samą dziewczynę i który zgłosił jej zachowanie rodziców.

Miłośnicy zgodzili się, po tym, aby latać do plemienia wschodniego, w którym poprosiłby, aby zostali przyjęci, ale zostały zobowiązani, jeśli Aught zakłócił ucieczkę, spotkać pod jeziorem. NOCKAWANDO INTERFERED. W następnej nocy, jak niczego nie podejrzewający Shonkeek wiosłował na wyspie, w której pokojówka czeka na niego, zazdrosny rywal, wioślarstwo cicho w jego budze, wysłał strzałę do jego pleców, a Shonkeek, bez krzyku, rozbił się w wodzie. Jednak do oczu Nockawando pojawił się, aby utrzymać swoje miejsce i zachęcić jego kajaka. Dziewczyna zobaczyła podejście łodzi: Sped, teraz, jak lot orła. Jeden wygląd, jak minął skały; Jedno spojrzenie na mordercę, kucając w swoim naczyniu Birchen, a z imieniem kochanka na ustach wyskoczyła do własnego kajaka i wypchnęła się z brzegu. Nockawando usłyszał jej podnieść piosenkę śmierci i wiosłował naprzód tak szybko, jak mógł, ale w pobliżu środka jeziora jego ramię upadł.

Zakończył się utwór, a noc stała się dziwna, strasznie. Nie ćwierkać krykieta, a nie okrążeniem fali, a nie szelestem liścia. Nie porażona dziewczyna oczekiwana, ponieważ jego łódź wciąż porusza się przez impuls jego ostatniego skoku wiosła. Wieczorna gwiazda świeciła na horyzoncie, a gdy jej postać przykręciła się w ciemności, gwiazda świeciła w miejscu, gdzie widział jej oko. Nie było tam ludzkiej istoty, która tam siedziała. Potem przyszedł łódź martwego mężczyzny. Dwa cienie wiosłowały bezgłośnie razem, a gdy zniknęli we mgle, która teraz osiedliła się na krajobrazie, nieziemskiego śmiechu zadzwonił nad jeziorem; Potem wszystko było nadal. Kiedy Nockawando dotarł do obozu tej nocy, był żałosnym maniakiem. Indianie nigdy nie znaleźli ciał pary, ale wierzyli, że podczas gdy woda pozostaje w Pontoosuc jego powierzchnia zostanie rozdrażona tymi podróżami zmarłych.