Pielęgniarka (Japońska bajka)

idé Samurai był ślubowany do uczciwej żony i miał tylko dziecko, chłopak zwany fugiwaka. Idé był potężnym człowiekiem wojny, a tak często, jak nie był z dala od domu na interesy Jego Lorda. Więc dziecko Fugiwaka został wychowany przez matkę i wiernej kobiety, jego pielęgniarka. Matsu był jej nazwą, która jest w mowie kraju, sosna. A nawet jako sosna, silna i zimozielona, ​​była ona, niezmienna i trwała.

W domu Idé był bardzo cenny miecz. AforeTime Hero Clan Idé'a zabił osiem i czterdzieści jego wrogów z tym mieczem w jednej bitwie. Miecz był najbardziej świętym skarbem IDÉ. Zachował go w bezpiecznym miejscu z jego domowych bogów I Matsu, pielęgniarka, uklęknięta u jego boku.

Rano i wieczorem, "Pokaż mi miecz, O Matsu, moją pielęgniarkę", powiedział Fugiwaka.

i o Matsu odpowiedz : "Poręczenia, mój Panie, pokażę ci to" I wyciągnęła przykrycie i wzięła miecz ze złotej pochwy i wystawiła jasną stali do Fugiwaka. A dziecko uczyniło pokłon, aż jego czoło dotknęło mat.

w sedtime o Matsu Sang piosenki i kołysanki. Śpiewała tę piosenkę:

"snu, moje małe dziecko, słodko spać – czy znasz sekret, tajemnicę Hare o Nennin Yama? Sen, moje małe dziecko, słodko spać – znasz sekret. Och, sierpniowy zając Nennin Yama, jak August Długie są jego uszy! Dlaczego tak będzie, och, najlepiej ukochany? Poznasz sekret. Jego matka zjadła ziarno bambusa. Cicho! Cicho! Jego matka zjadła nasiona Loquat. Cicho! Cicho! Śpij, moje małe dziecko, słodko spać – teraz znasz tajemnicę."

Wtedy o Matsu powiedział:" Czy będziesz teraz spać, mój pan Fugiwaka?"

i odpowiedziała dziecko : "Spałem teraz, O Matsu" Miecz jest twoim skarbem. Miecz jest twoim zaufaniem. Miecz jest twoją fortuną. Pielęgnuj go, strażaj, trzymaj go."

"śpi lub budząc się, będę pamiętał "- powiedział Fugiwaka.

Teraz w złym dniu Matka Fugiwaka spadła chory i umarła. I był żałoba w domu Idé. Howbeit, kiedy minęły lata, samurai wziął kolejną pannę młodą, a on miał syna przez nią i zadzwonił do niego Goro. A po tym, jak sam idé był zabity w zasadzce, a jego uchwyty przyniosły swoje ciało do domu i położył go ze swoimi ojcami.

Fugiwaka był szefem domu Idé. Ale pani Sadako, jego macocha, była źle zadowolona. Czarna psota porusza się w sercu; Poczuła brwi, a ona sięgnęła, gdy poszła na jej drogi, nosząc jej kochanie w ramionach. W nocy rzuciła na łóżku.

"Moje dziecko jest żebrakiem", powiedziała. "Fugiwaka jest szefem domu Idé. Złe fortune go! To za dużo – powiedziała dumna dama. "Nie będę go potłumaczyć; moje dziecko A żebrak! Wolałbym uderzyć go z moimi rękami ... ". W ten sposób mówiła i rzuciła jej łóżko, myśląc o planie.

Kiedy Fugiwaka miała piętnaście lat, odwróciła go z domu z kiepską odzieżą na plecach, boso, z nigdy nie kęsem ani sup ani złoty kawałek do zobaczenia go w drodze.

"Ach, Lady Matka", powiedział: "Używasz mnie źle. Dlaczego bierzesz mojego pierworódzkiego? "Idź, wykonaj własną fortunę, jeśli możesz. Twój brat Goro jest szefem domu Idé."

z tym, że bada ich zamknęła drzwi w jego twarzy.

Fugiwaka odszedł do smutku, a na poprzednich drogach o Matsu, jego pielęgniarka, spotkała go. Udało ona gotowa na podróż: Jej szata była wrabiona, miała personel w dłoni i sandałach na nogach.

"Mój Pan", powiedziała: "Przyjmuję się koniec świata."

następnie Fugiwaka płakał i położył głowę na piersi kobiety.

"Ach", powiedział:" Moja pielęgniarka, moja pielęgniarka! I – powiedział: "Co z mieczem mojego ojca? Straciłem cennego miecza Idé. Miecz jest moim skarbem, miecz jest moim zaufaniem, miecz jest moim fortuną. Jestem zobowiązany do tego pielęgnować, strzec, aby go zachować. Ale teraz to straciłem. Biada mi! Jestem cofnięty, a więc jest to dom idé!"

"Och, powiedz, że tak, mój panie "- powiedziała Matsu. "Oto złoto; idź ci swoją drogą, a ja wrócę i strzegę miecza Idé."

Więc Fugiwaka poszedł drogę ze złotem, że jego pielęgniarka go dała.

co do o matsu, ona poszedł prosto i wziął miecz z miejsca, w którym leżało z domowymi bogami, a ona pogrzebała go głęboko w ziemi do czasu, gdy może znieść go w bezpieczeństwie jej młodym Panu.

Ale wkrótce Lady Sadako stała się świadoma, że ​​święty miecz zniknął.

"To pielęgniarka!" ona płakała. "Pielęgniarka skradziła go .... Niektórzy z was przynosicie do mnie."

wtedy Ludzie Pani Sadako położyli ręce z grubsza na Matsu i przywiozła ją przed ich kochanką. Ale dla wszystkich, co mogliby uszczelnić usta Matsu. Mówiła nigdy słowo, ani nie może dowiedzieć się Lady Sadako, gdzie miecz był. Przycisnęła cienkie usta razem.

"Kobieta jest uparcia", powiedziała. "Bez znaczenia; Dla takiej winy znam suwerenne lekarstwo."

Więc zamknęła O Matsu w ciemnym lochu i dał jej ani jedzenie, ani napić się. Każdego dnia pani Sadako poszedł do drzwi ciemnego lochu.

"Cóż", powiedziała: "Gdzie jest miecz IDÉ? Powiesz? Niestety! Nigdy nie żyję mogę przyjść do mojego młodego Pana. Jednak musi mieć miecz idé, a ja znajdę sposób. Czas był wieczorem. Obecnie zobaczyła kobietę, która przyszła do niej przez kwiaty ogrodowe i drzewa. Under i smukła była kobietą; Kiedy przyszła jej ciało kołysać się, a jej powolne kroki zachwiały się.

"Dlaczego jest to dziwne!" powiedziała Lady Sadako. "Oto Matsu, który został zamknięty w ciemnym lochu". I siedziała wciąż, oglądanie.

Ale o Matsu poszedł do miejsca, w którym pochowała miecz i podrapał się na ziemię palcami. Tam była, płacząca i jęcząca i przeciągając na ziemię. Kamienie przecinają ręce i blenili. Wciąż zerwała ziemię i w końcu znalazła miecz. Było to w jego owijaniu złota i szkarłat, a ona splątała ją do jej bosom głośnym krzykiem.

"Kobieta, mam cię teraz", wrzasnął panią Sadako "i miecz IDÉ AS dobrze!" A ona skoczyła z domu ogrodu i pobiegł z pełną prędkością. Wyciągnęła ją rękę, by złapać o matsu przez rękawę, ale nie miał jej miecza ani miecza, ponieważ oboje zniknęli w błysku, a pani pokonała puste powietrze. Szybko przyspiesza do ciemnego lochu, a kiedy poszła, nazywała jej ludzi, aby przynieść pochodnie. Tam położył ciało biednych o matsu, zimno i martwe na piętro lochu.

"Wyślij mi mądrą kobietę", powiedziała Lady Sadako.

Więc wysłali do mądrych Kobieta. A pani Sadako zapytała: "Jak długo ona nie żyje?"

Mądra kobieta powiedziała: "Była głodowana na śmierć; Nie żyje dwa dni. To było dobrze, że dałeś jej dopasowanie; Była dobrą duszą."

Jeśli chodzi o miecz Idé, nie został znaleziony.

Fugiwaka rzucił się do jego niskiego łóżka w przydrożnej tawernie. I wydawało mu się, że jego pielęgniarka przyszła do niego i uklękła u jego boku. Potem był uspokoił.

o Matsu powiedział: "Czy będziesz teraz spać, mój pan Fugiwaka?"

i odpowiedział: P>

"Słuchaj, mój panie", powiedziała, "i spać lub budzić się, pamiętaj. Miecz jest twoim skarbem. Miecz jest twoim zaufaniem. Miecz jest twoją fortuną. Pielęgnuj go, strażaj, trzymaj go. Chłopiec odwrócił się spać, a jego ręka splątała miecz IDÉ.

"Budzenie lub spanie", powiedział: "Pamiętam."