Mała szara część myszy II: bajka obciążająca (Francuska bajka)

Rosalie spojrzał na chętnie. Mały dom był ciemny; Widziała nic, ale usłyszała mały głos: -

"Dzięki, Rosalie, to dla ciebie, że jestem winien moją wyzwolenie".

Głos wydawał się pochodzić z ziemi. Spojrzała i zobaczyła w kącie dwa genialne małe oczy patrząc na nią złośliwie.

"Moja przebiegła sztuczka odniosła sukces, Rosalie i zdradził cię w celu uzyskania swojej ciekawości. Gdybym nie mówił i śpiewał, wróciłbyś z kluczem i powinienem był zostać utracony. Teraz, kiedy wyznaczyłeś mnie w wolności, ty i twój ojciec są zarówno w mojej mocy."

Rosalie nie w pełni rozumienia zakresu nieszczęścia, o której przyniosła jej nieposłuszeństwo. Wiedziała jednak, że był to niebezpieczny wróg, który jej ojciec trzymał niewoli i chciała przejść na emeryturę i zamknąć drzwi.

"Stop, Rosalie! Już nie jest już w twojej mocy, aby utrzymać mnie w tym parimorioi, z którego nigdy nie mogłem uciec, gdyby czekał do twojego piętnastego dnia urodzenia."

w tej chwili mały dom zniknął całkowicie, a Rosalie zobaczyła się z największą konsterną, że samodzielnie pozostał w dłoni. Teraz widziała się u jej boku mała szara mysz, która spojrzała na nią z musującymi małymi oczami i zaczęła się śmiać w cienkim, niezgodnym głosie.

"ha! Ha! Ha! Co za przestraszone powietrze, Rosalie! W rzeczywistości bardzo mnie bawiasz. Ale ma dla mnie szczęście, że miałeś tak dużo ciekawości. Minęło prawie piętnaście lat, odkąd zamknąłem się w tym przerażającym więzieniu, nie mając uprawnień do zranienia twojego ojca, którego nienawidzę, lub przynieść zła na ciebie, kogo nienawidzę, ponieważ jesteś jego córką."

"Kim jesteś, potem, niegodziwa mysz?"

"Jestem śmiertelnym wrogiem twojej rodziny, moim zwierzakiem. Nazywam sobie bajkę, a imię pasuje do mnie, zapewniam cię. Cały świat nienawidzi mnie i nienawidzę całego świata. Pójdę za tobą teraz na resztę twojego życia, gdziekolwiek jesteś."

"Odejdź natychmiast, nieszczęsna stworzenie! Mysz nie jest obawiała się i znajdę sposób na pozbycie się ciebie."

"Będziemy zobaczyć, mój zwierzak! Pozostaję po twojej stronie, gdziekolwiek jesteś!"

Rosalie teraz prowadziła szybko w kierunku domu; Za każdym razem, gdy odwróciła się, zobaczyła myszą galopującą po nią i śmiejąc się z kpiącym powietrzem. Przybył do domu, próbowała zmiażdżyć mysz w drzwiach, ale pozostała otwarta pomimo każdego wysiłku, którą mogłaby zrobić, a mysz pozostała cicho na drzwiach.

"Czekaj na chwilę, niegodziwy potwór!" Krzyknął Rosalie, obok siebie z wściekłością i terrorą.

Wyjął miotłą i próbowała rozbić go gwałtownie przeciwko myszy, ale miotła była w ogniu raz, płonęła i spaliła ręce; Rzuciła go szybko na podłogę i pchnęła go do komina ze stopą, aby nie powinien podpalić domu. Następnie chwytając czajnik, który wrzący na ogień, opróżniła go na myszy, ale wrząca woda została zmieniona na dobre świeże mleko, a mysz rozpoczął picie go, mówiąc: -

"Jak bardzo jestem sympatyczny, Rosalie! Nie jest zadowolony z wypuścił mnie z niewoli, dajesz mi doskonałe śniadanie."

biedne Rosalie zaczął się gorzkać. Była całkowitą stratą, co robić, kiedy usłyszała jej ojciec wchodzący.

"Mój ojciec!" płakał, "mój ojciec! Oh! Okrutna mysz, błagam cię na litości, aby odejść, że mój ojciec może cię nie widzieć!"

Mysz ledwie ukryto za Rosalie, gdy ostrożność wprowadzona. Spojrzał na Rosalie, którego dżdżowowie i zakłopotane powietrze zdradzały jej strach.

"Rosalie", powiedział rozważny, z drżącym głosem", zapomniałem klucza małego domu Ogrodu; Czy znalazłeś go? Podłoga?"

"Ojcze, to był kot ".

"Kot? Niemożliwy. Kot przyniósł statek mleka do środka pokoju i zdenerwował tam?"

"Nie! nie! Ojciec, to to zrobiłem; W prowadzeniu go przypadkowo przewróciłem go."

Rosalie rozmawiała na niskim głosie, a nie odważył się nie spojrzeć na ojca.

"Weź miotłę, Rosalie i zamiataj to Krem."

"Nie ma miotły, ojca."

"BROOME! Było jeden, kiedy opuściłem dom."

"Spalałem go, ojciec, przypadkowo, przez -"

ona wstrzymana – jej ojciec spojrzał na niej, rzucił wyszukiwanie nieśmiotnych spojrzenia o pokój, westchnął i powoli odwrócił kroki w stronę małego domu w ogrodzie.

Rosalie padł gorzko na krzesło; Mysz nie poruszyła. Kilka chwil później, ostrożność wszedł pospiesznie, jego oblicze oznaczone horrorem.

"Rosalie! Nieszczęśliwe dziecko! co ty zrobiłeś? Udaliłeś się do śmiertelnej ciekawości i wydała nasz najbardziej okrutnego wroga z więzienia."

"Wybacz mnie, ojcze! Och, wybacz mnie! płakała, rzucając się na nogi; "Byłem ignorantem zła, który zrobiłem."

"Nieszczęście jest zawsze wynikiem nieposłuszeństwa, Rosalie; nieposłuszni dzieci myślą, że dopiero popełniają małą winę, gdy robią największe obrażenia sobie i innych."

"Ale, ojciec, który i co to jest ta mysz, która powoduje, że ten straszny strach ? Jak, jeśli miało tyle mocy, możesz zachować to tak długo więźnia i dlaczego nie możesz ponownie umieścić go w więzieniu?"

"Ta mysz, moje nieszczęśliwe dziecko, jest niegodziwą bajką, ale bardzo potężny. Dla siebie, jestem genialnym roztropnym, a ponieważ dałeś wolność moim wrogiem, mogę teraz ujawnić ci, co powinienem ukryć, dopóki nie miałeś piętnastu lat.

"Jestem wtedy, Jak do ciebie powiedziałem, rozsądny geniusz; Twoja droga matka była prostym śmiertelnikiem, ale jej cnoty i jej łaski dotknęły królowej wróżki, a także króla Genii i pozwolili mi ją poślubić. Dałem wspaniały festiwal na moim małżeństwie. Niestety zapomniałem wywołać bajkę, która była już drażniona przeciwko mnie za poślubiona księżniczkę, po odmowie jednej z jej córek. Była tak zirytowana przeciwko mnie, że przysięła nielękana nienawiść przeciwko mnie, moją żonę i moich dzieci. Nie przerażono jej zagrożeń, jak ja sam miał moc prawie równa, a ja byłem bardzo ukochany przez królową wróżki. Wiele razy o mocy moich zaklęć, triumfowałem złośliwą nienawiść do bajki.

"Kilka godzin po urodzeniu twoja matka została wrzucona do najbardziej brutalnych drgawek, których nie mogłem spokojnić. Opuściłem ją przez kilka chwil, aby przywołać pomoc Królowej wróżki. Kiedy wróciłem, twoja matka była martwa.

"Zmodziła bajka obrzydliwa była zbliżyła się na mojej nieobecności i spowodowała jej śmierć. Miała zamiar znosić Cię ze wszystkimi pasami i wadami tego złego świata, kiedy mój nieoczekiwany powrót szczęśliwie sparaliżował jej wysiłki. Przerwałem jej w tej chwili, kiedy obdarzyła cię ciekawości wystarczającą, abyś mógł sprawić, że będziesz nędzny i podlegać Cię całkowicie do jej mocy w wieku piętnastu lat. Przez moją moc, zjednoczeni do Królowej Wróżki, przeciwstawiam się tym śmiertelnym wpływem i zdecydowaliśmy, że nie powinieneś spadać pod jej mocą w wieku piętnastu lat, chyba że przyniosłeś trzy razy w nagłych przypadkach do twojego bezczynności ciekawość Dobrowolnie otworzyłeś drzwi. Ponadto, że nigdy nie powinna wznowienia pierwotnej formy bajki, chyba że przyniosłaś trzy razy do twojej karnej ciekawości, zanim miałeś piętnaście lat. Wreszcie, że jeśli opierasz się kiedyś śmiertelną pasją, powinieneś być na zawsze opublikowany, jak i ja, od mocy bajki nieczelnej.

"Z wielką trudnością uzyskałem wszystkie te przysługi i tylko przez obiecując Że podzieliłbym się twoim losem i stać się, jak ty, niewolnik bajki obyczaje, jeśli słabo pozwoliłeś sobie dać trzy razy ciekawość. Obiecałem uroczyście, aby cię edukować w taki sposób, aby zniszczyć tę straszną pasję, obliczoną, aby spowodować tak wiele smutków.

"Z tych wszystkich powodów, które zamykałem, a ty, Rosalie, w tej obudowie. Pozwoliłem ci zobaczyć nikogo, a nawet krajowy. Zamówiłem moją moc, że twoje serce pożądane i czułem się dość zadowolony, że tak dobrze się z tobą udało. W ciągu trzech tygodni byłbyś piętnastu, a na zawsze dostarczone z żałosnego jarzma bajki.

"Byłem zaniepokojony, kiedy poprosiłeś o klucz małego domu, z którego nigdy wcześniej nie miałeś wcześniej wydawało się myśleć. Nie mogłem ukryć bolesnego wrażenia, które to popyt na mnie. Moje mieszanie podekscytował twoją ciekawość. Pomimo twojej wesołości i zakładając bezmyślność, przeniknęłam twoje myśli, a ty możesz ocenić mojego żalu, gdy królowa wróżździ zamówiła mnie, aby pokusa możliwa i zasłużyła oporu, pozostawiając przynajmniej raz w swoim zasięgu. Byłem zatem zmuszony, aby go zostawić, ten fatalny klucz, a tym samym ułatwiać moją nieobecność własną i twoim zniszczeniem.

"Wyobraź sobie, Rosalie, co cierpiałem podczas godziny mojej nieobecności, pozostawiając cię samodzielnie Ta kuszenie przed oczami i kiedy zobaczyłem twoje zakłopotanie i rumieni się na moim powrocie, wskazując mi zbyt dobrze, że pozwoliłeś swojej ciekawości opanować cię.

"Byłem rozkazał ukryć wszystko od Ciebie; Nie mówić ci nic o twoich narodzinach ani niebezpieczeństw, które cię otaczają, aż do piętnastego urodzin. Gdybym był nieposłuszny, natychmiast spadł do siły bajki nieczelnej.

"A jednak Rosalie, wszystko nie jest stracone. Możesz jeszcze naprawić swój błąd, opierając się na piętnaście dni, ta straszna pasja. W piętnastu latach miałbyś być zjednoczony z uroczym księciem, który jest z nami związany, książę łaskawy. Ten związek jest jeszcze możliwy.

"Ach, Rosalie! Moje wciąż drogie dziecko, jedź do siebie, jeśli nie masz miłosierdzia dla mnie i opierasz się na swojej ciekawości."

Rosalie był na kolanach przed ojcem, jej twarz ukryto w rękach i pasując gorzko. Na tych słowach wzięła odwagę, objęła go czule i rzekł do niego: -

"Och, ojcze! Obiecuję, że uroczyście, że będę nastawiony za tę winę. Nie zostawiaj mnie, kochany ojciec! Z tobą przeze mnie, będę zainspirowany odwagą, która inaczej mnie zawodzi. Nie można pozbawić swojej mądrej rodowca ojca."

"Niestety! Rosalie! Nie jest już w mojej mocy, aby pozostać z tobą, bo jestem teraz pod dominacją mojego wroga. Na pewno nie pozwoli mi pozostać po twojej stronie i ostrzega cię przeciwko warstwom i pokusom, które rozprzestrzeni się na twoje stopy. Jestem zdumiony nie widziałem mojego okrutnego wroga przed tym razem. Widok mojej cierpienia i rozpaczy miałby dla jej twardego serca za nieodparty urok."

"Byłem blisko ciebie cały czas, na stopach twojej córki "- powiedziała mała szara mysz, w ostry Głos, wychodząc i okazuje się niefortunnym geniuszem. "Byłem bardzo zabawiony w motywie tego wszystkiego, co już udało mi się cierpieć, a przyjemność czułem się słysząc, że dajesz to konto swojej córce, wywołało mnie do ukrywania się do tej chwili. Teraz powiedz Adieu do swojej drogiej, ale ciekawej Rosalie; Musi mi towarzyszyć, i zabraniam, abyś ją śledził. Rosalie wypowiadała przebijający się krzyk i przerwał konwulsyjnie do ojca, ale nieoodparnująca siła ją oderwała. Niefortunny geniusz przejął kij i podniósł go, by uderzyć myszą, ale zanim miał czas, aby zadać cios mysz umieścił jedną z jej małych łapę na stopie Geniusza i pozostał jako nieruchomo jako posąg. Rosalie objął kolana ojca i błagał myszką, aby zająć mu się litość, ale mały nieszczęście dał jeden ze swoich ostrych, diabolicznych śmiech i powiedział: -

"Przyjdź, przyjdź, moja ładna! Szkoda To nie jest tutaj, że znajdziesz pokusy, aby dać dwukrotnie do nieodpartej usterki! Będziemy podróżować po całym świecie i pokażę ci wiele krajów w piętnastudniach."

Mysz ciągnęła Rosalie bez zaprzestania. Jej ramiona nadal były skasowane wokół swojego ojca, dążąc do opozycji przy przytłaczającym sile wroga. Mysz wypowiedział niezgodny mały krzyk i nagle dom był w płomieniach. Rosalie miała wystarczającą obecność umysłu, aby odzwierciedlić, że jeśli pozwoliła się spalić, nie byłoby żadnych środków od uratowania ojca, który musi pozostać wiecznie pod mocą nieczelnych. Mając na uwadze, że jeśli zachowała własne życie, pozostało zawsze pewna szansa na ratowanie go.

"adieu, adieu, drogi ojciec!" ona płakała; "Spotkamy się ponownie za piętnaście dni. Po przekazaniu ci wroga, twoja Rosalie będzie jeszcze uratować."

Potem wyrwała się, aby nie być pożrzewa przez płomienie. Przez pewien czas biegła szybko, nie wiedząc, gdzie idzie. Chodziła kilka godzin, ale w końcu wyczerpana zmęczeniem i pół martwym głodem, postanowiła podejść do życzliwej kobiety, która siedziała w jej drzwiach.

"Madam" – powiedziała, "Czy ty Daj mi miejsce do spania? Umieram z głodu i zmęczenia. Czy nie będziesz taki uprzejmie, aby pozwolić mi wejść i przekazać noc z tobą? Wyrażenie demona, któremu towarzyszy."

Rosalie odwrócił się i zobaczył małą szarą mysz uśmiechając się na kpiąco. Próbowała go ścigać, ale mysz czasowo odmówił się poruszyć. Dobra kobieta, widząc ten konkurs, potrząsnął głową i powiedział: -

"Idź na drogie, moja ładna. Zły, który i jego zwolennicy nie mogą ze mną złożyć. Weszła do lasu, gdzie szczęśliwie znalazła strumyk, na którym wygasza pragnienie. Znalazła również owoce i orzechy w obfitości. Piła, jadła i siedzimy w pobliżu drzewa, myśląc z agonią ojca i zastanawiając się, co stało się z niego w ciągu piętnastu dni zobacz nikczemna mała szara mysz. Jej zmęczenie, a milczenie i ciemność wokół niej, przyniosła się na sen i głęboko spał długo.

Uwaga: Historia kontynuuje w małej szarej części myszy III: Prince Głupicy