Wiatr opowiada o Waldemar Daa i jego córkach (Duńska bajka)

Gdy wiatr przesuwa się na trawie, pole ma falę jak A staw, a kiedy zamiata na kukurydzy fale polne i fro jak wysokie morze. Nazywa się to tańcem wiatru; Ale wiatr robi i nbsp; nie tańcz tylko, opowiada również historie; I jak głośno może śpiewać i nbsp; jego głęboką klatkę piersiową i jak różni się w drzewie bluzki w tree las, a przez luki i szlocha i pęknięcia w ścianach! Do widzisz, jak wiatr prowadzi chmury tam, jak przestraszony i nbsp; stado owiec? Czy słyszysz, jak wiatr Howls tutaj przez The Open Valley, jak Watchman dmuchający jego róg? Z cudownymi dźwiękami, które

gwizdki i krzyczy w komin i do kominka. Fire trzaski i rozbłyski, i świeci daleko w pokoju, a Little miejsce jest ciepłe i przytulne, a to przyjemne siedzieć tam, słuchając i nbsp; dźwięki. Niech mówi wiatr, ponieważ zna mnóstwo historii i bajki, wiele więcej niż są znane z nas każdy z nas. Po prostu usłyszeć, co wiatr może powiedzieć.

huh-uh-ush! Rykaj! To jest obciążenie piosenki Wiatr. "Znam w nim każdy kamień; Widziałem to, gdy nadal i nbsp; należał do zamku Marsk Stig na cyplu. Ale musiał go i nbsp; "Znałem ich, szlachetne panów i panie, zmieniające się wyścigi, które są tam, a teraz opowiem o Waldemar Daa i jego córkach. Jak dumnie nosił siebie – był z królewskiej krwi! On

może zrobić więcej niż tylko polować na stag i opróżnić wino-can. "To

_Shall_ należy zrobić" – był przyzwyczajony do powiedzenia.

"Jego żona poszła z dumą z dumą z dumą z duma z haftowanymi podłogami z haftowaną na złotym podłożem. Gobeliny były wspaniałe, meble

było drogie i artystycznie rzeźbione. Przyniosła złoto i srebro

z nią w domu, a w piwnicy niemieckie piwo. Czarne ogniste konie są arynowane w stajniach. W tym czasie było bogate w domu borreby, kiedy bogactwo wciąż jest w domu.

"Czworo dzieci mieszkają tam również; Trzy delikatne dziewicy, Ida, Joanna,

i Anna Dorothea: Nigdy nie zapomniałem ich imion / p>

"huh-sh! ryk wzdłuż! " śpiewał wiatr; a potem kontynuował:

"Nie widziałem tutaj, jak w innych wielkich domach szlachetnych, brunodzi urodzony, dama siedzi wśród jej kobiet w Wielkiej Salach, obracając koło spinningowe : Tutaj zmieniła brzmiące akordy cithernu, a

śpiewał do dźwięku, ale nie zawsze stare duńskie melodie, ale piosenki dziwnej ziemi. To było "na żywo i niech żyje" tutaj: Nieznajomy goście przyjechały

z daleko, muzyka brzmiała, kielichy starały się, a ja byłem w stanie utonąć hałasu – powiedział wiatr. "Ostentacja, a

wyroby, i splendor oraz wyświetlacz, a rządy były tam, ale strach przed Panem nie było tam.

"i to było tylko wieczorem Pierwszy dzień maja, "wiatr

kontynuował. "Przyjechałem z Zachodu i widziałem, jak statki były miażdżone przez fale, ze wszystkimi na pokładzie, i rzucili na zachód

wybrzeżu Jutlandii. Pospieszyłem przez wrzosowisko, a ponad jutlandzkim Girt Wschodnie wybrzeże, a na wyspie Fünen, a teraz jechałem na wielkim pasku, jęcząc i wzdychając.

"Potem położyłem się, by odpocząć na brzegu Seelia, w sąsiedztwie

Wielkiego Domu Borreby, gdzie las, wspaniały dąb

las, wciąż róża.

"Młody Mężczyźni-słudzy sąsiedztwa zbierali gałęzie

i bhrushwood pod dębowymi drzewami; Największy i najsuchszy, jaką mogli znaleźć, że przenoszone do wioski i ułożył je w sterty, a

ustawić je w ogniu; A mężczyźni i pokojówki tańczyły, śpiewając w okręgu okrągłym

płonącym stosie.

"Leżałem całkiem cicho", kontynuował wiatr; "Ale milcznie dotknąłem gałęzi

, który został przywieziony przez posiłek mężczyzn-służących,

, a drewno płonął jasno, płonął wyższą niż całą resztę;

i teraz był Wybrany i nęknij nazwę ulicy, a

może wybrać jego ulicę-jagnięcinę z wśród pokojówek; I był największa seria i radość, większa niż kiedykolwiek usłyszałem wcześniej w halach

bogatej rezydencji baroniowej.

", a szlachetna pani pojechała do rezydencji baroniowej, z jej trzech

córki, w złoconym przewozu pociągniętym przez sześć koni. Córki

były młode i uczciwy urocze kwiaty, róża, lilia i blady

hiacynt. Matka była dumnym tulipanem, a nigdy nie uznał pozdrowienia jednego z mężczyzn lub pokojówek, którzy zatrzymali się w swoim sporcie, aby zrobić jej honor: łaskawą damę wydawała się kwiatem, który był raczej sztywny w

łodyga.

"Róża, lilia i bladego hiacyntu; Tak, widziałem ich wszystkie trzy! Czyje, że lambkiny będą oni pewnego dnia myślałem; Ich ulica – kozi bądź dziewiącym rycerzem, być może księciem. Huh-sh! Pośpiesz się! Pospiesz się

"Tak, przewóz przewrócił się z nimi, a chłopcy wznowiły się na ich tańce. Jeździli latem przez wszystkie wioski okrągłe wokół. Ale w nocy, kiedy znów wzięłam się, "powiedział wiatr", bardzo szlachetna pani się położyła, aby znów się wznieść więcej: ta rzecz przyszła na jej", która przychodzi wszystko – nie ma nic nowego że "Największe drzewo może być ukłonione bez złamania", powiedział w nim głos. Jego córki płakały, a wszyscy ludzie w rezydencji wytarł ich oczy; powiedział wiatr.

* * * * *

"Wróciłem ponownie; Często wróciłem ponownie nad wyspą fünen,

i brzegów pasa, a ja usiadłem przez Borreby, przez wspaniałego drewna dębowego; Tam Heron zrobił gniazdo, a gołębie drewna nawiedziły miejsce i niebieskie kruki, a nawet czarny bocian. Wciąż była wiosna; Ale jak przeleciały, jak płakali! Topór

brzmiał, dmucha na cios: Drewno miały być ścięte. Waldemar Daa chciał, aby zbudować szlachetny statek, mężczyznę wojnę, trzy-decker, który król

byłby pewien, że kupiłby; Dlatego też drewno należy ścisły, punkt orientacyjny marynarzy, schronienia ptaków. Hawk rozpoczął się i odleciał, bo jego gniazdo zostało zniszczone; Czapla i wszystkie ptaki

Lasu stały się bezdomne i przeleciały się w strachu i w gniewie: mogę dobrze zrozumieć, jak się czują. Wrony i kruki dookoła głośno jak w przypadku pogardy. "Crack, crack! Pęknięcia gniazdo, pęknięcia, pęknięcia!"

"Daleko w wnętrzu drewna, gdzie hałaśliwy rój robotników

pracowały, stał Waldemara Daa i jego trzy córki; a wszystkie

roześmiał się z dzikich płac ptaków; Tylko jeden, najmłodszy, Anna

Dorothea, czuł się zasłużony w sercu; A kiedy przygotowali przygotowania na drzewo, które było prawie martwe, a na których nagiej gałęzi, czarny bocian zbudował jego gniazdo, skąd małe bociany były wyciągnięte głowy, błagała o miłosierdzie Dla małych rzeczy, a łzy wszedł do jej oczu. Dlatego drzewo z gniazdem czarnym bocianem był stały. Drzewo nie było warte mówienia

"Było świetne wylewanie i piłowanie, a zbudowano trzy decker.

Architekt był o niskim pochodzeniu, ale z wielkiej dumy; Jego oczy i czoło powiedział, jak sprytny był, a Waldemar Daa lubił się słuchając go, a więc była córką Waldemara Ida, najstarszy, który był teraz piętnaście lat; A choć zbudował statek dla Ojca,

Budowany dla siebie zamek przewiewny, w którym on i Ida były

, by iść jako małżeństwo – co może rzeczywiście się stało, jeśli zamek Z kamiennymi ścianami i murami, a fosy pozostały. Ale w

mimo swojej mądrej głowy, architekt pozostał tylko biednym ptakiem; A, a także rzeczywiście, jaki biznesu ma wróbel, aby wziąć udział w tańcu w pawach? Huh-sh! Zawierę, a on też zawierał, bo <

nie mógł zostać; A Little Ida dostała się nad nim, ponieważ była zobowiązana do tego, że jest to zobowiązana.

"Dumne czarne konie były rączni w stajni; Byli warte

patrząc, a zatem oni _Were_ spojrzał. Admirał, który

został wysłany przez króla, aby sprawdzić nowego statku i wziąć środki na jego zakup, mówił głośno w podziwu pięknych koni

"Słyszałem to wszystko – powiedział wiatr. "Towarzyszyłem Panowie

przez otwarte drzwi i osadzone ostrza słomy jak bary złota

przed ich stopami. Waldemar Daa chciał mieć złoto, a admirał

Życzył dumnych czarnych koni i dlatego chwalił ich tak bardzo; Ale wskazówka nie została podjęta, aw konsekwencji statek nie był kupowany. Pozostał na brzegu pokrytym deskami, arką Noego, który nigdy nie dotarł do wody-Huh-sh! spieszyć się! daleko! Wybrzeże, "ciągnął się

wiatr" Wrony i kruki przyszły, wszystko jak czarne, jak mogą być, wspaniałe stada z nich, i wysiadły na martwym, opuszczony, samotny statek przy brzegu i szalej W ochrypłych akcentach drewna, które nie było już więcej, z wielu ładnych gniazd ptaków zniszczonych, a małe lewe opuściły bez domu; I wszystko ze względu na ten wspaniały kawałek tarcicy, to najbardziej dumny statek, który nigdy nie pływał.

"Zrobiłem wir płatków śniegu, a śnieg leżał jak wspaniałe jezioro High
Wokół statku i dryfował nad nim. Pozwalam to usłyszeć mój głos, że to może wiedzieć, co ma powiedzieć burza. Z pewnością znalazłem się do nauki do dawania. Huh-sh! Push wzdłuż!

", a zima minął; Zima i lato, oboje minęli, a także wciąż przechodzą, nawet gdy mijam; Wraz z wirami śniegami, a wraz z wirami kwiatów jabłoni, a pozostałych liści!

! z dala! A mężczyźni przechodzą też!

"Ale córki były nadal młode, a Mała Ida była różą, a

, aby spojrzeć na w dniu, kiedy architekt jej zobaczył. Często przytulam jej długie brązowe włosy, kiedy stała w ogrodzie przy jabłko

drzewie, muze, a nie uważając, jak rozłączyłem kwiaty na włosach, a

rozluźnił się, podczas gdy patrzyła na Czerwone słońce i złote niebo,

przez ciemną Underwood i drzewa ogrodu.

"Jej siostra była jasna i smukła jako lilia. Joanna miała wysokość i deportację, ale była jak jej matka, raczej sztywna w łodydze. Ona

bardzo lubiła spacerować przez Wielką Salę, gdzie zawiesił portrety swoich przodków. Kobiety zostały namalowane w sukniach jedwabiu

i aksamitnym, z małym małym kapeluszem, haftowanym z perełami, na ich plecionych włosach. Byli przystojnymi kobietami. Panowie byli reprezentowani ubrani w stali, lub w kosztownych płaszczach wyłożonych skórą wiewiórki; Oni

nosili małe ruffy i miecze po bokach, ale nie zamknięte do swoich bioder. Gdzie byłoby zdjęcie Joanny, znajdzie swoje miejsce na tej ścianie jakiś dzień? A jak wyglądałby _He_? To jest to, o czym myślała, a o tym mówiła miękko do siebie. Słyszałem to,

, jak zmieciłem do długiej sali, i odwróciłem się, by wyjść ponownie.

"Anna Dorotea, bladego hiacyntu, dziecko czternaście, było cicho i przemyślane ; Jej wielkie, głębokie niebieskie oczy miały wygląd, ale młodszy uśmiech wciąż grał wokół ust: nie byłem w stanie ciosnąć go, ani nie chciałem tego zrobić.

"Spotkaliśmy się w ogrodzie, w pustym pasie, w polu i łące; Waldemar Daa

był arogancki i dumny, ale był także nauczyonym człowiekiem i znał świetną ofertę. To nie było tajemnicę, a wiele opinii zostało wyrażone przez to. W swoim kominie był ogień nawet w okresie letnim. On

zablokowałby drzwi swojego pokoju, a przez kilka dni ogień byłby szturchany i zgieł; Ale tego nie mówił zbyt wiele – siły natury muszą być podbite w milczeniu; I wkrótce odkrył sztukę zrobienia

Najlepszą rzeczą w All-The Red Gold.

"Dlatego komin zawsze palił, dlatego płomienie

tak często kręcone. Tak, byłem tam też – powiedział wiatr. "Pozwól mu iść, śpiewałem przez kominię: zakończy się w dymie, powietrze, węgle

! Spalisz się! Hu-uh-ush! odjechać! Odchórzyć! To, co

stało się stare złote i srebrne naczynia w szafkach i skrzyniach, krowy w polach, i domu i domu? Tak, mogą się topić,

może stopić się w złotym tyglu, a jednak nie udaje się złotem.

"Puste wzrósł puste stodoły i pokoje sklepowe, piwnice i magazyny. Służby

zmniejszyły się w liczbie, a myszy pomnożone. Potem okno

pękł, a potem inny, a ja mogłem dostać się w innym miejscu poza drzwiami, "powiedział wiatr. "Gdzie komin dymuje posiłek, jest gotowany" – mówi przysłowie. Ale tu komin wędzony, który pożerał wszystkie posiłki, dla dobra czerwonego złota.

"Blew przez bramę dziedzińca jak watchman dmuchając jego rogu"

wiatr kontynuowałeś: "Ale nie ma tam Watchman. Obróciłem okrągłe wiatraczkę na szczycie wieży i naprzód jak

chrapanie Wardera, ale nie był tam Warder; Tylko myszy i szczury są tam. Ubóstwo położyło obrus; Ubóstwo siedział w szafie

iw spialerze; Drzwi spadły z zawiasów, pęknięć i szczeliny

, wykonały swój wygląd, a ja poszedłem na przyjemność; I to jest jak wiem wszystko o tym.

"Wśród dymu i popiołów, pośród smutku i bezsennych nocy, włosy i brodę mistrza stały się szarej, a głębokie bruzdy pokazały się

wokół jego świątyń; Jego skóra stała się blade i żółta, jak jego oczy wyglądały na złoto na złoto, pożądane złoto.

"Walkłem dym i popioły do ​​swojej twarzy i brodę: wynik jego

Praca była długiem zamiast Pelf. Śpiewam przez szybkie panele okna

i szlaki ziewające w ścianach. Włączyłem się do skrzyń szuflad

przynależności do córek, w którym świeciło ubrania, które stały się wyblakłe i z noszenia z noszenia w kółko. Nie było to piosenki, która została śpiewane na kołysce dla dzieci. Lordly Życie

zmieniło się w życie kary. Byłem jedynym, który raduje się na głos

w tym zamku – powiedział wiatr. "I śnieżyłem je i mówią, że śnieg

utrzymuje ludzi ciepłych. Nie mieli drewna, a las, z którego mogą się przynieść, został wycięty. To był gryzący mróz. Rzuciłem się w lukę i fragmenty, nad szczytami i dachami, że mogę być szybki. Leżały w łóżku ze względu na zimno, trzy brunodzelne córki; A ich ojciec przykucnął pod jego skórzany coverlet. Huh-s, niech idzie! Ale to właśnie mój Pan

"po wiosennie, powiedział. "Po pragnieniu dobrych czasów przychodzi: nie wolno stracić cierpliwości; trzeba nauczyć się czekać! Teraz mój dom

i ziemie są hipotetyczne, jest rzeczywiście najwyższy czas; a złoto wkrótce przyjdzie. W Wielkanoc!"

"Słyszałem, jak rozmawiał, patrząc w sieć pająka. "Thou Cunning

Little Weaver, Dost uczymy mnie wytrwałości. Pozwól im rozerwać swoją sieć, a ty zaczynasz go ponownie, i ukończył. Pozwól im znów to zniszczyć, a ty zdecydowanie zacznie pracować ponownie! To jest to, co musimy zrobić, a to spłaci się w końcu."

"To był poranek Wielkanocny dzień. Dzwony brzmiały z sąsiedniego Kościoła, a słońce wydawało się radować na niebie. Mistrz

patrzył przez noc w gorączkowym podnieceniu, a także miały topnienie i chłodzenie, destylowanie i mieszanie. Słyszałem, jak wzdychając

jak dusza w rozpaczy; Słyszałem, jak modli się i zauważyłem, jak on trzymał oddech. Lampa została spalona, ​​ale nie zauważył tego. Walczam

w ogniu węgli, a rzucił to czerwony blask na jego upiorną białą twarzy, oświetlenie go zaśpiewem, a jego zatopione oczy spojrzały na dziale z głębokich gniazd – ale Stali się większe i większe, jakby pękły.

"Spójrz na szkło alchymiczne! Świeci w tygle, czerwony gorący, a

czysty i ciężki! Podniósł go drżącą ręką i płakał z drżącym głosem, "złoto! Złoto!"

"Był dość zawroty głowy – mogłem go wydmuchać" – powiedział wiatr; "Ale

rozbijam tylko rozjarzone węgle i towarzyszyłem mu przez drzwi

, gdzie jego córki sat drżi. Jego płaszcz był sproszkowany popiołami, a w jego brody były popioły i w splątanych włosach. On

stał prosto i trzymał jego kosztowny skarb na wysokim, w kruche szkło. "Znaleziono, znalazłem! – Gold!" Krzyknął, a znowu trzymał

nacisku szkła, aby pozwolić mu flashować w słońcu; Ale jego ręka

drżała, a kieliszek alchymiczny spadł do ziemi, a

pękł na tysiąc sztuk; a ostatnia bańka szczęścia miała wybuch! Hu-uh-ush! pędząc! – i rzuciłem się z dala od domu Gold-Maker.

"późno jesienią, kiedy dni są krótkie, a mgła przychodzi, a

spuszcza zimne krople na jagody I bezlistne gałęzie, wróciłem na świeżym duchu, rzuciłem się przez powietrze, zmieciłem niebo jasne, a

pękło suche gałązki – co z pewnością nie ma wielkiej pracy, ale jednocześnie należy zrobić. Potem był inny rodzaj zamiatania w czystości w Waldemar Daa, w rezydencji Borreby. Jego wroga, zawdzięczał dealla,

Basnäs, był tam z hipoteką domu i wszystko, co jest zawarte w kieszeni. Delikatnie bębniłem się na złamane szyby,

rytm przeciwko staremu zgniłym drzwiom i gwizdały przez pęknięcia i rodzimy-huh-sh! Pan Owee Rainel nie lubił tam zostać. Ida i Anna

Dorothea uderzył gorzko; Joanna stała blade i dumna, i trochę jej kciuk, aż bled – ale co może to skorzystać? Owna dealla oferowała, aby pozwolić

Waldemar Daa pozostać w rezydencji do końca życia, ale nie dziękujemy przez jego ofertę. Słuchałem, aby usłyszeć, co się wydarzyło. Najgrubsze gałęzie pękły, jeden, który nie był zepsuty; A oddział pozostał leżący przy wejściu jako miotła

, gdy ktoś chciał zamiatać miejsce: i wielkie zamiatanie

było – myślałem, że tak będzie.

"Tego dnia trudno było zachować spokój; ale ich wola

była tak twarda jak ich fortuna.

"Nie było nic, co mogli nazwać własną, z wyjątkiem ubrań, które mają na sobie: tak, była jedna rzecz bardziej – szkła alchymistyczna, Nowy

, który ostatnio został kupiony i wypełniony tym, co zebrano

ze względu na skarb, który obiecał tak bardzo, ale nigdy nie trzymał obietnicy. Waldemar Daa ukrył szklankę w swoim łonie, i biorąc jego kij w ręku, niegdyś bogaty dżentelmen przeszedł ze swoimi córkami z domu Borreby. Wróciłem zimno na jego podgrzewanych policzkach, uderzyłam jego szarą brodę i jego długie białe włosy, a ja śpiewałem, a także mogłem, – "Huh-sh! odszedł! odszedł! Joanna odwróciła się przy wejściu-dlaczego? Fortune nie byłoby obrotu, ponieważ tak zrobiła. Spojrzała na stare ściany tego, co kiedyś było zamkiem Marsk Stig, a może pomyślała o jego córkach:

'Najstarszy dał najmłodszą jej rękę.

I przyszli, poszli do odległej ziemi."

Czy myślała o tej starej piosence? Oto trzy z nich, a ich ojciec też był z nimi. Szli wzdłuż drogi, na której mieli, kiedyś popiadali w ich wspaniałym wózku – podeszli, jak żebrakowie,

z ojcem, i wędrowali w otwartym polu, a na budę błota, która Wynajęli za dolara i pół roku do nowego domu z pustymi pokojami i pustymi naczyniami. Wrony i sroki

trzepotały nad nimi i płakali, jakby w pogardzie: "Craw! wole!

gniazda! wole! Craw! "Kiedy zrobili w drewnie w Borreby, kiedy przytulono drzewa.

"Daa i jego córki nie mogły wysłuchać tego. Płukam o swoich uszach, za jakie użycie będzie to, że powinni słuchać?

"i poszli do życia w borowcu chaty na otwartym polu, a ja wędrowałem Moor i pole, przez gołe krzewy i bezlistne lasy, do otwórz wodach, wolnych brzegów, do innych Lands-Huh-UH-UH! -AY, AWAY! rok

po roku!"

* * * * *

i jak Waldemar Daa i jego córki prosperują? Wiatr mówi nam:

"Ten, który widziałem ostatni, tak, po raz ostatni, była Anna Dorothea, bladego hiacyntu: wtedy była stara i pochylona, ​​ponieważ było to pięćdziesiąt lat
potem. Żyła dłużej niż reszta; Wiedziała, że ​​wszystko gęsto z komina. Delikatna dama Canona

i jej piękne córki siedział w zatoce i spojrzał na żywopłot Głogów Ogrodu w kierunku Brown Heath. O czym oni wyglądają? Ich spojrzenia spoczywały na gniazdo Bociana bez, a także na chaty, która prawie się spada; Dach składał się z mchu

i houseek, w zakresie, w jakim dach istniał tam w All-The Stork's

Gniazdo zakrył większą część, a sama była w odpowiednim stanie, ponieważ była trzymana w porządku przez sam bocian.

"To dom, do którego należy spojrzeć, ale nie należy go dotknąć; Muszę się z tym poradzić, "powiedział wiatr. "Ze względu na gniazdo bociana Hut

pozwolono na stać, choć była to blot na krajobrazie

. Nie chciali jeździć z bocianem, dlatego największa szopa została stała, a biedna kobieta, która mieszkała w nim, była pozwolenia na pobyt: miała egipski ptak, by za tym podziękować za to; Albo był on przydatny jej nagrodę, ponieważ kiedyś wstawiła się na gniazdo

jego czarnego brata w lesie Borreby? W tym czasie, ta biedna kobieta, była małym dzieckiem, bladym hiacyntem w bogatym ogrodzie. Przypomniała sobie całorocznie, czy Anna Dorothea.

"Och! Och! "Tak, ludzie mogą westchnąć jak wiatr jęczący w szczytach

i trzcinach. 'Oh! och! Biedni uczniowie nawet nie śpiewali psalmu, kiedy byłego Lord of Borreby, był położony na ziemi, by odpocząć! Och, wszystko

ma koniec, nawet nędzę. Siostra Ida stała się żoną chłopa. To był najtrudniejszy proces, który spotkał naszego ojca, że ​​mąż córki jego powinien być nieszczęśliwym serfem, którego właściciel mógłby być zamontować na drewnianym koniu na karę! Przypuszczam, że jest teraz pod ziemią. A ty, Ida? Niestety, niestety! Nie jest jeszcze zakończony, nieszczęściem, a ja jestem! Daj mi, że mogę umrzeć, miłe niebo!"

"To była modlitwa Anny Dorotei w nędznej chaty, która pozostała

Stała dla dobra Bocian.

"Wziąłem litość na forest z sióstr – powiedział wiatr. "Jej odwaga była podobna do mężczyzny, aw ubraniach mężczyzny, wziął służbę

jako żeglarz na pokładzie statku. Oszczędzała słów, a na ciemnym obliczu, ale chętny w jej pracy. Ale nie wiedziała, jak do wspinaczki; Więc uderzyłem jej za burtę, zanim ktokolwiek dowiedział się, że była kobietą, a według mojego myślenia, która była dobrze zrobiona! " powiedział, że wiatr, Usłyszałem tony psalmu pod gniazdem bocianem, wśród piętnych ścian – była ostatnia piosenka Anna Dorotea.

"Nie było okna, tylko dziura w ścianie. Słońce wstał jak masa złota i przeglądała się. Co splendor rozpraszał! Jej oczy pękały, a jej serce pękały – ale że byliby to zrobili, nawet jeśli słońce nie świeciło tego ranka na Annie

Dorothea.

"bocian zakrył ją za śmierć. Śpiewałem w jej grobie! powiedział

wiatr. "Śpiewałem w grobie jej ojca; Wiem, gdzie jest jego grób, i gdzie to jest, a nikt inny go nie wie.

"Nowe czasy, zmienione razy! Stara droga przebiega teraz przez pola uprawne; Nowe wiatry drogi wśród rowów trymowych, a wkrótce kolei przyjdzie z pociągiem wózków i pośpiesznie nad grobami, które są zapomniane jak nazwy-Hu-Ush! Minęło, minęło

"To historia Waldemara Daa i jego córek. Powiedz to lepiej, każdy z was, jeśli wiesz, jak – powiedział wiatr i odwrócił się – a on był zniknął.