Puddocky (Niemiecka bajka)

Było kiedyś biedną kobietę, która miała jedną małą córkę o nazwie "pietruszkę". Była tak zwana, ponieważ lubiła jeść pietruszkę lepiej niż jakikolwiek inny jedzenie, rzeczywiście nie zjedzie nic innego. Jej biedna matka nie miał wystarczająco dużo pieniędzy, zawsze kupując dla niej pietruszkę, ale dziecko było tak piękne, że nie mogła odrzucić jej nic, a więc poszła każdej nocy do ogrodu starej czarownicy, która mieszkała blisko i ukradła wielkie gałęzie Coveted warzywo, aby zaspokoić jej córkę.

Ten niezwykły smak targowej pietruszki wkrótce stał się znany, a kradzież została odkryta. Czarownica nazywała się jej matką dziewczyny i zaproponowała, że ​​powinna pozwolić jej córce przyjechać i żyć z nią, a potem mogła zjeść tyle pietruszki, jak ona lubiła. Matka była bardzo zadowolona z tej sugestii, więc piękna pietruszka wziął ją siedzibą ze starą czarownicą.

jeden dzień trzech książąt, których ich ojciec wysłał za granicę, przyszedł do miasta, gdzie pietruszka, gdzie pietruszka Żył i postrzegał piękną dziewczynę czesanie i pleciąc jej długie czarne włosy w oknie. W jednej chwili wszyscy byli beznadziejnie zakochani w niej, i tęsknili za życzliwie, by mieć dziewczynę dla swojej żony; Ale prawie nie miałem jednego oddechu wyrazić swoje pragnienie, niż wściekły z zazdrością, przyciągnęli swoje miecze i wszystkie trzy ustawione na siebie. Walka była tak gwałtowna, a hałas tak głośno, że stara czarownica usłyszała go i powiedziała od razu, że pietruszka jest na dole tego wszystkiego."

i kiedy przekonała się, że to było Tak więc wyszła do przodu i, pełna gniewu nad kłótniami i feuds Partley's Beauty dał początek, przeklęła dziewczynę i powiedziała: "Chciałbym, żebyś był brzydki ropucha, siedząc pod mostem na drugim końcu świata."

Trudno były słowa z jej ust, niż pietruszka została zmieniona w ropucha i zniknęła z ich wzroku. Książęta, teraz, że przyczyna ich sporu została usunięta, umieścić miecze, pocałowały się czule i wrócił do ojca.

Król stara się starzeje i słaby I korona na korzyść jednego z jego synów, ale nie mógł podjąć decyzji, który z trzech powinien wyznaczyć jako jego następcę. Zdecydował, że los powinien zdecydować o niego. Więc zadzwonił do niego jego troje dzieci i powiedział: "Moi drogi synowie, starzeję się i jestem zmęczony panującym, ale nie mogę podjąć decyzji, do której z was trzeć powinienem dać moją koronę, bo kocham miłość Wszyscy równo. Jednocześnie chciałbym najlepiej i mądrzejszy z ciebie, aby rządzić moimi ludźmi. Dlatego zdecydowałem się ustalić trzy zadania, a ten, który wykonuje ich najlepiej, będzie moim dziedzicą. Pierwszą rzeczą, którą prosiłam, żebyś przyniesie mi kawałek pościel sto jardów długo, tak dobrze, że przejdzie przez złoty pierścionek. "Synowie pochylili się niski, a obiecując, że ich najlepsze, zaczęli Ich podróż bez dalszych opóźnienia.

Dwóch starszych braci wzrosły z nimi wielu sług i wagonów, ale najmłodszy wyruszył się samotnie sam. W krótkim czasie przybyli do trzech dróg krzyżowych; Dwóch z nich były geje i zatłoczone, ale trzecia była ciemna i samotna.

Dwóch starszych braci wybrały częstych sposobów, ale najmłodsze, licytujące je pożegnalne, wyruszają na ponurą drogę.

Gdziekolwiek można kupić bieliznę, dwaj starsi bracia przyspieszyli. Załadowali swoje wagony z bel najdrobniejszej lnu, jaką mogli znaleźć, a następnie wrócił do domu pościel, który zrobiłby. Więc podróżował, a jego duchy opadły z każdym krokiem. W końcu przyszedł do mostu, który rozciągał się nad głęboką rzeką płynącą przez płaskie i bagienne ziemię. Przed przekroczeniem mostu usiadł na brzegach strumienia i westchnął z dala od smutnego losu. Nagle misshapen ropucha czołgał się z bagna, a siedząc naprzeciwko go, zapytał: "Co się dzieje z tobą, mój drogi książę?"

księcia odpowiedział niecierpliwie, "Nie ma zbyt wiele dobrych Ty, Puddocky, bo nie mógłbyś mi pomóc, gdybym to zrobił."

"Nie bądź zbyt pewien, "odpowiedział ropucha; – Powiedz mi swoje kłopoty, a my zobaczymy., Na pewno pomogę ci – powiedział ropucha, i czołgając się do bagna, zwróciła przeciągnięcie po jej kawałku bielizny nie większy niż palec, który leżał przed księciem, mówiąc: "Weź to do domu, a Zobaczysz, że pomoże ci. Ale nie lubił skrzywdzić uczuć Puddocky, odmawiając go, więc wziął mały pakiet, umieścił go w kieszeni i zbukał małą pożegnanie ropucha. Puddocky obserwował księcia, dopóki nie był poza zasięgiem wzroku, a potem wkroczył w wodę Proporcja jego serce wzrosła lżejsza. I tak bardzo pocieszony, wrócił do sądu ojca i przybył do domu w tym samym czasie, co jego bracia z karawanami. Król był zachwycony, widząc ich ponownie, a jednocześnie narysował pierścień z palca i rozpoczął się proces. We wszystkich ładunkach Wagong nie było jednego kawałka pościeli, z których dziesiąta część przechodziłaby przez pierścień, a dwaj starsi bracia, którzy początkowo przecinali się przy swoim najmłodszym bratem do powrotu bez bagażu, zaczął czuć się dość małym. Ale jakie były ich uczucia, kiedy wyciągnął belę pościeli z kieszeni, która w rozdrobnieniu, miękkość i czystość koloru była niezrównana! Nici były prawie widoczne, a przeszedł przez pierścień bez najmniejszej trudności, jednocześnie pomiar całkiem prawidłowo stu jartów.

Ojciec objął swojego szczęścia syna i nakazał resztę pościeli być wrzucony do wody; Następnie, obracając się do swoich dzieci, powiedział: "Teraz drodzy książęta, przygotuj się na drugie zadanie. Musisz mnie przywrócić małego psa, który będzie wygodnie w powłoki orzechowej. ich najlepsze, a po kilku dniach znów wyruszyli na ich podróże.

na drogach krzyżowych oddzielone jeszcze raz. Najmłodszy poszedł przez siebie samotny sposób, ale tym razem czuł się o wiele bardziej wesoły. Ledwo nie usiadł pod mostem i wzbudził westchnienie, niż wyszedł Puddocky; I siedząc naprzeciwko go, zapytałem: "Co jest z tobą nie tak, drogi książę?"

księcia, który ten czas nigdy nie wątpił o moc małej ropki, aby mu pomóc, powiedział jej jego trudności. – Prince, pomogę ci – powiedział znowu ropucha i czołgał się do bagna, tak szybko, jak jej krótkie małe nogi niesie ją. Wróciła, przeciągając leszczącą za nią, którą położyła na stopach księcia i powiedział: "Weź z tobą do domu orzech i powiedz ojcu, aby go bardzo ostrożnie rozbić, a zobaczysz, co się stanie. 'Książę podziękowałem jej serdecznie i poszedł w najlepszy na duchu, podczas gdy mały puddock wkradł się powoli do wody.

Kiedy księcia wrócił do domu, znalazł, że jego bracia właśnie przybył z wielkich wagonów małe psy wszelkiego rodzaju. Król miał powłokę orzechową gotową, a rozpoczęła się próba; Ale nie jeden z psów, dwa najstarszy synowie przyniósł z nimi, przynajmniej pasuje do skorupy. Kiedy próbowali wszystkich swoich małych psów, najmłodszy syn przekazał ojca orzechów orzechowych, ze skromnym łukiem i błagał go, by go ostrożnie rozbić. Ledwie nie miała starego króla, więc niż uroczy mały pies wyskoczył z pigułki i pobiegł o ręce królewskiej, machając ogonem i szczekając pożądliwie na wszystkie inne małe psy. Radość sądu była świetna. Ojciec ponownie objął szczęściego syna, dowodził resztę małych psów, które zostaną wrzucone do wody i utonęło, a raz jeszcze bardziej skierowali swoich synów. "Wykonano dwa najtrudniejsze zadania. Teraz słuchaj trzeciej i ostatniej: kto przynosi z nim w domu najmłodszych żonę, będzie moim spadkobiercą. ustanawiający na ich podróże. Na drodze Cross Dwóch starszych braci omawiali, jeśli powinni iść tak samo jak najmłodszy, ale kiedy zobaczyli, jak ponury i opuszczył, spojrzał na ich umysły, że nie można było znaleźć tego, co poszukiwali w tych dzikich, i Więc utknęli na ich dawne ścieżki Jak mogła znaleźć dla mnie piękną żonę? Jej bagna są szerokie i puste, a żadne ludzkie istoty tam mieszają; Tylko żaby i ropuchy i inne stworzenia tego rodzaju. "Jednak usiadł jak zwykle pod mostem, a tym razem westchnął z dna swojego serca.

w kilku minutach ropucha stała przód go i zapytał: "Co dzieje się z tobą teraz, mój drogi książę?"

'Och, Puddocky, tym razem nie możesz mi pomóc, ponieważ zadanie jest poza twoją mocą, " Odpowiedział książę>

Prince powiedział następnie jej zadanie, które zostały ustawione. – Pomogę ci wystarczająco dużo, mój drogi książę – powiedział mała ropucha; "Tylko ty wracasz do domu, a wkrótce będę za tobą podążać za tobą" poszedł ze smutkiem na drodze, bo nie wierzył, że możliwe, że mała ropucha naprawdę mogłaby mu pomóc w jego obecnej trudności. Ledwie nie poszedł kilka kroków, kiedy usłyszał dźwięk za nim, a patrząc wokół, widział powóz z kartonu, przyciągnięty przez sześć dużych szczurów, zbliżając się do niego. Dwa jeża jeździli z przodu jako oburzeni, a na pudełku usiadł tłuszczową mysz jako Coachman, a za stał dwie małe żaby jako podnóżek. W samego przewozu sobił Puddocky, który pocałował jej dłoń do księcia z okna, gdy minęła o tym, aby odmówić mu ostatniego i najlepiej, książę nie zauważył absurdalnego wyposażenia, a jeszcze mniej czy czuł się skłonny rozśmieszyć z jego komicznego wyglądu.

Wózek jeździł przed nim przez jakiś czas i potem obrócił róg. Ale jak nagle była jego radość i zaskoczenie, wokół tego samego rogu, ale przychodząc do niego, pojawił się piękny autokar zaczerpnięty przez sześć wspaniałych koni, z oburzami, wachmenami, footmenami i innymi sługami w najbardziej wspaniałym wództwach i siedzących Wózek był najpiękniejszą kobietą, jaką książę, jaki kiedykolwiek widział, i, w którym od razu rozpoznał piękną pietruszkę, dla którego jego serce było wcześniej spalone. Wózek zatrzymał się, gdy go dotarł, a podnóżek wyskoczył i otworzył do niego drzwi. Wsiadł i usiadł obok pięknej pietruszki i podziękował jej serdecznie za pomoc i powiedział jej, jak bardzo ją kochał.

, więc przybył do stolicy ojca, w tym samym momencie, co w tym samym momencie Bracia, którzy wrócili z wieloma ładunkami z pięknych kobiet. Ale kiedy wszyscy byli prowadzone przed królem, cały sąd z jedną zgodą przyznał nagrodę piękna na fair pietruszce.

Stare król był zachwycony, i objął swój trzykrotny syn i jego nową córkę Prawo czule i mianowała ich jako swoich następców tronu. Ale nakazał innym kobietom zostać wrzucony do wody i utopiony, jak bele lnianych i małych psów. Książę poślubił Puddocky i panował długo i szczęśliwie z nią, a jeśli nie martwi, przypuszczam, że mieszkają wciąż.