Idź, nie wiem, gdzie nie wiem, co nie wiem (Rosyjska bajka)

nad błękitnym morzem, w pewnym imperium, mieszkał kiedyś przez króla króla, który był kawalorem, a on miał całą firmę łuczników, a łucznicy wykorzystywali na myśli i strzelają do ptaków który przeleciał i zapewnił mięso na stół mistrza. W tej firmie służył młodzieńczym łucznikom o imieniu Fedot, Clever Marksman był on, nigdy nie brakuje swojego celu, dlatego, że król kochał go lepiej niż wszystkie jego towarzysze. Pewnego dnia zdarzał się bardzo wcześnie, a nawet w przerwie dnia. Wszedł do gęstego, ponurkowego lasu, a tam zobaczył gołąb siedząc na drzewie. Fedot rozciągał łuk, podjął cel, wystrzelił i złamał jedną z małych skrzydeł Dove'u, a ptak spadł z drzewa na wilgotnej ziemi.

Marksman go podniósł i miał zamiar skręcić jego Szyja i umieścić go w jego kieszeni, kiedy gołąb przemówił do niego: "Niestety! Młody Marksman! Nie skręcaj mojej biednej małej głupiej szyjki; Jedź mnie nie z białego świata. "Twere lepiej zabrać mnie przy życiu, nosić mnie do domu, umieść mnie w małym oknie i lo! W chwili, gdy sen przychodzi nade mnie, w tym momencie, mówię, uderzyłem mnie o niewłaściwą stronę z prawą ręką, a wielką szczęście jest twoim twoim! " Marksman był bardzo zdumiony. "Co, co to jest?" pomyślał. "Mój oczy mówią mi" Tis ptaka i naświętna, ale mówi z ludzkim głosem! Taka rzecz nigdy wcześniej mnie nie stała. " Wziął więc do domu ptaka, umieścił go w parapecie, i czekał i czekał. "Twasy niezbyt długo, zanim ptak położył głowę pod jej skrzydłem i zaczął się drzemać Gołębica natychmiast upadła na ziemię i stała się dziewicą-duszą, a tak pięknie, że tym podobne można powiedzieć tylko w opowieściach, ale nie ma sobie wyobrażać ani domyślony. I mówiła z dobrą młodzieżą, która była królewskim łucznikiem i powiedział: Ty jesteś moim predestynowanym mężem, jestem twoim wyświęconą żoną."

Byli natychmiast z jednego umysłu. Fedot żonaty, mieszkał w domu i radowałem się w swojej młodej żonie, ale nie zapomniałem też nie jego służbie. Każdego ranka, przed przerwaniem dniem, wziął broń, poszedł do lasu, zastrzelił różne rodzaje dzikich bestii i zabrali je do królewskiej kuchni. Ale to była równa, że ​​jego żona była znacznie dręczona przez te wyprawy myśliwskie, a pewnego dnia powiedziała mu: "Słuchaj, mój przyjacielu! Bardzo się boję! Każdy błogosławiony dzień, który dostałeś wygodę w lesie, Dost wędrują przez Fen i Morass, a zwróc się do domu mokro, a my nie jesteśmy dla tego lepszym. Jakiego rodzaju handlowo nazywasz to! Spójrz teraz, mam plan, w którym również będziesz. Zabierz mnie teraz sto lub dwóch rubli, a zarządzanie wszystkim resztą około dwie stu rubli. Te potem przyniósł żonę. "Teraz" powiedziała, "kup mi różne rodzaje jedwabiu ze wszystkimi pieniędzmi!" Archer poszedł i kupił różne rodzaje jedwabiu z dwustem rubli. Wzięła je i powiedziała: "Nie bądź smutny! Módlcie się z Bogiem i położył cię do snu, rano jest mądrzejszy niż wieczór!"

Więc mąż zasnął, a żona wyszła na balkonie, otworzyła swoją książkę czarów i natychmiast dwa niewidzialne młodzież pojawili się przed nią i powiedział: "Jakiej sztuki zadowoleni z rozkazów?" – "Weź ten jedwab, aw jednej godzinie splotłem mi dywan bardziej cudowny niż wszystko, co można znaleźć w szerokim świecie i pozwól, aby całe królestwo były haftowane Na tym dywan, ze wszystkimi jego miastami i wioskami i rzekami i jeziorami."

Następnie ustawiają pracę i potwierdziły dywan, a to było cudowne, aby zobaczyć, cudowny nad wszystkim. Rano żona przekazała mężowi dywanowi. "Tam", powiedziała, "weź go na rynek i sprzedać go na sprzedawców; Ale spójrz teraz! Haggle nie o cenie, ale weź wszystko, co oni zaoferują to dla tego. Kupiec widział go, biegła do niego od razu, i rzekł do niego: "Heateken dla mnie, zaszczycony pana, wolisz, żeby mnie nie sprzedał tego dywanu?"

- "chętnie!"

- "A co wtedy jest ceną?"

- "Ty jesteś częstym częstotliwością Martów, dlatego zostawię cenę do There!" Kupiec upadł na myśli i myślenie, nie mógł wycenić dywanu – był na końcu witki. Kolejny sprzedawca pojawił się, a po nim trzeci i czwarty, aż zebrał się wielki tłum; Spojrzeli na dywan, podziwiały go i nie mogli naprawić ceny. W tym momencie królewski steward przeszedł przez ten sposób, zobaczył tłum i chciał wiedzieć, o czym rozmawiali wszyscy kupcy.

Więc podszedł do nich i powiedział: "O co chodzi?" – "Nie możemy wycenić tego dywanu" – powiedział. Steward spojrzał na dywan, a także był zdumiony. "Healken, Archer!" powiedział, "powiedz mi prawdziwą prawdę; Gdzie dostałeś ten lordowo dywan? "-" Moja żona kłaca ją! "-" Ile chcesz tego za to? Moja żona przygnębiła mnie, by się nad tym zamieszkała, ale wziąć wszystko, co zostało zaoferowane. "-" Więc co powiesz na 10 000 rubli? " Archer wziął pieniądze i zrezygnował z dywanu.

Teraz ten steward był zawsze przez króla i jadł i pili przy jego stole. Więc poszedł teraz z obiadami z królem i wziął z nim dywan. "Czy to zrobiłbyś, żeby twój majestat mógł spojrzeć na dywan, który kupiłem dzisiaj?" Król spojrzał i widział tam jego całe królestwo, tak jakby było na dłoni, a on wzbudził wspaniałe westchnienie. "Dlaczego to jest dywan! W całym moim życiu nigdy nie widziałem takiego przebiegłego rzemiosła. Powiedz teraz, co masz do tego dywanu? "To jest zwykły nic", pomyślał o stewardzie", zrobię znacznie lepiej z drugiej szansy". Więc natychmiast poszedł w poszukiwaniu łucznika, szukał jego małej chaty, wszedł do pokoju mieszkalnego, a moment widział żony łucznika, w tej chwili zapomniał o sobie i sprawę, o której przyszedł. Mimo to steward załogował się z wielkim wysiłkiem i zwrócił się do domu. Odtąd przeszedł przez wszystko, co wziął rękę, a czy śpi, czy śpi, on [69] myślał tylko o jednej rzeczy, cudownie uroczej małej archeresji.

Król zauważył zmianę w nim i zapytał On", co Ails Ails? Czy każdy wielki smutek spotkał? "-" Niestety! Mój król i ojciec, widziałem żonę łucznika – takie piękno świat nie wie, ani nigdy nie widziałem! " Sam Król został zajęty pragnieniem zakochania się w niej, a także poszedł do siedziby łucznika. Wszedł do salonu, i zobaczył przed nim damą piękności niewypowiedzianej. "Płonący Chilblain miłości uciskał swoje serce". "Dlaczego miałbym pozostać licencjatem?" pomyślał, że; "LO! Teraz poślubię to piękno, jest zbyt dobra dla zwykłego łucznika. Od jej narodzin była widocznie, że jest królową!"

Król powrócił do swojego pałacu i rzekł do Stewarda – Healken! Miałeś wystarczająco dowcipny, żeby pokazać mi żonę łucznika, że ​​niewypowiedziane piękno; Musisz teraz być wystarczająco dowcipny, aby usunąć męża z drogi. Chcę ją poślubić. A jeśli nie możesz go usunąć, spójrz na siebie; Chociaż jesteś moim wiernym sługą, będziesz zawieszony na szubienicy!"

wtedy steward poszedł o wiele bardziej dotkniętych niż wcześniej, i pomyśleć, jakby nie mógł opracować metody pozbycia się Łucznik. Wędrował o szerokich miejscach rynkowych i wąskich pasach, a tam spotkał go pewnego dnia nieszczęśliwą starej Hag. "Salant, jesteś królem!" płakała. "Widzę wszystkie myślenie, abyś mógł pomóc przeciwko twojemu nieuniknione biada"

- "Ach, pomóż mi, droga mała babcia! Zapłacę ci, co chcesz! "-" Otrzymałeś polecenie królewskie, aby pozbyć się fedoty łucznika. Rzecz nie jest bardzo łatwa. Rzeczywiście jest prosty, ale jego żona jest strasznie armata. Teraz trafimy na błąd, który nie zostanie osiągnięty tak szybko. Idź do króla i powiedz, że musi rozkazać łucznik, aby iść, wiem, że nie wiem, a nie wiem, co nie wiem. Takie zadanie, które nigdy się nie osiągnie, choć żyje na zawsze i zawsze; albo całkowicie zniknie poza wiedzą, albo jeśli wróci, nie będzie to bez broni lub nóg."

Steward nagrodził starej HAG ze złotem i pospieszył się z powrotem do króla, a Król wysłał i rozkazał łucznicę, który zostanie przywieziony przed nim. "Cóż, Fedot! Ty jesteś moim młodym wojownikiem, a pierwszy w moim korpusie łuczników. Render Me To Service: Idź Nie wiem, gdzie mnie nie znam, nie wiem, co! I zaznacz mnie, jeśli nie przynieśli mnie, że nie wróciłeś, "Tis, król, który mówił, że to, twoja głowa zostanie oderwana od twoich ramion."

Archer zwrócił się do lewej, opublikowanej Pałac i wrócił do domu bardzo smutny i przemyślany. A jego żona zapytała go: "Dlaczego jesteś taki smutny, kochanie; Czy nieszczęście nieszczęść? "Tis przez twoje piękno, że ta ruina przyszła na nas!" – "Tak, rzeczywiście! Ta usługa nie jest jasna! Dotarcie tam zajmuje dziewięć lat, a dziewięć lat, aby wrócić, osiemnaście lat, a Bóg wie, jeśli może być zarządzany nawet wtedy!"

-" Co należy zrobić, i Co stanie się ze mną? "-" Módlcie się z Bogiem i połóż się spać, rano jest mądrzejszy niż wieczór. Do Morrow Wnisz wszystko. Łucznik położył się spać, a jego żona siedziała obserwując do północy, otworzyła swoją książkę czarów, a dwoje młodzieży natychmiast pojawiły się przed nią. "Czym jest twoja przyjemność, a jakie twoje polecenie?" – "Czy wiesz, jak można udać się, że nie wiem, nie dlatego, a nie wiem, co nie, co?" – "Nie, nie wiemy".

Zamknęła książkę, a młodzież zniknęli przed oczami. Rano Archeress obudził męża. "Idź do króla" – powiedziała, "i poprosić o złoto z Skarbu Państwa w podróży. Pielgrzymka osiemnastu lat przed tobą. Kiedy masz pieniądze, wróć do mnie, żeby się pożegnać."

Archer poszedł do króla, otrzymał całe życie pieniędzy i wrócił do pożegnania z żoną. Dała mu kieszeni-chusteczkę i piłkę, a powiedział: "Kiedy wyrzuciłeś z miasta, rzuć tę piłkę przed thee, a Whithersoever to bucks, podążaj za nim. Tutaj też jest moja kieszeń-chusteczka; Kiedy umyj się, gdziekolwiek jesteś, zawsze suchą twarz twą twarzą z tą chusteczką ". Archer wziął urlop swojej żony i swoich towarzyszy, ukłonił się nisko na wszystkich czterech stronach i wyszedł poza bariery miasta. Przed nim rzucił piłkę; Piłka walcowana i walcowała, a on podążył ciężko po tym Przez osiemnaście lat i jest to proste, że nie wróci przy życiu. Teraz osiemnaście lat nie ma dwóch tygodni, a nie mała katastrofa nie mogła go spotkać na drodze; Idź do domu łucznika i przynieś mi żonę do pałacu!"

Więc steward poszedł do domu łucznika, wszedł do pokoju i powiedział do pięknej archeresji:" Witaj, mądra kobieta! Król poleca, aby zaprezentować siebie w sądzie! " Więc do sądu poszła. Król otrzymał ją z radością i poprowadził ją do swoich złotych sal, i rzekł do niej: "Wilt jesteś królową? Sprawię, że mój współmałżonek! Choć nie jest tylko prostym łucznikiem, on jest dla całego tego, że mój legalny mąż. "-" Jeśli nie przyjdziesz nie chętnie, weźmieję siłą! " Ale piękno [73] roześmiał się, stemplowany na podłodze, zamienił się w gołębicę i przeleciał przez okno Ilekroć przyszli do rzeki, piłka rozszerzyła się do mostu, a kiedy Archer chciał odpocząć, piłka rozszerzyła się w łóżeczko. Niezależnie od tego, czy długi czas lub czy jest to krótkie, opowieść jest szybko powiedziane, chociaż czyn nie zostanie szybko wykonany; Wystarczy powiedzieć, że w końcu Archer przyszedł do ogromnego i bogatego pałacu; Piłka przewróciła się do drzwi i zniknął. Archer upadł na myśli. "Lepiej iść prosto" – pomyślał, więc poszedł schody do pokoju, a tam spotkał go tam trzy piękne damsele.

"skąd i dlatego przyjdziesz tu, dobry człowiek? " powiedział. "Niestety! Piękne damselki, proszę mnie nie odpoczywać od mojej długiej podróży, ale zaczniemy dręczyć mnie z pytaniami. Najpierw powiniene dać mi jeść i wypić i pozwolić mi odpocząć, a potem powinieneś mnie zapytać o moje pływy! " Od razu odłożyli stół, dał mu jeść i pić, i sprawił, że położył się do odpoczynku. Archer spał swego zmęczenia, róża z jego miękkiego łóżka, a urocze damselki przyniosły mu basenę i haftowany ręcznik. Przemył się w czystej wiosny, ale ręcznik, którego nie wziął. "Mam chusteczkę, by wytrzeć moją twarz", powiedział, a on wyciągnął chusteczkę i zaczął suszyć. A urocze damselki upadły go na pytanie.

"Powiedz nam, dobry człowiek! skąd masz tę chusteczkę?"

-" Moja żona mi dała mi ". Potem zadzwonili do swojej starej matki, a ona spojrzała na chusteczkę, rozpoznając ją taką samą chwilą i płakał: "To jest chusteczka mojej córki!" Potem zaczęła wkładać do łucznika. Powiedział jej, jak poślubił jej córkę, i jak król posłał go, wiem, gdzie nie, aby sprowadzić, nie wiem, co. "Niestety! Moja droga zianie, nawet nie słyszałem o tym podziwie.

ale teraz, perchance moi słudzy mogą o tym wiedzieć. " Wtedy stara kobieta przyniósł swoją książkę czarów, odwróciła się na liście i natychmiast pojawił się dwa giganty. "Co to jest przyjemność, a co to jest twoje polecenie twoje?" – "Spójrz teraz, moi wierni słudzy, niosą mnie z synem do szerokiego oceanu Morza, i umieścić nas w samym centrum IT-In bardzo otchłań."

Natychmiast olbrzymy dogonili łucznika i starej kobiety, i nosili je, podobnie jak huragan, do szerokiego oceanu Morza, i umieścił je w centrum tego – w samym przepaść; Tam stali jak dwie rozległe kolumny i trzymali łucznika i starej kobiety w ramionach. Potem stara kobieta płakała z głośnym głosem, a tam przyszedł [75] pływać do jej wszystkich ryb i pełzających rzeczy morza, tak że błękitne morze nie było już widoczne dla wielu z nich.

"Hark! Ye ryby i pełzające rzeczy morza. Wszędzie pływać wszędzie, mieliście usłyszeć, jak iść, wiem, że nie dokądś, aby ci nie wiem, co? A wszystkie ryby i pełzające rzeczy zawołały jednym głosem "Nie, nigdy o tym nie słyszeliśmy". Nagle Lame Stare Croaking żaba zmusiła drogę do przodu i powiedział: "Kwa, Kwa; Wiem, gdzie znajduje się ten podziwiany. prawo do domu.

w jednej chwili znaleźli się na własnym dziedzińcu. Potem stara kobieta zaczęła kwestionować żabę. "Jak i przez jaką drogę może iść mój syn?" A odpowiedział żaba: "To miejsce jest na końcu światu daleko, daleko. Chętnie poprowadziłbym go sam, ale jestem tak przerażająco stary, mogę przenieść nogi. Nie mogłem się tam dostać w ciągu pięćdziesięciu lat. " Stara kobieta wysłała na wielki słoik, wypełnił go świeżym mlekiem, umieścić żabę wewnątrz, i powiedział do jej ziania, "przytrzymaj ten słoik w ręce, a żaba pokaże ci drogę"

Archer wziął słoik z żaby, wyjechałem ze swojej teściowej i jego siostarni, i wyruszył w drodze. On poszedł, a żaba pokazała mu drogę. Czy jest to daleko, czy prawie, długo lub krótko, nie ma; Wystarczy, że przyszedł do ognistej rzeki; Poza rzeką była wysoka góra, a na tej górze można zobaczyć drzwi. "Kwa, Kwa", powiedziała żaba, "wypuścić mnie z słoika, musimy przejść nad tą rzeką."

Archer wziął go z słoika i umieścił go na ziemi. "Teraz moja dobra młodzież, usiądź na mnie. Mocniej. Nie bój się. Nie zniszcie mnie. Młodzież siedziała na żabie i przycisnęła go na samą Ziemię. Żaba zaczęła puchnąć; Pęchnął i pęcznieł, aż był tak duży jak stogu siana. Wszystko, że Archer teraz pomyślał, że jest ryzykiem wypadania. "Jeśli spadam z tego, będzie mnie śmierć" – pomyślał. Żaba, kiedy skończyła obrzęk, wziął skok i skoczył z jednym dużym skrawaniem w poprzek ognistego strumienia, a znowu się nie mało.

"Teraz, dobra młodzież, przejdź przez te drzwi i ja "Ll czekaj na ciebie; Willisz w jaskinie i dbaj o to, by ukryć się dobrze. W krótkim czasie przyjdzie dwóch starych mężczyzn; Słuchaj tego, co mówią, i widzą, co robią, a kiedy zniknęli, mówią i robią jak one."

Archer wszedł do góry, otworzył drzwi, a w jaskinie było wystarczająco ciemny, by wyrzucić oczy. Grzebał na siebie i poczuł się o nim z ramionami, aż poczuł pustą klatkę piersiową, do której dostał i ukrył się. A teraz po pewnym czasie czekał, dwóch starych mężczyzn weszło i powiedział: "Cześć! Shmat-razum! Przyjdź i karm nas. " W tym momencie – nie ma mówienia, że ​​błyskawice błyskawiczne oświetliły świecznik, piorunowane płytki i naczynia oraz różne wina i mięsa pojawiły się na stole. Starzy ludzie jadły i pili, a potem rozkazali – "Shmat-Razum! Weź to wszystko. Archer usłyszał dwóch starych mężczyzn, wychodzących z klatki piersiowej i zawołał: "Cześć! Shmat-razum! "-" Jaka jest twoja przyjemność? "- Feed mnie."

znowu się pojawił. Candelabrowie zostały oświetlone, tabela była pokryta, a wszystkie mięso i napoje pojawiły się na nim. Archer usiadł przy stole i powiedział: "Cześć! Shmat-razum. Przyjdź, bracie i usiądź ze mną, jeśćmy i pić razem. Nie mogę znieść jedzenia samego. " A niewidzialny głos odpowiedział mu: "Niestety! Dobry człowiek, skąd Bóg posłał? 'Tis Thirty Lata, odkąd służyłem słusznie zaufać dwoma starymi ludźmi, a przez cały czas nigdy nie poprosili mnie, żebym mnie usiąść."

Archer wyglądał na niego i był zdumiony. Widział nikogo, ale mięso zniknęły z potraw, jak gdyby ktoś je rozległy, a butelki wina podniosły się, wlewa się w okulary, [78] i w blasze okulary były puste. Potem łucznik poszedł na jedzenie i picie, ale powiedział: "Headeken, Shmat-Razum! Wilt jesteś moim sługą? Masz dobry czas ze mną. "-" Dlaczego nie powinienem? Tęsknię za zmęczony tutaj, a ty, widzę, sztuka dobrego człowieka. "-" Cóż, zdobądź wszystko gotowe i przyjdź ze mną ". Archer wyszedł z jaskini, rozejrzał się wokół niego i nie było nic. "Szmat-Razum, Sztuka Thou?" – "Jestem tutaj. Nie bój się. Nigdy nie opuszczam ciebie. – Prawo – odpowiedział łucznik, a on siedział go na żabie. Żaba pękła i skoczyła przez ognisty strumień; Umieścił go w słoiku i wyruszył na swoją podróż powrotną. Przyszedł do swojej teściowej i uczynił nowym sługą regałą starej kobiety i jej córki prawy królewno. SHMAT-Razum używił je tak wspaniale, że stara kobieta bardzo tańczyła z radości, i zamówił żabę trzy słoiki o świeżym mleku co dziewięć dni dla swoich wiernych usług. Archer wyjechał następnie urlop ze swojej teściowej i walczył ze swoją drogą. Poszedł dalej, dopóki nie był całkowicie wyczerpany, jego szybkie stopy drżały pod nim, a jego białe ramiona zatonęły po jego boku. "Niestety!" Powiedział, że "Shmat-Razum, nie widzisz, jak jestem zmęczony? Moje nogi mnie zawiodą. "-" Dlaczego nie powiedziałeś mi dawno temu? Przyniosę cię do miejsca żywych i dobrze. " I natychmiast [79] Archer został przejęty przez wichę i przeniesiony przez powietrze tak szybko, że jego kapelusz spadł z głowy. "Cześć! Shmat-razum! Zatrzymaj minutę. Mój kapelusz spadł z mojej głowy. "-" Za późno, mistrz. Nie masz tego. Twoja czapka jest teraz 5000 mil za tobą. " Miasta i wioski, rzeki i lasy, stopiły się pod stopami łucznicami.

A teraz Archer leciał nad głębokim morzem, a Shmat-Razum powiedział do niego: "Czy pozwolił mi, Zrobiłbym złotą altałę na tym morzu, a ty będziesz w stanie odpocząć i być szczęśliwy! Następnie na chwilę fale rozprysły wysoko, a potem pojawiła się islet, a na wyspie była złotą przyjemnością. Shmat-Razum powiedział do Archeru: "Usiądź w tej przyjemności i odpocznij i spojrzeć na morze; Trzy naczynia handlowe będą płynąć i zatrzymają się na wysepce. Musisz zaprosić kupców tutaj, gościnnie zabawiać je i wymieniają mnie za trzy cudowne rzeczy, które kupcy przyniosą z nimi. W odpowiednim czasie wrócę ponownie do ciebie. " Archer trzymał zegarek i lo! Od zachodu trzech statków poszedł żeglarstwo, a Merchantmen zobaczyli wysepkę i Złotą przyjemność-House.

"Tis a cud!" powiedział; "Ile razy nie płynęliśmy tu i nic nie było widoczne, ale morze! A teraz, oto! Jest tu złoty dom przyjemności. Chodź, przyjaciele, pozwól nam na brzeg i uczcić na to oczy! " Więc natychmiast obniżyli żagle i rzucali kotwicę, trzech kupców usiadła je w lekkim skiffie i przyszli do brzegu. "Zdrowienia, dobry człowiek!" – "Gmat, Ye Wayfaring kupcy, mężczyźni wielu marts! Bądź taki dobry, aby mnie włączyć, spacerować o swojej łatwiej, wesołe i odpoczynek; Ta przyjemność była zbudowana wyraźnie dla gości, którzy przychodzą przez morze! " Kupcy wszedł do alkoholu i usiedli je na śladach. "Cześć! Shmat-razum! " zawołał łucznika; "Daj nam jeść i pić."

Stół pojawił się, a na stole było wino i pikantne mięso; Cokolwiek dusza była tam z życzeniem. Kupcy westchnęli do zazdrości. "Chodź", powiedział, że "pozwól nam wymienić. Dasz nam sługę, i zabrać od nas, co najlepiej jak najlepiej wykorzystać. "-" Ale jakie marudce? I jeden z kupców wyciągnął z kieszeni małej trumny, a on nie miał wcześniejszego otwarcia niż piękny ogród rozłożony na całej wyspie z pachnącymi kwiatami i przyjemnymi ścieżkami; Ale kiedy zamyknął trumnę, ogród natychmiast zniknął przyszedł statek. "Rap-dotknij!" przyszedł kolejny statek. Sto razy zdrapał i wykonał sto statków z żaglami i pistoletami i załogami; Statki płynęły, żeglarze stali przy brońach i przyjęli rozkazy sprzedawcy. Kupiec splątał w nim przez chwilę, ale potem ukrywał jego topór, a statki zniknęły z zasięgu wzroku tak, jakby nigdy nie byli. Trzeci sprzedawca wyprodukował róg, blew na jeden koniec i natychmiast pojawił się armię, zarówno konia, jak i stopa, z armatami i banerami, a przez wszystkie szeregi poszedł rolkę muzyki walki, a zbroja wojowników błysnęła ogień w świetle słonecznym. Kupiec cieszył się w tym wszystkim, potem wziął jego róg i wrwał na drugiego końca, a nie było nic do zobaczenia, całość tego walki mogła nie była już więcej.

"Twoje mrukie są wystarczająco dobrze, ale nie ma dla mnie użycia – powiedział Archer; "Twoi gospodarze i twoje floty czciłyby Cara, ale jestem tylko prostym łucznikiem. Jeśli zmieni się ze mną, musisz dać mi wszystkie swoje trzy cuda w zamian za mojego jednego niewidzialnego sługi. "-" Ale nie będzie to za dużo? "-" Wiesz, że nie zrobię żadnej innej wymiany. " Kupcy uważali się między siebie: "Jakie jest wykorzystanie tego ogrodu, te statki, a te gospodarze? "Własny jest lepszy do wymiany; W każdym razie zawsze będziemy mogli jeść i wypić nasze wypełnienie bez najmniej kłopotów."

Więc dali łucznika ich cuda i powiedział:" Cóż, shmat-razum, weźmiemy z nami; Wilt You You You Well i Loyally You Loyalty? "-" Dlaczego nie powinienem ci służyć? "Tis jeden ze mną, z którym mieszkam". Kupcy wrócili do swoich statków i regalili wszystkie swoje załogi w prawo. "Cześć! Shmat-razum! bestir sama! " I każdy na pokładzie jadł i wypił wypełnienie i położył się i mocno spał. Ale łucznik siedział w swojej złotej altałach i wzrosła zamyślony, a powiedział: "Niestety! Mój serce tęskni za moim wiernym sługą, shmat-razum. Ciekawe, gdzie jest teraz! "-" Jestem tutaj, Mistrzu! " Łucznik był zadowolony. "Czy nie jest to czas dla nas, aby przyspieszyć dom?" I nie miał wcześniej mówionej niż wirwidowy, jak chwycił go i nękać w powietrze.

Kupcy obudzili się od snu i chcieli pić efekty ich opiekujem: "Cześć! Shmat-Razum, daj nam trochę drinka za pomocą wypieki! " Ale nikt nie odpowiedział, nikt ich nie świadczył. Zamówienie i krzycz jak mogą, rzeczy pozostały dokładnie tak jak były. "Cóż, panowie! Ten ostrzejszy zbadał nas! Diabeł zabierze go i niech wyspa zniknęła i zginął złotą altanę. W ten sposób kupcy lamentowali i lamentowali, a następnie rozprzestrzeniają się żaglami i odszedł, w którym zwiąli się ich biznes.

Archer przeleciał z powrotem do swojego kraju i zszedł w odpadowym miejscu nad Morzem Błękitnym. "Cześć, shmat-razum, czy nie możemy tu zbudować mały zamek?" – "Dlaczego nie? Będzie gotowy natychmiast. " I natychmiast zamek wyskoczył, piękniejszy niż słowa może powiedzieć: "Dwaas dwa razy dobrze jako pałac królewski. Archer otworzył swoją trumnę, a ogródek natychmiast pojawił się wokół zamku z przyjemnymi ścieżkami krajowymi i wspaniałymi kwiatami. Tam siedział łucznika w otwartym oknie i całkiem zakochał się w ogrodzie. Nagle gołąb przeleciał w oknie, wpadł na ziemię i zamienił się w jego uroczą młodą żonę. Objęli się i przywitali się nawzajem. A żona powiedziała do łucznika: "Odkąd wychodzisz do domu, latałem jako niebieski gołąb wśród lasów i gajów. Jak długo będziemy teraz żyć razem na zawsze!"

wcześnie następnego ranka Król wyszedł na jego balkonie i spojrzał na błękitne morze, a oto! Na brzegu stał nowy zamek, a wokół zamku był zielony ogród. "Kto jest tym zarozumiałym nieznajomym, który buduje na mojej ziemi bez mojego urlopu?"

wtedy jego kurierzy uciekli, zadawali pytania i wrócił i powiedzieli mu, że ten zamek został zbudowany przez łucznika, a on Sam mieszkał w tym zamku i jego żonie z nim. Król był bardziej zły niż kiedykolwiek, a on bada ich gromadzą gospodarza i idzie do brzegów morza, podnosić ogród, rozbij zamek w małe kawałki i przynieś łucznik i jego żonę. Archer widziała armię króla nadchodzącą przeciwko niemu i było bardzo silne; Potem szybko przejął jego topę i zniszczył, "Rap-Tap!" Przyszedł statek. Zkastał sto razy, i zrobił sto statków.

Potem przejął jego róg i pęcherzył raz, a gospodarz stóp wytoczył się. Walczył na drugim końcu, a gospodarz konia wyrzucił się. Dowódcy całego korpusu przyszli do niego i poprosił go o rozkazy. Archer bada ich zaczynają bitwę. Muzyka uderzyła, bębny walcowane, pułki poruszały się do przodu przeciwko królewskim gospodarzem. Piechota, podobnie jak solidna ściana, zepsuła ich centrum, koń przecięł je na skrzydłach i wziął je niewoli, a pistolety z floty grały na stolicy. Król zobaczył, że cały jego gospodarz latał, rzucił się do przodu, by ich powstrzymać – ale jak? Nie mógł tego zrobić, a za chwilę został zmieciony z konia w środku zaciętych walki i deptanej pod stopami. Kiedy walka była nad ludźmi zebrani razem i błagała łucznika, aby zaakceptować całą sferę z ich rąk. Do tego wyraził zgodę i orzekł, że Królestwo Peewreagely przez całe dni jego życia.