Bajki ludowe
Bajki autorskieMatka Bunbundooooey położyła swoje dziecko, mały chłopiec bunbundoooeyey, który mógł tylko czołgać się, w jej goolay. Goolay jest rodzajem małym hamakiem netted, połączoną przez czarne kobiety na plecach, w których noszą swoje dzieci i towary w ogóle. Bunbundoooey, gołębi, położył goolay na plecach i zaczął polować U stóp jednej z nich widziała dużą EULOOMARAH lub GRUBS, które były dobre dla kota. Wybrała trochę i wykopała jej ignam kij wokół korzeni drzewa, aby uzyskać więcej. Poszła z drzewa do drzewa, zdobywając żarruby na każdym. Że może zgromadzić ich wszystko, odłożyła jej goolay i polował na dalszą rundę.
Wkrótce w podnieceniu jej poszukiwania zapomniała, że goolay z dzieckiem i odszedł. Dalej i dalej poszła z kępy Dunnii, nigdy nie myślę o swoim biednym birrahlee lub dziecku. Włącza i nadal poszła, aż do długości osiągnęła daleko.
Birratablee obudził się i czołgał się z goolay. Najpierw tylko włączył się, ale wkrótce stał się silniejszy, i podniesiony i stanął przy drzewie. Potem dzień w dzień stał się silniejszy i chodził sam i silniejszy wciąż się dorastał i mógł biegać. Potem dorastał w wielkim chłopcu, a potem do mężczyzny, a jego matka nigdy nie widział, kiedy rośnie z Birrahlee do człowieka.
Ale w dalekim kraju o długości jednego dnia Bunbundoooo, matka, Pamiętałem, że odszedła Birratablee.
"Och" – zawołała: "Zapomniałem mojego Birrahlee. Opuściłem mój Birratablee, gdzie Dunnias rosną w dalekim kraju. Muszę iść do mojego birrahlee. Moja biedna birrahlee! Zapomniałem tego. Szalony musiałem być, kiedy go zapomniałem. Mój birrahlee! Moja Birrahlee!"
i z dala poszła matka tak szybko, jak mogłaby podróżować do kępy Dunnii w dalekim kraju. Kiedy dotarła do miejsca, widziała utwory swojego birukowatego, pierwszy pełzający, a potem stojąc, a potem chodząc, a potem bieganie. Większe i większe były utwory, które śledziła, dopóki nie zobaczyła, że są utworami mężczyzny. Poszła za nimi, dopóki nie dotarła do obozu. Nikt nie był w obozie, ale ogień był tam, więc czekała, a czekając, wyglądała przez siebie. Zobaczyła, że jej syn złożył wiele broni, a wiele dywanów oposów, które pomalował wesoło w środku w mężczyznę. Gdy przyciągnął się, skończyła go, by go spotkać, mówiąc:
"Bunbundoooey, jestem twoją matką. Matka, która zapomniała cię jako Birrahlee, i zostawiła cię. Ale teraz przyszedłem cię znaleźć, mój syn. Długa była podróżą, moim synem, a twoja matka była zmęczona, ale teraz, gdy kiedyś widzi go jeszcze jej birrahlee, który wzrósł w człowieku, nie ma już zmęczony, ale cieszę się, że jej serce i głośno mogłaby w niej śpiewać radość. Ach, bunbundoooey, mój syn! Bunbundoooey, mój syn!"
i pobiegł ją do przodu z ramionami, jakby go objąć.
ale rufa była twarz bunbundoooey, syna i żadna odpowiedź Zrobił ze swoim językiem. Ale pochylił się na ziemię i wybrał z niego duży kamień. To szybko rzucił na matkę, uderzając ją z taką siłą, że upadła martwy na ziemię.
Następnie na naszych obozie.