Briar Rose (Niemiecka bajka)

Dawno temu był król i królowa, która powiedziała każdego dnia, "Ach, gdybyśmy mieli dziecko!" Ale nigdy się nie mieli. Ale stało się to, że raz, kiedy kąpała się królowa, żaba wkradła się z wody na ziemi i rzekła do niej: "Twoje życzenie zostanie spełnione; Przed rokiem odszedł przez ciebie, będziesz miał córkę."

Co powiedziała żaba, a królowa miała małą dziewczynkę, która była taka ładna, że ​​król nie mógł zawierać siebie z radości i zamówił wspaniałą ucztę. Zaprosił nie tylko swoich pokrewnych, przyjaciół i znajomych, ale także mądrych kobiet, aby były mili i dobrze usunięte wobec dziecka. W swoim królestwie było trzynaście z nich, ale, ponieważ miał tylko dwunastu złote talerze, by jeść, jeden z nich musiał zostać pozostawiony w domu.

Święto odbyło się we wszystkich Splendor, a kiedy doszedł do końca, mądry kobiety obdarzyły swoje magiczne prezenty na dziecku: jeden dał cnotę, kolejne piękno, inne bogactwa, i tak dalej ze wszystkim na świecie, którego można sobie życzyć.

Kiedy jedenaście z nich złożyło obietnice, nagle, trzynasty przyszedł. Chciała pomścić się za nie byli zaproszeni, i bez powitania, a nawet patrząc na jakąkolwiek, płakała z głośnym głosem, "Córka króla W jej piętnastym roku kłując się z wrzecionem i spadnie martwy. " I, bez słowa więcej, odwróciła się i opuściła pokój.

Byli zszokowani; Ale dwunastym, którego dobre życzenie nadal pozostało niewypowiedziane, przyszedł, a ponieważ nie mogła cofnąć złego zdania, ale tylko go złagodzić, powiedziała: "Nie będzie śmierci, ale głęboki sen stu lat, w którym Księżniczka spadnie."

Król, który uda mu się zachować swoje drogie dziecko z nieszczęścia, dał rozkazy, że każdy wrzeciono w całym królestwie powinien być spalony. Tymczasem prezenty mądrzych kobiet były rozlewnie spełnione na młodej dziewczynie, ponieważ była taka piękna, skromna, dobra i mądra, że ​​każdy, kto widział, że jej widział ją, musiał ją kochać.

to Zdarzyło się, że w tym samym dniu, kiedy miała piętnaście lat, król i królowa nie byli w domu, a dziewica została w pałacu całkiem sama. Więc poszła wokół wszelkiego rodzaju miejsca, spojrzała w pomieszczenia i izby łóżko, tak jak ona lubiła, a wreszcie przyszła do starej wieży. Wspięła się na wąskie kręcenie schody i dotarła do małych drzwi. Zardzewiały klucz był w zamku, a kiedy odwróciła go drzwi otwórz, a w małym pokoju usiadł starą kobietę z wrzecionem, busily wiruje jej len.

"Dzień dobry, stara dame – powiedziała córka króla; "Co ty tam robisz?" "Spinning" – powiedziała starą kobietę i skinął głową głową. "Jakie jest to, że grzechotki są tak wesoły?" Powiedziała dziewczynę, a ona wzięła wrzeciono i chciała też wirować. Ale ledwie miała dotknięcie wrzeciona, gdy magiczny dekret został spełniony, a ona kłuci palcem.

i, w chwili, gdy poczuła kutas, upadła na łóżko, które tam stało i leżał w głębokim sen. I ten sen przedłużony nad całym pałacem; Król i królowa, którzy właśnie wrócili do domu i weszli do Wielkiej Sali, zaczęli iść spać, a cały z nich z nimi. Konie, też poszły spać w stajni, psy na podwórku, gołębie na dachu, muchy na ścianie; Nawet ogień, który płonący na palenisku stał się spokojny i spał, pieczone mięso pozostawiło klejlące, a kucharz, który po prostu wyciągnął włosy Scullery Boy, ponieważ zapomniał czegoś, pozwól mu odejść, i poszedł spać. A wiatr spadł, a na drzewach, zanim zamek nie znowu się poruszył Wokół zamku i po drugiej, abyś nie było nic widać, nawet flagi na dachu. Ale historia pięknego śpiącego "Briar-Róża", więc księżniczka została nazwana, poszła o kraj, więc od czasu do czasu przyszły synowie królami i próbowali przejść przez cierniste zabezpieczenia w zamku.

Ale odkryli to niemożliwe, bo ciernie trzymały się szybko razem, jakby mieli ręce, a młodzież zostali złapani w nich, nie mogli zostać ponownie luźne i zmarł nieszczęśliwą śmierć.

Po długim, długie lata Syn króla przyszedł ponownie do tego kraju i usłyszał stary człowiek o rozmowie o żywopłotie cierniowym, a zamek stały się za tym, w którym cudownie piękna księżniczka, nazwana Briar-Rose, była śpi przez stu lat; I że król i królowa i cały sąd zasnął również podobnie. Słyszał też, z dziadka, że ​​wielu synów królów już przyszedł, i próbowali przejść przez ciernisty żywopłot, ale pozostawali w nim szybki, i zmarł żałosną śmierć. Potem młodzież powiedziała: "Nie boję się, pójdę i zobaczę piękną briar-róży". Dobry stary człowiek może go zniechęcić, tak jak on, nie słuchał swoich słów.

Ale w tym czasie stu lat właśnie minęło, a dzień przyszedł, gdy Briar-Rose miał ponownie obudzić. Kiedy syn króla zbliżył się do żywopłotu, to było tylko duże i piękne kwiaty, które rozszerzyły się ze sobą własnej zgody i pozwolił mu przekazać, a potem znów zamknęli za nim jak żywopłot. W stoczni zamkowym widział koni i łaciastych ogarach leżących; na dachu siedział gołębi ze swoimi głowami pod ich skrzydłami. A kiedy wszedł do domu, muchy śpi na ścianie, kucharz w kuchni wciąż wyciągnął rękę, by przejąć chłopca, a pokojówka siedziała przez czarną kółnę, którą zamierza wyruszyć.

Poszedł dalej dalej, aw Wielkiej Hali widział całość Trybunału, który leżący, a na tronie leżał król i królową.

Potem poszedł jeszcze dalej dalej i Wszystko było tak ciche, że można było usłyszeć oddech, a w końcu przyjechał do wieży i otworzył drzwi do małego pokoju, w którym śpiących Briar-Rose. Tam leżała, tak pięknie, że nie mógł odwrócić oczu; I pochylił się i dał jej pocałunek. Ale jak tylko ją pocałował, Briar-Rose otworzył oczy i obudził się i spojrzał na niego słodko słodko.

Potem zebrali razem, a król obudził się, a królowa, a królowa, a Cały sąd i spojrzał na siebie w świetnym zdumieniu. I konie w dziedzińcu stoją i potrząsnął siebie; Osoby podskoczyły i pomijały ogonami; Gołębie na dachu wyciągnęły głowy z pod ich skrzydłami, wyglądały na okrągłe i przeleciały do ​​otwartego kraju; Muchy na ścianie znowu zakradły; Ogień w kuchni spalił się i zamigotał i ugotował mięso; Połączenie zaczął znowu skręcić i kędzierzawić, a kucharz dał chłopcu takie pudełko na ucho, który wrzasnął, a pokojówka wyrwała ptactwo gotowe na spit.

, a potem małżeństwo króla Syn z Briar-Różą był obchodzony ze wszystkimi splendorem i żyli zadowoleni do końca swoich dni.