Serce lodu (Francuska bajka)

Dawno, dawno temu mieszkał króla i królowa, którzy byli głupio poza wszystkimi opowiadaniem, ale mimo to były znacznie lubią nawzajem. Prawdą jest, że niektórzy złośliwych ludzi słyszeli powiedzieć, że to tylko jeden dowód, że bardziej ich przekraczają głupotę, ale oczywiście zrozumiesz, że nie byli ich własnymi dworzanami, ponieważ wszyscy byli królem i królową, i do tej pory wszystkie rzeczy prosperowały z nimi. W tamtych czasach jedna rzecz, której należy pomyśleć o zarządzaniu Królestwem, było utrzymanie się dobrze ze wszystkimi wróżkami i zakłóconami, a bez konta, aby zestąpić je z ciastami, Ells of wstążki i podobne drobiazgi, które były ich należne, A przede wszystkim, kiedy było chrzczenie, pamiętać o zaproszenie każdego, dobrego, złego lub obojętnego, do ceremonii. Teraz głupia Królowa miała jednego syna, który po prostu będzie chrzał, a przez kilka miesięcy było ciężko w pracy przygotowując ogromną listę nazw tych, którzy miały zostać zaproszone, ale ona dość zapomniała, że ​​to zajęło prawie tak długo, by go przeczytać, gdy go napisał. Tak więc, gdy moment chrzanu przybył króla – do którego powierzono zadanie – ledwo osiągnęło koniec drugiej strony, a jego język potknął się z zmęczeniem i pośpiechu, gdy powtórzył zwykłą formułę: ty, bajka tak-i-so'-lub "enchanter taka-a-one" – na cześć mnie wizytą i łaskawie obdarza twoje prezenty na moim synu."

, aby sprawić, aby sprawy były gorsze, Słowo zostało przywiezione, że wróżki zadawane na pierwszej stronie już przyjechały i czekali niecierpliwie w Wielkiej Sali, a nabierały, że nikt nie był tam, aby je otrzymać. Następnie zrezygnował z listy w rozpaczy i pospieszył, by pozdrowić tych, których udało mu się zapytać, błagając swoją dobrą robotę tak pokornie, że większość z nich została dotknięta, i obiecała, że ​​nie zrobi jego syna bez krzywdy. Ale stało się wśród nich wróżki z dalekim kraju, o których nic nie wiedzieli, chociaż jej imię zostało napisane na pierwszej stronie listy. Ta bajka była zirytowana, że ​​po tym, jak przyjęli kłopoty, aby nadejść tak szybko, nie było nikogo, kto jej nie otrzymał, ani nie pomoże jej wysłać z wielkiego strusia, na którym podróżowała z jej odległego domu, a teraz zaczęła mruczeć sama w najbardziej niepokojący sposób.

'och! Prate Away – powiedziała, że ​​twój syn nigdy nie będzie niczym pochwalić się. Powiedz, co będziesz, nie będzie niczym oprócz mannikina -"

bez wątpienia, że ​​poszedłby dłużej w tym szczepie, i dała nieszczęśliwy mały księcia pół-kilkanaście niepożądanych prezentów, gdyby miał Nie było dla dobrej wróżki Genestę, która trzymała Królestwo pod jej szczególną ochroną, a na szczęście pośpieszył się na szczęście w czasie, aby zapobiec dalszemu psotom. Kiedy ona miała komplementy i błagania uspokoić nieznaną bajkę i przekonał ją, by nie powiedzieć więcej, dała królowi podpowiedzi, że teraz jest czas na dystrybucję prezentów, po czym wszyscy zabrali odejście, z wyjątkiem wróżki Genestę, Kto potem poszedł zobaczyć królową i rzekł do niej:

'Miła masa, którą wydajesz się wykonany z tego biznesu, Madam. Dlaczego nie mógł się ze mną skonsultować? Ale głupi ludzie, tacy jak ty zawsze myślisz, że mogą to zrobić bez pomocy lub porady, i obserwuję, że pomimo całej mojej dobroci dla ciebie, nie miałeś nawet uprzejmy do zaproszenia mnie!"

"Ah! Drogi Madam – zawołał króla, rzucając się na nogi; "Czy kiedykolwiek miałem czas, aby dostać się tak daleko jak twoje imię? Zobacz, gdzie umieściłem ten znak, kiedy porzuciłem beznadziejne przedsięwzięcie, które miałem, ale tylko zacząłem!"

"Tam! Tam! – powiedziała wróżka, "nie jestem obrażony. Nie pozwalam sobie być wyciągniętym przez takie udanie, które z ludźmi, których naprawdę lubię. Ale teraz o twoim synu: uratowałem go przed wieloma nieprzyjemnymi rzeczami, ale musisz pozwolić mi zabrać go i dbać o niego, a nie zobaczysz go ponownie, dopóki nie jest pokryty futrem!"

Na tych tajemniczych słowach król i królowa wybuchnęły łzy, ponieważ mieszkali w tak gorącym klimacie, że jak lub dlaczego książę powinien być pokryty futrem, którego nie mogli sobie wyobrazić, i pomyślał, że musi przenosić trochę świetnie nieszczęście mu go tak głupi jak sobie. Nie zamierzam nawet powiadomić mu wiedzieć, że jest twoim synem. Jeśli chodzi o ciebie, lepiej dawaj swoje umysły, aby prawidłowo rządzić waszym królestwem. "Więc mówiąc, otworzyła okno i nadrabiła małego księcia, kołyskę i wszystko, ona szybowała w powietrzu, jakby jeździła na lodzie, Pozostawienie króla i królowej w największej cierpieniu. Konsultowali wszystkich, którzy zbliżyli się do nich, co wróżka mogłaby mieć na myśli, mówiąc, że kiedy znów widzieli swojego syna, byłby pokryty futrem. Ale nikt nie mógł zaoferować żadnego rozwiązania tajemnicy, tylko oni zdawali się zgodzić, że musi być coś przerażającego, a król i królowa uczynili się bardziej nieszczęśliwymi niż kiedykolwiek, i wędrowali o swoim pałacu w sposób, aby ktokolwiek ich korzyści. W międzyczasie Fairy przeprowadziła małego księcia do własnego zamku i umieścił go pod opieką młodej kobiety chłopskiej, którego uryzła, abyśmy uważała, że ​​to nowe dziecko było jednym z własnych dzieci. Książę dorastał zdrowy i silny, prowadząc proste życie młodego chłopa, ponieważ wróżka pomyślała, że ​​nie mógł mieć lepszego szkolenia; Tylko, że dorastał starszy, że trzymała go coraz bardziej z siebie, że jego umysł może być uprawiany i ćwiczyć, a także jego ciało. Ale jej opieka nie przestała tam: rozwiązała, że ​​powinien być wypróbowany przez trudności i rozczarowania oraz wiedzę o swoich bliźniach; W rzeczywistości wiedziała, że ​​książę potrzebowałby każdej zalet, że mogła mu dać, ponieważ, choć wzrosła od lat, nie zwiększył wzrostu wysokości, ale pozostał najdroższą z książąt. Jednak pomimo tego był niezwykle aktywny i dobrze uformowany, a łącznie tak przystojny i przyjemny, że niewielka część jego powstania nie była prawdziwą konsekwencją. Książę doskonale zdawał sobie sprawę, że został wywołany przez śmieszne imię "Mannikina", ale pocieszył się, odżywając, że zdarzają się, co może sprawić, że zrobił to ze znakomiciem.

w celu przeprowadzenia swoich planów Dla jego dobrobytu wróżka zaczął teraz wysyłać księcia mannikina najwspanialszych snów o przygodach drogą morską i ziemi, a te przygody sam był zawsze bohaterem. Czasami uratował uroczą księżniczkę z jakiegoś strasznego niebezpieczeństwa, znowu zdobył królestwo przez niektórych dzielnych czynów, aż do końca pragnął odejść i szukać szczęścia w dalekim kraju, w którym jego pokorne narodziny nie uniemożliwiłyby jego zdobycia honoru i bogactwa Jego odwaga i był z sercem pełnym ambitnych projektów, które jeździł pewnego dnia w wielkie miasto niedaleko zamku wróżki. Gdy wyruszył, zamierzając polować w otaczającym lesie, był dość prosto ubrany i nosił tylko łuk i strzały i lekka włócznia; Ale nawet w ten sposób wyglądał wdzięczny i wyróżniony. Wszedł do miasta, widział, że mieszkańcy wszyscy ścigali się z jedną zgodą na rynek, a on również odwrócił konia w tym samym kierunku, ciekawy, aby wiedzieć, co się dzieje. Kiedy dotarł do miejsca, stwierdził, że niektórzy cudzoziemcy dziwnego i zaktualnego wyglądu miały złożyć głoszenie zmontowanych obywateli, a on pospiesznie popchnął drogę do tłumu, dopóki nie był wystarczająco blisko, by usłyszeć słowa czcigodnego starego człowieka, który był ich rzecznik:

"niech cały świat wie, że kto może dotrzeć do szczytu góry Lodowej, otrzyma jako jego nagroda, nie tylko niezrównoważona Sabella, Fairest of the Fair, ale także wszystkie Realmy z których ona jest królową! 'Oto, "kontynuował starego człowieka po tym, jak złożył tę proklamacji", jest listą wszystkich tych książąt, którzy uderzyli piękno księżniczki, zginęli w próbie jej wygrania; I oto lista tych, którzy właśnie właśnie wpisali na wysoką Emprise. bogactwa trzymał go z powrotem. Ale podczas gdy on zawahał starzec, z wieloma szacunkiem ceremonii, zaprezentował portret uroczej Sabelli, która została przeniesiona przez niektórych uczestników, a po jednym spojrzeniu, księcia opóźnił się już już nie, ale pędząc do przodu, zażądał zezwolenia Dodaj jego nazwisko do listy. Kiedy widzieli jego maleńką posturą przeciw prosty strój, obcy spojrzeli na siebie, nie wiedząc, czy zaakceptować, czy mu odmówić. Ale książę powiedział Hapasadly:

"Daj mi papier, który mogę podpisać", a oni posłuszni. Co między podziwem dla księżniczki i irytacji na wahaniu pokazanym przez jej ambasadorów książę był zbyt wzburzony, aby wybrać dowolną inną nazwę niż ten, o którym zawsze był znany. Ale kiedy, po wszystkich wielkich tytułach innych książąt, po prostu napisał "mannikin", ambasadorami włamali się do krzyków śmiechu.

"Nędzne nieszczęsne!" Krzyknął księcia; "Ale na obecność tego pięknego portretu odcięłem głowy" sławny; był więc spokojny i zapytał drogę do kraju księżniczki Sabelli.

Chociaż jego serce nie zawodzą go w najmniejszym Raz, nawet nie wychodząc z bajki, ze strachu, że może spróbować go powstrzymać. Wszyscy w mieście, którzy wiedzieli, że świetnie się bawią z idei podejmowania Mannikina takiej wyprawy, a nawet przyszedł do uszu głupich króla i królowej, który śmiał się nad nim więcej niż ktokolwiek z innych, bez pomysłu Zagrożony Mannikin był ich jedynym synem!

W międzyczasie Książę podróżował, choć kierunek, który otrzymał za swoją podróż, nie było najczystszym.

'czterysta lig na północ Mount Kaukaz otrzymasz swoje zamówienia i instrukcje dotyczące podboju górskiej góry>Jednak spoglądał na wschód, unikając wszystkich miast, aby ludzie powinni śmiać się ze swojego imienia, bo widzisz, nie był bardzo doświadczonym podróżnikiem i jeszcze nie nauczyłem się cieszyć żartem, nawet jeśli był przeciwny. W nocy spał w lesie, a na początku mieszkał na dzikich owocach; Ale bajka, która na niego utrzymywała życzliwe oko, pomyślał, że nigdy nie zrobi, aby pozwolić mu być w ten sposób na półgłowy Zastanawiałem się bardzo, że kiedy się obudził, nigdy nie czuł się głodny! Prawdzie do jej planu Wróżka wysłała mu różne przygody, aby udowodnić swoją odwagę, a on przyszedł z powodzeniem przez nich wszystkich, tylko w swojej ostatniej walce z wściekłym potworem raczej jak tygrys, który miał złe szczęście stracić konia. Jednak nic nie zniechęcił się, walczył na stopę, a ostatnio osiągnął port morski. Tutaj znalazł łódź żeglarstwo na wybrzeże, które pragnął dotrzeć, a mając wystarczająco dużo pieniędzy, aby zapłacić fragment, poszedł na pokład i zaczęli. Ale po kilku dniach pojawiła się straszna burza, która całkowicie zniszczyła małego statku, a książę uratował tylko swoje życie, pływając długo, daleko do jedynej ziemi, która była w zasięgu wzroku, a co okazało się, że jest pustynną wyspą. Tutaj mieszkał łowić i polować, zawsze mając nadzieję, że dobra wróżka również go uratowała. Pewnego dnia, jak wyglądał niestety na morze, stał się świadomy ciekawej łodzi, która dryfowała powoli w kierunku brzegu, a który obecnie wpadł w małą strumień i utknął szybko w piasku. Książę Mannikin rzucił się chętnie, by go zbadać, i zobaczył ze zdumieniem, że maszty i polieczki były rozgałęzione i pokryte gęsto z liśćmi, aż wyglądała jak małe drewno. Myślenie z bezruchu, że nie może być nikogo na pokładzie, książę popchnął bok oddziały i zrągną z boku, i znalazł się otoczony przez załogę, która leżała nieruchomo jako martwych mężczyzn i w najbardziej wywarłym stanie. Oni też stały się niemal jak drzewa i rosły na pokładzie, lub do masztów, lub do boków naczynia, lub cokolwiek, co stało się wzruszające, gdy zaklęcie spadło na nich. Mannikin został uderzony litością za nieszczęśliwą trudną sytuację i ustawił pracę z MOG i Main, aby je wydać. Dzięki ostrym punktem jednej ze swoich strzałek delikatnie oderwał ręce i stopy z drewna, które szybko trzymały je szybko i nosił je na brzegu, jeden po drugim, gdzie potarł ich sztywne kończyny, i kąpać się z infuzją różnych ziół Taki sukces, który po kilku dniach wyzdrowili doskonale i były podobne do zarządzania łodzią jak zawsze. Możesz być pewien, że dobra bajka Genesta miała coś wspólnego z tym wspaniałym lekarstwem, a ona również włożyła go do głowy księcia, aby pocierać samą łódź tymi samymi ziołami magicznymi, które oczyszczały go całkowicie, a nie nad tym czasem, Za, w tempie, w którym rosło wcześniej, wkrótce stanie się lasem! Wdzięczność żeglarzy była ekstremalna, a chętnie obiecali wylądować księcia na każdym wybrzeżu, który zadowolony; Ale kiedy zakwestionował ich o niezwykłą rzeczą, która przydarzyła się im i ich statku, nie mogli tego wyjaśnić, z wyjątkiem tego, że powiedzieli, że przechodzą wzdłuż gęsto zalesionego wybrzeża, nagłe podmuch wiatru dotarł do nich z ziemi i otaczały je w gęstej chmurze pyłu, po czym wszystko w łodzi, które nie było metalowe, kiełkowało i rozkwitnął, ponieważ książę widział, i że sami wzrosły stopniowo odrętwiały i ciężkie i wreszcie stracił całą świadomość. Książę Mannikin był głęboko zainteresowany tą ciekawą historią i zebrała ilość pyłu z dna łodzi, którą ostrożnie zachował, myśląc, że jego dziwna nieruchomość może pewnego dnia stać go w dobrym stead.

Potem radośnie opuścili pustynną wyspę, a po długiej i zamożnej podróży nad spokójami morzami, o ile wzrastali w zasięgu ziemi, i zdecydowaliśmy się na brzeg, nie tylko wziąć świeżego zapasów wody i przepisów, ale także Dowiedz się, jeśli to możliwe, gdzie były iw jakim kierunku kontynuować Mieszanie stało się oczywiste, bo w pyłu – chmury, które poruszały się w pobliżu mała ciemne formy, były słabo widoczne. Wydawały się one montaż w dokładnym miejscu, gdzie przygotowali się do biegania na brzeg, a jaka była ich niespodzianka, by znaleźć nic więcej, ani mniej niż dużych i pięknych spanielów, niektórych montowanych jako wartownicy, inni zgrupowani w firmach i pułkach, wszyscy chętnie obserwując ich niedocenianie. Kiedy odkryli, że książę mannikin, zamiast mówić: "strzelaj do nich", jak się bali, powiedział "Cześć, dobry pies!" W dokładnym przyjaznym i wadliwym sposobie zatłoczyli wokół niego z wielkim miąłem ogonami i dawaniem łapy i bardzo szybko zrozumiał, że chcieli, żeby zostawił swoich ludzi z łodzią i podążać za nimi. Książę był bardzo ciekawy, aby wiedzieć więcej o nich, że zgodził się chętnie; Więc po zorganizowaniu marynarzy, aby poczekać na niego piętnaście dni, a potem, gdyby nie wrócił, aby iść dalej bez niego, wyruszył ze swoimi nowymi przyjaciółmi. Ich droga świecka, a Mannikin zauważył z wielkim zaskoczeniem, że pola były dobrze uprawiane i że wózki i pługi zostały narysowane przez konie lub woły, tak jak mogły być w jakimkolwiek innym kraju, a kiedy minął każdą wioskę domki były Przytnij i ładna, a powietrze dobrobytu było wszędzie. W jednej z wiosek położono delikatny niewielki Repast przed księciem, a kiedy jadł, rydwany został przywiózł, narysowany przez dwa wspaniałe konie, które były napędzane wielką umiejętnością przez duży spaniel. W tym powozie kontynuował swoją podróż bardzo wygodnie, przekazując wiele podobnych urządzeń na drodze, a zawsze jest najbardziej uprzejmie zasalutowany przez spaniel, którzy ich zajęci. W końcu jechali szybko w dużym mieście, który Książę Mannikin nie miał wątpliwości, była stolicą Królestwa. Wiadomości o jego podejściu zostały najwyraźniej otrzymane, ponieważ wszyscy mieszkańcy byli w ich drzwiach i oknach, a wszystkie małe spaniele wspięli się na ścianę i bramy, aby go przyjechać. Książę był zachwycony obfitym powitaniem, które go dali, i spojrzał wokół niego z najgłębszym zainteresowaniem. Po przejściu przez kilka szerokich ulic, dobrze utwardzonych i ozdobionych drogami drobnych drzew, pojechali na dziedziniec Grand Palace, który był pełen spanień, którzy byli evidently żołnierzy. "Body-strażnik króla", pomyślał księcia dla siebie, gdy zwrócił swoje pozdrowienia, a potem wózek zatrzymał się, a on był pokazany w obecności króla, który leżał na bogatym dywanem perskim otoczonym kilkoma małymi spanielami, którzy byli zajęci w ściganiu leci, które powinni przeszkadzać Jego Królestwie. Był najpiękniejszym ze wszystkich spaniel, z wyglądem smutku w dużych oczach, które jednak zniknęły, gdy się znikał, by powitać księcia Mannikina z każdą demonstracją radości; Następnie dokonał znaku dla swoich dworzyrek, którzy przyszedł jeden po drugim, aby zapłacić szacunek do odwiedzającego. Książę pomyślał, że znajdzie się zdziwiony, jak powinien kontynuować rozmowę, ale jak tylko on i król byli jeszcze raz pozostawni, sekretarz stanu został wysłany, kto napisał z dyktacji Jego Królewską najbardziej uprzejmy Mowa, w której żałował, że nie byli w stanie rozmawiać, z wyjątkiem piśmie, język psów jest trudny do zrozumienia. Jeśli chodzi o pisanie, pozostał tak samo jak własny książę.

mannikin napisał odpowiednią odpowiedź, a potem błagał król, aby zaspokoić jego ciekawość wszystkich dziwnych rzeczy, które widział i słyszał od jego lądowanie. Wydawało się obudzić smutne wspomnienia w umyśle króla, ale poinformował księcia, że ​​nazywał się królem Baardem, a to wróżka, której królestwo było następne, spóźnił się w nim zakochany w nim i zrobił wszystko, co mogła przekonaj go poślubić ją; Ale że nie mógł tego zrobić, gdy sam był oddany kochankiem Królowej Wysp Spice. Wreszcie, wróżka, wściekła w obojętności, z którą leczono jej miłość, zmniejszyła go do państwa, w którym księcia go znalazł, pozostawiając go bez zmian, ale pozbawionej siły przemówienia; i, nie są zadowolone z odrywanie jej zemstą na samego króla, potępiła wszystkie swoje tematy do podobnego losu, mówiąc:

'kora i biegnij na cztery stopy, aż nadejdzie czas, gdy cnota będzie nagrodzony miłością i fortuną.>Prince Mannikin był już taką samą opinią; Niemniej jednak powiedział, co powinniśmy powiedzieć w tych samych okolicznościach:

"Twoja majestata musi mieć cierpliwość"

był rzeczywiście głęboko przepraszając za biednego króla Baard i powiedziała Pocieszanie rzeczy, które mógł pomyśleć, obiecując pomóc mu z całej jego mocy, gdyby było coś do zrobienia. Krótko mówiąc, stali się silnymi przyjaciółmi, a król dumnie wyświetlał Mannikina Portret Królowej Wysp Spice, i całkiem zgodził się, że warto przejść przez coś dla istoty tak uroczej. Książę Mannikin w swojej kolejce powiedział swoją własną historią, a wielki przedsięwzięcie, na którym wyruszył, a król Baard był w stanie dać mu cenne instrukcje, które byłyby najlepszym sposobem, aby kontynuował, a potem poszli razem do miejsca, w którym pozostała łódź. Żeglarze byli zachwyceni, że znowu zobaczyli książę, choć wiedzieli, że był bezpieczny, a kiedy podjęli na pokładzie wszystkich dostaw, które król wysłał dla nich, zaczęli jeszcze raz. Król i Książę rozszedł z wielkim żalem, a pierwsza nalegała, aby mannikin powinien zabrać z nim jedną z własnych stron, o imieniu Mousta, który został obciążony do niego na całym świecie i służył wiernie, co obiecał zrobić.

wiatr korzystny, gdy wkrótce zostali wysłuchiwania generała pożałowania z całej armii, która została podana przez porządek króla, jako wielki komplement, a nie było długo, zanim ziemia była całkowicie zagubiony do przeglądania. Spotkali się bez żadnych dodatkowych przygód, o których warto mówić i obecnie znaleźli się w dwóch ligach portu, dla których robią. Książę jednak pomyślał, że odpowiadał mu lepiej wylądować tam, gdzie był, aby uniknąć miasta, ponieważ nie miał pieniędzy i był bardzo wątpliwy, co powinien zrobić następny. Sailorzy ustawili go i Mousta na brzegu, a potem wrócili do smutku do ich statku, podczas gdy książę i jego opiekun wychodził z tego, co spojrzały na ich najbardziej obiecującego kierunku. Wkrótce dotarli do pięknej zielonej łąki na granicy z drewna, które wydawały się im tak przyjemnie po ich długiej podróży, że usiedli do odpoczynku w cieniu i rozbawili się, oglądając gambols i antics o ładnej małej małpy w drzewach tuż obok. Książę obecnie stał się tak zafascynowany, że skręcił i próbował go złapać, ale on uniknął jego uchwytu i trzymał się tuż przed Ręką, dopóki nie udało mu się podążać za tym, gdzie go doprowadziła, a potem zerząta na jego Ramię i szepnął w jego uchu:

"Nie mamy pieniędzy, mojego biednego mannikiny, a my jesteśmy bardzo źle wyłączone, a o utratę, aby wiedzieć, co robić dalej"

"Tak, rzeczywiście", odpowiedział książę żałośnie, "i nie mam nic do dania, bez cukru ani ciastek, ani nic, co lubisz, mój ładny."

', ponieważ jesteś taki zamyślony Ja, a więc pacjent o twoich sprawach – powiedziała mała małpa: "Pokażę ci drogę do złotej skali, tylko ty musisz opuścić Mousta, aby czekać na ciebie tutaj" Chętnie, a potem mała małpa wyskoczył z jego ramienia do najbliższego drzewa i zaczął biegać przez drewno z oddziału do gałęzi, płacz, "Śledź mnie".

To książę nie znalazł tego tak łatwy, ale mały m Onkey czekał na niego i pokazał mu najłatwiejsze miejsca, aż do obecnej drewna rosły cieńszy i wyszli w niewielką czystą trawiastą przestrzeń u podnóża góry, w środku stała pojedynczą skałę, około dziesięć stóp wysokości. Kiedy byli bardzo blisko, mała małpa powiedziała:

"Ten kamień wygląda całkiem mocno, ale daj mu cios z włócznią i pozwól nam zobaczyć, co się stanie."

Więc książę wziął swoją włócznię i dał skale energiczne kopanie, które odłamało kilka kawałków i pokazało, że, choć powierzchnia była cienko pokryta kamieniem, w środku była jedną solidną masą czystego złota.

Następnie małpa powiedziała, śmiejąc się zdziwiona:

"Robię ci prezent z tego, co zerwałeś; Weź jak najwięcej tego, co myślisz."

Książę podziękował jej wdzięcznie, i odebrał jedną z najmniejszych grudek złota; Jak to zrobił, mała małpa została nagle przekształciona w wysoką i łaskawą damę, która do niego powiedziała:

'Jeśli jesteś zawsze tak miły i wytrwałym i łatwo zadowolony, jak teraz możesz mieć nadzieję na osiągnięcie najtrudniejsze zadania; Idź na swój sposób i nie bądź strachu, że będziesz bardziej zmartwić z powodu braku złota, dla tego małego kawałka, który skromnie wybrałeś, nigdy nie będzie mniej więcej, użyj go tak bardzo, jak chcesz. Ale że możesz zobaczyć niebezpieczeństwo, które uciekłeś przez twoją umiar, przyjdź ze mną. Ich twarze były bladych i hagggard, a oni pobiegli tu i wzywali szaleńczo na ziemi, ani w powietrzu, zaczynając od każdego dźwięku, popychanie i deptanie nawzajem w ich szalonej chęstku, aby znaleźć drogę do złotej skały.

"widzisz, jak się trudni" – powiedziała wróżka; "Ale bezskutecznie jest to bezskutecznie: kończą się, umierając z rozpaczy, ponieważ setki zrobili przed nimi."

, gdy tylko wrócili do miejsca, w którym opuścili Mousta wróżka, A książę i jego wierny kreskówka, którzy przywitali go każdą demonstracją radości, wziął najbliższy sposób na miasto. Tutaj zatrzymali się kilka dni, podczas gdy książę dostarczył koni i uczestników, i zrobili wiele zapytań o księżniczce Sabelli, a drogą do jej królestwa, co wciąż było tak daleko, że słyszał, ale niewiele, a niewiele Opis, ale kiedy obecnie dotarł na Mount Kaukaz, było to dość inna sprawa. Tutaj wydawali się rozmawiać z niczym oprócz księżniczki Sabelli, a obcych wszystkich części świata podróżowali w kierunku sądu ojca.

Książę usłyszał mnóstwo zapewnienia jak jej piękno i jej bogactwa, ale on Słyszałem również o ogromnej liczbie swoich rywali i ich mocy. Jeden przyniósł armię na plecach, inny miał ogromne skarby, jedna trzecia była tak przystojna i wykonana, jak to było możliwe; Chociaż, co do biednego mannikina, nie miał nic oprócz jego determinacji, aby odnieść sukces, jego wierny spaniela, a jego śmieszne imię – które ostatnio nie mogło mu pomóc, ale jak nie mógł go zmienić, mądrze nie zdezorientuje się, żeby nie myśleć o tym jeszcze. Po podróży przez dwa całe miesiące przybyli wreszcie Trelintinę, stolicą Królestwa Księżniczki Sabelli, a tutaj usłyszał ponurych historii o lodowej górze, i jak żaden z tych, którzy próbowali wspinać się, kiedykolwiek wrócił. Słyszał także historię króla Farda-Kinbrasa, ojca Sabelli. Wyglądało na to, że jest bogatym i potężnym monarchem, ożenił się z piękną księżniczką o imieniu Birbantine, a oni byli tak szczęśliwi, jak dzień był długi – tak szczęśliwy, że pewnego dnia byli na tyle głupio Ich szczęście.

"Obecnie zobaczymy" – mruknął starego Hag, który siedział przydrożnie dmuchając palce, aby utrzymać ich ciepło. Król, był bardzo zły i chciał ukarać kobietę; Ale królowa uniemożliwiła mu:

alas! Sire, nie pozwól nam złe gorzej; bez wątpienia jest to bajka!"

"jesteś tam – powiedziała starą kobietę, a natychmiast wstała, a gdy spojrzeli na nią w przerażeniem, gigantycznie i strasznym, jej personel odwrócił się Do ognistego smoka z wyciągniętymi skrzydłami, jej poszarpany płaszcz do złotego płaszcza i jej drewniane buty do dwóch wiązek rakiet. "Jesteś tam, a zobaczysz, co przychodzi z twoich dobrych wyznań i zapamiętasz bajkę Gorgonzola!" Więc mówiąc, że zamontowała smoka i odleciał, rakiety strzelające we wszystkich kierunkach i pozostawiając długie trasy iskier.

na próżno Farda-Kinbras i Birbantine błagały ją, aby wrócił, i starał się o ich pokorne przeprosiny, by ją uspokoić; Nigdy tak bardzo na nich spojrzała, a wkrótce nie ma z nich, pozostawiając im ofiarę do wszelkiego rodzaju ponurałych forebodingów. Wkrótce po tym królowa miała małą córkę, która była najpiękniejszym stworzeniem, jaki kiedykolwiek widziałeś; Wszystkie wróżki północy zostały zaproszone na jej chrzciny i ostrzegł przeciwko złośliwej gorgonzoli. Była też zaproszona, ale nie przyszła do bankietu ani nie otrzymała jej obecności; Ale jak tylko wszyscy pozostałe siedzieli przy stole, po obdarzeniu prezentów na małej księżniczce, ukradła się w pałacu, przebrany jako czarny kot, i ukrył się pod kołyską, aż pielęgniarki i kołysały wszystkie odwróciły się Ich plecy, a potem wyrzuca, a w jednej chwili ukradła serce małej księżniczki i uczyniła jej ucieczkę, tylko ścigany przez kilka psów i scullions w drodze na dziedzińcu. Raz na zewnątrz zamontowała jej rydwanę i przeleciała od razu do bieguna północnego, gdzie zamyka skradzioną skarb na szczycie góry lodowej, otoczony go tak wieloma trudnościami, które czuła się dość łatwo w jego pozostałych tam, tak długo jak Żyła księżniczka, a potem poszła do domu, chichot na sukces. Jeśli chodzi o inne wróżki, poszli do domu po bankiecie, nie odkrywając, że wszystko było niesamowite, a więc król i królowa byli dość szczęśliwi. Sabella wzrosła ładniej w dzień. Dowiedziała się wszystkiego, że księżniczka powinna wiedzieć bez najmniejszych kłopotów, a jednak coś zawsze wydawało się, że nie ma doskonale uroczy. Miała wykwintny głos, ale czy jej piosenki były grobem ani gejem, nie miało to znaczenia, nie wiedziała, co oni na myśli; I wszyscy, którzy ją usłyszeli:

"Z pewnością śpiewa doskonale; Ale nie ma czułości, bez serca w jej głosie. Biedna Sabella! Jak mogłaby być, gdy jej serce było daleko w górach lodowych? I to było takie samo z wszystkimi innymi rzeczami, które zrobiła. W miarę upływu czasu, pomimo podziwu całego sądu i ślepej sympliczności króla i królowej, stało się coraz bardziej widoczne, że coś jest złe: dla tych, którzy kochają nikogo, nie można długo kochać; A w końcu król zwany Zgromadzenie Ogólne i zaprosił wróżki do wzięcia udziału, że mogą, jeśli to możliwe, dowiedz się, o co chodzi. Po wyjaśnianiu ich żalu, jak również mógł, on skończył, błagając ich, aby zobaczyć księżniczkę dla siebie. "Jest pewien", powiedział, że coś jest nie tak – co to jest nie wiem, jak ci powiedzieć, ale w jakiś sposób twoja praca jest niedoskonała."

wszyscy go zapewnili, O ile wiedzieli, wszystko zostało zrobione dla księżniczki, a oni nie zapomniali nic, że mogli obdarzyć tak dobrym sąsiadem jak król był dla nich. Po tym poszli zobaczyć Sabella; Ale nie wcześniej wkroczyli do jej obecności, niż krzyknęli z jednym porozumieniem:

'och! Horror! -She nie ma serca!"

Słysząc to przerażające ogłoszenie, król i królowa dali krzyk rozpaczy i uniósł wróżki, aby znaleźć jakiś środek zaradczy na taki niesłychany. Następnie najstarsza bajka konsultowała się z jej książką magii, którą zawsze nosiła z nią, wisiała do jej pasa przez gruby srebrny łańcuch, a tam dowiedziała się na raz, że to Gorgonzola, który ukradł serce księżniczki, a także odkrył, co kryje się Zły stara bajka zrobiła z tym.

"Co powinniśmy zrobić? Co zrobimy? To musi trwać przez długi czas; but I think I see that, in the end, she will once more regain her heart. My advice is that you shall at once cause her portrait to be sent all over the world, and promise her hand and all her possessions to the Prince who is successful in reaching her heart. Her beauty alone is sufficient to engage all the Princes of the world in the quest.’

This was accordingly done, and Prince Mannikin heard that already five hundred Princes had perished in the snow and ice, not to mention their squires and pages, and that more continued to arrive daily, eager to try their fortune. After some consideration he determined to present himself at Court; but his arrival made no stir, as his retinue was as inconsiderable as his stature, and the splendour of his rivals was great enough to throw even Farda- Kinbras himself into the shade. However, he paid his respects to the King very gracefully, and asked permission to kiss the hand of the Princess in the usual manner; but when he said he was called ‘Mannikin,’ the King could hardly repress a smile, and the Princes who stood by openly shouted with laughter.

Turning to the King, Prince Mannikin said with great dignity:

‘Pray laugh if it pleases your Majesty, I am glad that it is in my power to afford you any amusement; but I am not a plaything for these gentlemen, and I must beg them to dismiss any ideas of that kind from their minds at once,’ and with that he turned upon the one who had laughed the loudest and proudly challenged him to a single combat. This Prince, who was called Fadasse, accepted the challenge very scornfully, mocking at Mannikin, whom he felt sure had no chance against himself; but the meeting was arranged for the next day. When Prince Mannikin quitted the King’s presence he was conducted to the audience hall of the Princess Sabella. The sight of so much beauty and magnificence almost took his breath away for an instant, but, recovering himself with an ef