Pod drzewem wierzbowym (Duńska bajka)

Bajki ludowe, Duńskie bajki ludowe23 grudzień 2021 517

Region okrągły miasteczko Kjöge jest bardzo ponury i nagi. Miasto na pewno leży nad brzegiem morza, który jest zawsze piękny, ale właśnie tam może być piękniejsze niż to: wszystko wokół są płaskie pola i jest to daleko do lasu. Ale kiedy jest bardzo dużo w domu, zawsze znajduje coś pięknego, a

coś, co długo na najbardziej urocze miejsce na świecie

, która jest dla nas dziwna. Przyznajmy, że przez najwyższą granicę małego miasta, gdzie niektóre pokorne ogrody spódnice spódnicy, które spada w morze, musi być bardzo ładna latem; I to była opinia na temat dwóch dzieci z sąsiednich domów, którzy grali tam

, i zmuszając drogę przez krzaki agrestowe, aby dostać się do siebie.

w jednym z ogrodów stał starszy drzewo, aw innej starej wierzbie, a pod tym ostatnim dzieci byli szczególnie bardzo lubią grać; Pozwolono im się tam grać, a także, a drzewo stało blisko strumienia i mogą łatwo mieć upadły do wody. Ale oko Boga zegarki nad małymi; Gdyby tego nie zrobili byli źle. A ponadto byli bardzo ostrożni w odniesieniu do wody; W rzeczywistości chłopiec był tak bardzo, boi się tego, że nie mogli zwabić go w morze latem,

Kiedy pozostałe dzieci rozpryskują się w falach. W związku z tym był słynny I wyśmiewali się, i musiał znieść jeerowanie i kpina najlepiej jak potrafi. Ale niegdyś Joanna, mała dziewczynka sąsiada, marzyła, że płynęła w łodzi, a Knud

Wacił, by dołączyć do niej, aż woda wzrosła, pierwsza na szyję, a następnie potem zamknięta na głowie, aby całkowicie znikał. Mogą teraz iść do wody, powiedział, że Joanna marzyła. Z pewnością nigdy nie naliczył pomysł na praktykę, ale sen był jego wielkim przewodnikiem dla tego wszystkiego.

ich rodzice, którzy byli biednymi ludźmi, często wziął herbatę, a Knud

i Joanna Zagrano w ogrodach i na drodze, gdzie obok przypisującego rowu sadzono rzędu wierzbów; Te drzewa, z ich ankietnymi bluzkami, na pewno nie wyglądały pięknie, ale nie były tam w przypadku ornamentu, ale do użycia. Stare drzewo wierzby w ogrodzie

było dużo handsomer, a więc dzieci lubią siedzenie

pod nim. W samym mieście było wielkie miejsce, a w czasie targów to miejsce było pokryte przez całe ulice namiotów i kabin, zawierających jedwabne wstążki, buty i wszystko, co

osoba może sobie życzyć. Było wspaniałe tłoczenie, a ogólnie pogoda była deszczowa; Ale nie zniszczył zapachu miodowych ciast i piernika, z których był pełny kabina; I najlepszy z tego był, że człowiek, który trzymał tę kabinę, przyjechał każdego roku, aby zamieścić w czasie targów w mieszkaniu małego ojca Knuda. W związku z tym nastąpiło prezent od bitwy piernika w każdej chwili, a potem, a oczywiście Joanna otrzymała część prezentu. Ale być może najbardziej uroczącą rzeczą była, że rozdający piernikowy dealer wiedział wszystkie opowieści, a nawet może odnosić historię o swoich żywych ciastach; I pewnego wieczoru, w szczególności opowiedział o nich historię, co stanowiło tak głębokie wrażenie na dzieci, których nigdy nie zapomnieli; I dla tego przyczyny jest być może wskazany, że powinniśmy go również usłyszeć, zwłaszcza, zwłaszcza historia nie jest długi.

"Na pokładzie sklepu" – powiedział: "Leń Dwa piernikowe ciasta, jeden w kształcie mężczyzny z kapeluszem, drugą dziewicą bez maski; <

Oba ich twarze znajdowały się na boku, która była najwyżej, ponieważ miały być spojrzenie na tej stronie, a nie na drugim; I rzeczywiście, większość ludzi ma korzystną stronę, z której powinny być oglądane. Na lewej stronie człowiek nosił gorzki migdał – to było jego serce; Ale z drugiej strony ma dziewicę, było ciasto miodowe. Zostały umieszczone jako próbki na pokładzie sklepu, a pozostały tam długi czas, w ostatniej mili

zakochali się w sobie, ale nie powiedzieli drugiego, jak również powinni zrobić, jeśli oni spodziewał się niczego, żeby się z tym przyszedł.

"" On jest mężczyzną, a zatem musi mówić najpierw "- pomyślała; Ale czuł się dość zadowolony, ponieważ wiedziała, że jej miłość została zwrócona.

"Jego myśli były znacznie bardziej ekstrawaganckie, podobnie jak zawsze w przypadku mężczyzny. Marzył, że był prawdziwym chłopcem ulicy, że miał cztery własne grosze, i że kupił dziewicę i zjadł ją.

, więc leżąc na pokładzie sklepu przez kilka tygodni i tygodni, i dorośli suche i twarde, ale myśli dziewicy stały się coraz bardziej łagodniejsze i młodsze.

"" Wystarczy dla mnie, że mieszkałem z nim na tym samym stole, '

powiedziała i pękała! Złamała się w dwóch.

"Historia, a tutaj są, obaj – powiedziała w konkluzji. "Są niezwykłe za ciekawą historię,

i ich cichej miłości, która nigdy nie przyszła do niczego. A tam są dla ciebie! " I tak mówiąc, dał Joannę człowieka, który był jeszcze

całym, a Knud dostał złamaną panień Ale dzieci były tak bardzo pod wrażeniem historii, że nie mogli przywołać odwagi do jedzenia

miłośników.

w dniu następnego dnia wyszli z nimi do kościół, i

Usiadłem przez ścianę kościoła, która jest pokryta, zimą i latem, z największą bluszczem jak z bogatym dywanem. Tutaj stali dwóm ciastem figurek w słońcu wśród zielonych liści i opowiedziała historię grupie innych dzieci; Powiedzieli im o cichej miłości

, które nie doprowadziły do niczego. Nazywano go _love_, ponieważ historia była taka piękna, na tym, że wszyscy się zgodzili. Ale kiedy odwrócili się, by znów spojrzeć w parę piernikową, wielki chłopak, z pseł, zjadł złamaną panieńską. Dzieci płakały o tym, a potem – prawdopodobnie

, że biedny kochanek może nie zostać pozostawiony na świecie samotne, a

opuszczone – go też go jedli; Ale nigdy nie zapomnieli historii.

Dzieci były zawsze razem przez starsze drzewo i pod wodą, a mała dziewczynka śpiewała najpiękniejsze piosenki z głosem

, który był jasny jak dzwon. Knun, z drugiej strony nie miało notatki muzyki w nim, ale znał słowa piosenek, a przynajmniej przynajmniej było coś. Ludzie z Kjöge, nawet do bogatej żony bramkarza fantazyjnego, stała wciąż i słuchała, gdy Joanna Sang. "Ma bardzo słodki głos, tej dziewczynki", powiedzieli.

Były to wspaniałe dni, ale nie mogli trwać kiedykolwiek. Największa sąsiedzi byli już sąsiadami. Matka Małej Maiden była martwa, a ojciec zamierzał ponownego wyjmowania, w stolicy, gdzie On

obiecał żyć jako posłaniec, który miał być bardzo dwoma lukratywnymi biurem. A sąsiedzi oddzielali się zalutnie, dzieci, dzieci płacząc serdecznie, ale rodzice obiecali, że powinni przynajmniej napisać do siebie raz w roku.

[ilustracja: niegrzeczny chłopiec, który zjadł Gingerbread Maiden.]

i Knun był związany uczeń do szewca, ponieważ wielki chłopak mógłby być wolny dłużej; A co ponadto został potwierdzony.

Ach, jak chętnie w tym dniu uroczystości byłby w Kopenhadze z małą Joanną! Ale pozostał w Kjöge i nigdy nie był jeszcze w Kopenhadze, choć małe miasteczko ma tylko pięć duńskich mil daleko od stolicy; Ale daleko przez zatokę, kiedy niebo

było jasne, Knun widział wieże w oddali, a w dniu jego potwierdzenia mógł wyraźnie zobaczyć Złotego Krzyża na głównym Kościele Kościele błyszczące Słońce.

Ach, jak często jego myśli były z Joanną! Czy ona myślała o nim?

tak. W kierunku świąt Bożego Narodzenia przyszedł literę od ojca do rodziców Knud, aby powiedzieć, że stają się bardzo dobrze w Kopenhadze, a zwłaszcza może Joanna oczekuje na genialną przyszłość na siłę jej dobry głos. Była zaangażowana w teatr, w którym ludzie śpiewają, i już zarabiali trochę pieniędzy, z których wysłała jej drogich sąsiadów Kjöge dolara dla Merry'ego

Wigilię Bożego Narodzenia. Mieli pić swoje zdrowie, miała się dodać w

Postscript, aw tym samym Postsscriptowym stał dalej: "Miło

powitanie do Knud."

Cała rodzina płakała: a jednak to wszystko było bardzo przyjemne; Byli to radosne łzy, które rzucają. Myśli Knuda były zajęte co dzień z Joanną; a teraz wiedział, że też o nim pomyślała: a

bliżej czasu nadszedł, gdy jego praktyka byłaby skończona, tym bardziej wyraźnie wyglądało mu, że bardzo lubił Joannę, i że
Musi być jego żoną; A kiedy o tym pomyślał, uśmiech przyszedł na jego ustach, a on wyciągnął wątek dwa razy szybciej, jak poprzednio, a nacisnął ją na jego stopę na pasek do kolan. Prowadził Cowieca daleko w jego palec, ale nie dbał o to. Zdecydował się nie grać w dziwnego kochanka, ponieważ dwa piernikowe ciastki: historia powinna nauczyć go lekcji.

A teraz był podróżnym, a jego plecak był pakowany Gotowy na jego podróż: długość, po raz pierwszy w swoim życiu, miał iść do Kopenhagi, gdzie mistrz już na niego czekał. Jak bardzo się cieszę, Joanna! Miała obecnie siedemnaście lat, a on dziewiętnastu.

już w Kjöge chciałeś kupić dla niej złoty pierścionek; ale on

wspomniał, że takie rzeczy miały być znacznie lepsze w Kopenhadze. miasto jego narodzin. Liście

spadły z drzew, a on przybył do jego nowego mistrza w metropolii mokre do skóry. Następna niedziela miał zapłacić wizytę wobec ojca Joanny. Nowe ubrania czeladnika zostały wywołane,

, a nowy kapelusz z Kjöge został umieszczony, co stało się bardzo dobrze,

, aż do tego czasu miał tylko czapkę. I znalazł dom, którego

poszukiwany, a zamontowany lot po lotach schodów, aż stał się niemal Giddy. Było to dla niego straszne, aby zobaczyć, jak ludzie mieszkali spiętrzone na jeden nad drugim w strasznym mieście.

Wszystko w pokoju miał pomyślny wygląd, a ojciec Joanny

otrzymał go bardzo uprzejme. Do nowej żony był nieznajomym, ale ona

potrząsnął rękami z nim i dał mu trochę kawy.

"Joanna będzie zadowolona z cię widzieć" – powiedział Ojciec: "Dorosłeś

dość miły młody człowiek. Widzisz ją obecnie. Jest dziewczyną, która największa raduje się z moim sercem, a proszę Boga, będzie się cieszyć jeszcze więcej. Ona

ma teraz własny pokój i płaci nam czynsz za to. " A Ojciec zapukał całkiem grzecznie przy drzwiach, jakby był gościem, a potem oni

wszedł.

Ale jak ładnie wszystko było w tym pokoju! Taki apartament był z pewnością nie można znaleźć we wszystkich KJÖGE: Królowa sama nie mogła być bardziej uroczo złożona. Były dywany, były zasłony okienne

dość aż do podłogi, a wokół były kwiatami i zdjęciami oraz lustro, w którym było niemal niebezpieczeństwo, że odwiedzający może krok, na to był tak duży jako drzwi; I było nawet aksamitne krzesło.

Knun zobaczył to wszystko w skrócie: a jednak nie widział tylko Joannę. Ona

była dorosła dziewica, zupełnie różni się od tego, co Knun sprzyja jej,

i piękniej. We wszystkich Kjöge nie było dziewczyny takiej jak ona. Ale to było tylko na chwilę, a potem rzuciła się do niego, jakby go pocałowała. Tak naprawdę nie zrobiła tego, ale była bardzo blisko. Tak, była z pewnością radowała się w przybyciu przyjaciela swojej młodości! Łzy były w jej oczach; I miała wiele do powiedzenia, a wiele pytań do umieszczenia w odniesieniu do wszystkich, od rodziców Knuda do starszego drzewa i wierzby, które

ona nazywała starszą matką i wierzbą-ojcem, jakby byli człowiekowi

istot; I rzeczywiście mogą przechodzić jako takie, podobnie jak ciasta piernikowe; I z nich też mówił, a ich milczącego

miłość i jak mieli leki na pokładzie sklepu i podzielić w dwóch i

, a potem roześmiała się bardzo serdecznie; Ale krew zamontowana w policzkach Knuda, a jego serce rytm gruby i szybko.

nie, w ogóle nie wzrosła. I to było przez niej – zauważył go dobrze – że jej rodzice zaprosili go, by pozostali z nimi całym wieczorem; I wylała herbatę i dała mu kubek z własnymi rękami; a potem wzięła do nich książkę i czytała na głos, a wydawało się, że Knudy, że to, co ona

czytała, była chętnie o sobie i jego miłości, bo dopasowała się tak dobrze z jego myślami; A potem śpiewała prostą piosenkę, ale przez jej śpiewającego

stało się jak historia i wydawała się być wydzielaniem jej bardzo

serce. Tak, na pewno polubała Knud. Łzy poczuły swoje policzki – nie mógł ich powstrzymać, ani nie mógł mówić ani jednego słowa:

wydawał się sam, jakby uderzył głupio; A jednak nacisnęła sobie rękę i powiedział,

"Masz dobre serce, Knud – pozostań zawsze tak jak teraz."

To był wieczór niezmiennych zachwycać Knud; Aby spać po tym, że

był niemożliwy, a odpowiednio Knun nie spał.

na rozstanie, ojciec Joanny powiedział: "Teraz nie zapomnisz nas

! Nie pozwól, aby całała zima iść, nie kiedyś przyjdziemy do nas, zobacz nas ponownie; " Dlatego też mógł bardzo dobrze iść dalej w niedzielę i rozwiązany. Ale każdego wieczoru, gdy godziny pracy – i pracowali przez Candlelight tam – Knun wyszedł przez miasto: Wszedł na ulicę, w której mieszkał Joanna, i spojrzał na jej okno; Było prawie zawsze oświetlone, a jeden wieczór mógł zobaczyć cień swojej twarzy dość wyraźnie na zasłonie – i to było wspaniały wieczór dla niego. Żona jego mistrza nie podobała się każdego wieczorem za granicą, jak ją wyraziła; a ona potrząsnęła sobie głową; Ale mistrz uśmiechnął się tylko.

"Jest tylko młodym facetem", powiedział Br>powiedz jej, jak całkowicie panuje w moim sercu i duszy, a ona musi być moją małą żoną. Wiem, że jestem tylko biednym czeladnikiem szewcem, ale będę pracować i staram się – tak, powiem jej tak. Nic nie przychodzi

cichej miłości: dowiedziałem się, że od ciast."

i niedziela przyjechała, a Knud wymyślił się; Ale, pecha, że wszyscy byli zaproszeni na ten wieczór i byli zobowiązani do powiedzenia mu

. Joanna przycisnęła rękę i powiedział,

"Czy byłeś kiedyś w teatrze? Musisz iść raz. Będę śpiewać w środę, a jeśli masz czas tego wieczoru, wyślę ci bilet; Mój ojciec wie, gdzie żyje twój mistrz."

Jak to miło było! W środę w południe otrzymał zapieczętowany papier, bez napisanych słów; Ale bilet był tam,

, a wieczorem Knud poszedł do teatru po raz pierwszy w swoim życiu. A co on widział? Widział Joannę i jak uroczy i jak piękna, wyglądała! Była na pewno poślubiła nieznajomego, ale

, że wszystko było w sztuce – coś, co było tylko uwierzyć, a także Knun wiedział bardzo dobrze. Gdyby był prawdziwy, pomyślał, że nigdy nie byś miał serce, aby wysłać mu bilet, który może pójść i zobaczyć.

i wszyscy ludzie krzyknęli i oklaskiwali, a Knud krzyknął "Hurra!"

Nawet król uśmiechnął się do Joanny i wydawał się zachwycić. Ach, jak wygląda mały Knud! Ale potem kochał ją tak drogo i pomyślał, że

, którą go kochała; Ale to dla mężczyzny mówił pierwsze słowo, a także Gingerbread Maiden w historii dziecka nauczył go: a tam

był dla niego wielki interes w tej historii.

tak Wkrótce w niedzielę przyszedł, wrócił ponownie. Czuł się tak, jakby idzie na kościół. Joanna była sama i odebrała go – nie mogłaby się stać na szczęście. "Dobrze jest, że przychodzisz", powiedziała.

"Miałem pomysł na wysłanie mojego ojca, tylko poczułem prezent

, że byłbyś tu dziś wieczorem; Bo muszę ci powiedzieć, że zaczynam we Francji w piątek: Muszę tam iść, jeśli stał się skuteczny."

Wydawało się, że Knudy, jakby cały pokój był wirujący i okrągły

z nim. Czuł się tak, jakby jego serce byłaby obecnie wybuchła: żadna łza róża

do jego oczu, ale wciąż łatwo było zobaczyć, jak był smutny, ale

"Ty uczciwa, wierna dusza!" zawołała; a te słowa jej

poluzował język Knuda. Powiedział jej, jak nieustannie ją kochał, a także, że musi stać się jego żoną; A jak to powiedział, widział Joannę

zmianę koloru i obrócić blado. Pozwoliła jej spadać i odpowiedziała, poważnie i żałośnie,

"Knun, nie rób siebie i mnie nieszczęśliwy. Zawsze będę dobra siostra dla ciebie, którą możesz zaufać, ale nigdy nie będę niczego więcej. A ona narysowała jej białą rękę na gorącym czole. Megmoth wszedł do pokoju; A Joanna powiedziała szybko,

"Knun jest dość niepoczynny, ponieważ odchodzę. Przyjdź, bądź mężczyzną, "

ona kontynuowała i położyła rękę na ramieniu; i wydawało się, że mówili o podróży i nic więcej. "Jesteś dzieckiem", dodała; "Ale teraz musisz być dobry i rozsądny, podobnie jak jesteś pod drzewem wierzbowym, kiedy byliśmy oboje dzieleniem" Kurs, a jego myśli były jak luźny nitek trzepotliwy do i do wiatru. Został, choć nie mógł pamiętać, czy poprosiła go o pobyt; I była miła i dobra, i wylała do niego herbatę, a

śpiewał do niego. Nie miała starego tonu, a mimo to było wspaniale

piękne i sprawiło, że jego serce czuł się gotowy do wybuchu. A potem

rozstali się. Knun nie zaoferował jej dłoni, ale chwyciła go i powiedziała,

"Z pewnością uścisnęcie dłoni swojej siostry na rozstanie, stare

i Uśmiechnęła się przez łzy, które toczą się nad jej policzkami,

, a ona powtórzyła słowo "bracie"-i na pewno było dobre pocieszenie w tym – a zatem rozstali się.

popłynęła. Do Francji i Knud wędrował o błotnistych ulicach w Kopenhadze. Drugi dziennik w warsztacie zapytali go, dlaczego poszedł tak ponuro i powiedział mu, że powinien pójść i bawić się z nimi, bo był młodym facetem.

i poszli z nim do pokoi tanecznych. Widział tam wielu przystojnych dziewczyn, ale na pewno nie taki jak Joanna; I tutaj, gdzie <

pomyślał, żeby ją zapomnieć, stała bardziej żywo niż kiedykolwiek przed oczami jego duszy. "Niebo daje nam siłę na świetną ofertę, jeśli jesteśmy bardzo staranymi, próbując zrobić jak najlepiej," powiedziała; a święte myśli wszedł do jego umysłu i złożył ręce. Skrzypce grały, a dziewczyny

tańczyła runda w kręgu; I był bardzo zaskoczony, ponieważ wydawało się, że go, jakby był w miejscu, do którego nie powinien przywieźć

Joanna – bo była tam z nim, w jego sercu; I odpowiednio, wszedł. Przeszedł przez ulice, i minęł domem, gdzie

miała mieszkanie: było tam ciemno, ciemno, ciemno, i puste, a także samotne. Świat poszedł na jego kurs, ale Knud realizował swój samotny sposób, niewielkie.

Nadszedł zimę, a strumienie zostały zamrożone. Wszystko wydawało się, że jest przygotowującym się do pochówku. Ale kiedy wróciła wiosna, a pierwsza parówka była na początku, tęsknota chwyciła go, aby odejść, daleko, daleko na świat, ale nie do Francji. Więc pakował jego plecak i wędrował z dalekim do niemieckiej ziemi, od miasta do miasta, bez odpoczynku lub pokoju;

, a nie dotarł do chwalebnego starego miasta Norymbergi, że mógł opanować jego niespokojny duch; W Norymberdze, dlatego <

postanowił pozostać.

Norymberga to wspaniałe stare miasto i wygląda jak gdyby wycięto starą książkę o zdjęciu. Ulice wydają się rozciągać się po prostu, jak proszę. Domy nie lubią stojące w regularnych szeregach.

Gables z niewielkimi wieżami, araberekami i filarami, zaczynają się nad szlakiem

, a z dziwnych dachów szczytowych dziobek wodnych, tworzonych jak

Dragons lub świetnie Szczupłe psy, rozciągają się daleko na ulicę.

Tutaj w miejscu stał Knun, ze swoim plecakiem na plecach. On

stał o jednej ze starych fontann, które są ozdobione wspaniałymi figurami brązowymi, biblijnymi i historycznymi, wznoszącymi się między tryskającymi strumieniami wody. Ładna służba pokojówka po prostu wypełniała jej wiadra, a ona dała Knudowi orzeźwiającego projekt; A ponieważ jej ręka była pełna róż, dała mu jeden z kwiatów, a on zaakceptował go jako dobry omen.

z sąsiedniego kościele szczepy narządu brzmi :

wydawali mu się tak znajomy jak tony narządu w domu w Kjöge; I poszedł do wielkiej katedry. Światło słoneczne strumieniowe przez witrażowe okna, między dwoma wysokimi smukłymi filarami. Jego Duch stał się modliłym, a pokój powrócił do swojej duszy.

i poszukiwał i znalazł dobry mistrza w Norymberdze, z którym przebywał, w którym domu nauczył się języka niemieckiego.

Stary fosy wokół miasta został przekształcony w szereg małych ogrodów kuchennych; Ale wysokie ściany stoją jeszcze, z ciężkimi wieżami. Ropemaker zwraca się jego linami w galerii lub chodzić zbudowany z drewna, w mieście ściana, gdzie starsze krzewy wyrastają z rozpadków

i pęknięć, rozprzestrzeniając ich zielone gałązki nad małymi niskimi domami

poniżej; I w jednym z tych zamieszek, z którymi Knud

pracował; I nad małym oknem Garret, na którym Knud siedział starszy

pomachał jej gałęzie.

Tutaj mieszkał przez lato i zimę; Ale kiedy nadszedł wiosnę, znowu, może go już znieść. Starszy był w rozkwicie, a jego zapach przypomniał mu do domu, że z powrotem w ogrodzie w Kjöge; I dlatego, że Knun odszedł od swojego mistrza, a

mieszkał z innym, dalej w mieście, ponad którego domu nie ma starszych

Bush.

Jego warsztat był dość blisko jednego ze starych Kamienne mosty, o niskiej młynom wodnym, który zawsze pośpieszył i spieniły. Bez, przewrócił ryczącą

strumień, obruszony przez domy, których starzy zepsute szczyty wyglądały na gotową do przewrócenia do wody. Żaden Starszy wzrósł tutaj – nie było nawet kwiatu z małym zieloną rośliną; Ale naprzeciwko warsztatu

stał wspaniałe stare wierzbowe drzewo, które wydawało się, że stają się szybko do domu, a także strach przed przeniesieniami przez wodę, a która wyciągnęła się na jej gałęzie nad rzeką, Tak jak wierzba w Kjöge rozprzestrzeniła się jego ramiona na strumieniu przez ogrody tam.

Tak, z pewnością zniknął z "starszego matki" do "Willow" " Drzewo tutaj miał coś, zwłaszcza na świetle księżyca

wieczorem, które poszło prosto do jego serca – i że coś nie było w świetle księżyca, ale w samym starym drzewie.

mimo to, on nie mógł pozostać. Dlaczego nie? Zapytaj Willow Tree, zapytaj

Kwitnących starszych! I dlatego pożegnał się ze swoim mistrzem w Norymberdze i podróżował dalej.

do nikogo mówił o Joannie – w jego sekretnym sercu ukrył swój smutek; I pomyślał o głębokim znaczeniu w starej dziecięcej historii

dwóch ciast. Teraz zrozumiał, dlaczego mężczyzna miał gorzki migdałowy w jego piersi – sam przez siebie czuł się z goryczą; I Joanna, która była zawsze tak delikatna i życzliwa, została wpisana przez ciasto miodowe. Pasek

jego plecaku wydawał się tak mocno przez jego klatkę piersiową, którą mógłby być ledwo oddychać; Rozluźnił go, ale nie został zwolniony. Widział, ale na pół świata wokół niego; Druga połowa go nosiła, a

w sobie. I dlatego stał z nim A teraz jego myśli zostały odwrócone bez, a łzy pojawiły się w jego oczach.

Alpy pojawiły się do niego jako złożone skrzydła Ziemi; Jak, jeśli <

byli rozwinąć się i wyświetlać swoje różnorodne zdjęcia czarnych lasów, wodach pieniących, chmur i mas śniegu? W ostatnim czasie, pomyślał, świat podnosi swoje wspaniałe skrzydła, i zamontuj w górę w kierunku nieba i wybuchła jak bańka mydła w spojrzeniu najwyższego!

"Ach" westchnął, "że przyszedł ostatni dzień!"

cicho wędrował przez ziemię, która wydawała się mu jako sadowa przykryta miękką murawą. Z drewnianych balkonów z

mieści dziewczyny, które siedzili z koronkowymi, podnosząc głową skinął głową;

szczyty gór świeciły w czerwonym słońcu wieczoru;

i kiedy zobaczył zieleń Jeziora lśniącymi wśród ciemnych drzew, pomyślał o wybrzeżu przy zatoce Kjöge, i było tęsknotę za jego bosomem, ale nie było bólu nie więcej.

tam, gdzie Ren rolki dalszy jak wielki balowy, a wybuchy,

i zmienia się na śnieg-białe, lśniące, masy podobne do chmur, jak gdyby powstały tam chmury, z tęczami trzepotającymi jak

luźne zespół nad nimi; Tam pomyślał o młynie wodnym w Kjöge, wraz z pędzącą, piankową wodą.

Chętnie pozostałby w spokojnym mieście Repenish, ale tu też

byli zbyt wielu starszych drzew i wierzby, a zatem podróżował,

nad wysokimi, potężnymi górami, przez rozbite ściany skały, a także na drogach, które przygnębiają się jak gniazda jaskółek do góry. Wodne wody spienione w głębinach, chmury były pod nim, a on

podszedł nad ostarstwami, alpejskimi różami i śniegiem, w ciepłym letniem, a słońcem; I mówiąc pożegnanie na ziemiach północy, przeszedł na cień kwitnących kasztanów, a przez winnice i pola

kukurydzy. Góry były ścianą między nim a wszystkimi wspomnieniem; I życzył go tak, żeby tak było Byli starą piątną parą, w których warsztaci pracował teraz. A dwóch starych ludzi stały się dość lubią cichego czelaka, który powiedział niewiele, ale

obracał się tym bardziej i poprowadził pobożne życie chrześcijańskie. Samemu sobie również wydawało się, że niebo podniósł ciężkie obciążenie z serca.

Jego ulubioną rozrywką miała się teraz zamontować Zostały utworzone z śniegu swojej rdzennej ziemi, zmodyfikowanej na dachy, i pinakle i zdobione otwarte hale: z każdego rogu i każdego punktu białe posągi uśmiechnęły się na nim. Nad nim był błękitne niebo, pod nim miasto i szeroko rozprzestrzeniające się równiny Lombardowe, oraz w kierunku północnego gór Wysokich gór odzianych z wieczystym śniegiem; I pomyślał o Kościołowi w Kjöge, z czerwonymi, bluszczem ścianami, ale nie miał długo pójść

Miał tu rok, a trzy lata minęły, odkąd wyjechał do domu, kiedy pewnego dnia jego mistrz zabrał go do miasta, nie do Cyrku, w którym wystawili się jeźdźcy, ale do Opery, Gdzie była hala

Warto zobaczyć. Było siedem kondygnacji, od każdego z których piękne

Silken zasłony zawieszone, a z ziemi do zawroty głowy

dachu Sat eleganckie panie, z bukietami kwiatów w swoich rękach, jakby one Byli w piłce, a panowie byli w pełnej sukni, a wielu z nich ozdobiona złotem i srebrem. Było tam tak jasne jak w błyskotliwym słońcu, a muzyka przewróciła się wspaniale przez budynek. Wszystko było o wiele bardziej wspaniałe niż w teatrze w Kopenhadze, ale potem Joanna tam była i – czy to może być? Tak,

było jak magia – była tu także! dla róży kurtyny, a Joanna

pojawiła się, ubrana w jedwabiu i złoto, z koroną na głowie: <

śpiewała, jak myślał, ale aniołowie mogli śpiewać i przyszedł do przodu,

przód sceny i uśmiechnął się, gdy tylko Joanna może się uśmiechnąć i spojrzał prosto w Knud. Biedny Knun przejął swoją rękę Mistrza i zawołał głośno, "Joanna!" Ale nikt nie słyszał, ale mistrza,

, który skinął głową głową, bo głośna muzyka brzmiał nad wszystkim.

"Tak, tak, jej imię jest Joanna" – powiedział Mistrz; I wyciągnął drukowaną drukowaną Playbill i pokazał Knud jej imię – na pełne imię było tam drukowane.

Nie, to nie był sen! Wszyscy ludzie brawo i rzucili wieńce

i kwiaty do niej, a za każdym razem, gdy odszedła, nazywali ją z powrotem, więc tak, że zawsze idzie i przychodzi.