Historia Atalanta (Grecka bajka)

Część I: Niedźwiedź na górze

w słonecznej ziemi w Grecji zwanej Arcadia mieszkał król i królową, która nie miał dzieci. Chcieli bardzo chcieli mieć syna, który może żyć, aby rządził nad Arkadią, gdy król nie żył, a więc, gdy latały przez lata, modlili się do wielkiego Jowisza na szczycie góry, którą wyśle ​​im syna. Po chwili dziecko narodziło się im, ale była to mała dziewczynka. Ojciec był w wielkim wściekłości z Jupitarem i wszystkim innym.

"Co to jest dziewczyna?" powiedział. "Nigdy nie może nic zrobić, śpiewać i obracać i wydać pieniądze. Jeśli dziecko był chłopcem, mógłby się nauczyć robić wiele rzeczy, – jazdy, i polować, a do walki w wojnach,-i przez on byłby królem Arkadii. Ale ta dziewczyna nigdy nie może być królem " jeść przez dzikich niedźwiedzi, które mieszkały w jaskiniach i zaroślach. Byłoby to najłatwiejszy sposób, powiedział, aby pozbyć się bezużytecznego małego stworzenia.

Mężczyzna niósł dziecko daleko po stronie góry i położył go na łóżku mchu w cieniu świetna skała. Dziecko wyciągnęło ręce dla niego i uśmiechnął się, ale odwrócił się i zostawił go tam, bo nie odważył się nie odważyć nieposłuszeństwa króla.

na całą noc i cały dzień, na którym leżał Jego łóżko mchu, zawodzi na matkę; Ale tylko ptaki wśród drzew słyszały jego żałosne płacze. W końcu stał się tak słaby, by chcieć jedzenia, że ​​może tylko jęczeć i przenieść głowę trochę z boku na bok. Zmarłoby przed kolejnym dniem, jeśli nikt nie opiekował go.

Tuż przed ciemnością, a niedźwiedź przyszedł spacerujący w dół góry z jej den. Wyszła, szukając jej młode, ponieważ niektórzy myśliwy skradzili je w tym samym dniu, kiedy była z dala od domu. Usłyszała jęki małej babe i zastanawiała się, czy nie był jednym z jej zagubionych młodych; A kiedy zobaczyła, że ​​leży tak bezradna na mchu, poszła do tego i spojrzała na to uprzejmie. Czy to możliwe, że trochę niedźwiedzia można zmienić w ładne dziecko z grubymi białymi rękami iz pięknym złotym łańcuchem wokół szyi? Stary niedźwiedź nie wiedział; A gdy dziecko spojrzała na nią jasnymi czarnymi oczami, warknęła cicho i polizała twarz z ciepłym językiem, a następnie położył się obok, tak jak zrobiłaby z własnymi małymi młodymi. Babe był zbyt młody, by się boić, i przytulał się blisko starego niedźwiedzia i poczuł, że znalazł przyjaciela. Po chwili zasnął; Ale niedźwiedź strzegł go do rana, a potem zszedł do góry, aby szukać jedzenia.

Wieczorem, przed ciemnością, niedźwiedź znowu przyszedł i nosił dziecko do jej den pod schronieniem Rock, gdzie rosły winorośli i dzikie kwiaty; I każdego dnia po tym, jak przyszła i dała dzieciom jedzenie i grał z tym. A wszystkie niedźwiedzie na górze nauczyły się o wspaniałym lisie, które zostały znalezione i przyszły to; Ale nie jeden z nich nie zaoferował. A małej dziewczynki wzrosła szybko i stała się silna, a po chwili mogłaby chodzić i prowadzić wśród drzew i skał i brambles na okrągłym szczycie góry; Ale jej niedźwiedź matka nie pozwoliła jej wędrować daleko od diska pod skałą, gdzie rosły winorośle i dzikie kwiaty Odciągnął winorośle, które rosły przed domem starego niedźwiedzia. Zaskoczony był piękne dziecko leżące na trawie i bawić się kwiatami, które zebrała. Ale na zasięgu niego skoczyła na nogi i zamykała jak przestraszony jeleń. Poprowadziła łowców drobny pościg wśród drzew i skał; Ale było kilkanaście z nich i nie było tak długo, aż ją złapali więcej tego dnia. Dziecko walczyło i walczyło tak ciężko, jak wiedziała, jak nie było żadnego użycia. Łowcy niosli ją na górę i zabrali ją do domu, w którym mieszkali po drugiej stronie lasu. Początkowo płakała cały czas, bo niestety tęskniła za niedźwiecznią, która była dla niej tak długo. Ale łowcy byli jej wielkim zwierzakiem i dał jej wiele ładnych rzeczy do zabawy i byli bardzo miły; I nie było tak długo, dopóki nie zaczęła się lubić jej nowego domu.

myśliwych nazwali jej Atalanta, a kiedy dorastała, uczynili jej łuk i strzały, i nauczył jej strzelać; I dali jej lekką włócznię i pokazał jej, jak go nosić i jak rzucić go w grze lub wroga. Potem zabrali ją z nimi, gdy poszli na polowanie, a nie było nic na świecie, który bardzo ją błagał, jak roaming przez las i bieganie po jeleniu i innych dzikich zwierząt. Jej stopy stały się bardzo szybkie, aby mogła działać szybciej niż każdy z mężczyzn; A jej ramiona były tak silne, a jej oczy są tak ostre i prawdziwe, że ze strzałką lub jej włócznią nigdy nie przegapiła znaku. I dorastała, aby była bardzo wysoka i pełna wdzięku, była znana na całej Arkadzie jako floty-footed Lowned.

Część II: Marka na palenisku

teraz, niezbyt Daleko od krainy Arcadii było małe miasto o imieniu Calydon. Leżał w środku bogatych pól pszenicy i owocnych winnic; Ale poza winnicami był głęboki gęsty las, w którym żyła wiele dzikich zwierząt. Król Calydon został nazwany Oeneus, a on mieszkał w białym pałacu z żoną Althea i jego chłopców i dziewcząt. Jego królestwo było tak małego, że nie było zbyt wiele problemów, aby go rządzić, a więc spędził najwięcej swojego czasu w polowaniu lub na oranie lub patrząc po winorośli. Mówił się, że jest bardzo dzielnym człowiekiem, a on był przyjacielem wszystkich wielkich bohaterów tego bohatera.

Dwie córki Oeneus i Althea były słynące na całym świecie na ich piękno; I jedna z nich była żoną Herkules Hero, która uwolniła Prometheus z jego łańcuchów i zrobiła wiele innych potężnych czynów. Sześć synów Oeneus i Althea byli szlachetnymi, przystojnymi kolegami; Ale najszlachetniejszy i posiłek z nich wszyscy byli melager, najmłodszy Queen Althea obudziła się w środku nocy i widział ogień płonący na palenisku. Zastanawiała się, co to może oznaczać; I leżała dość wciąż przy boku dziecka i wyglądała i słuchała. Trzy dziwne kobiety stały przez palenisko. Byli wysoki, a dwa z nich były piękne, a twarze wszystkich były surowe. Althea wiedziała na raz, że byli losami, które dają jakieś prezenty dla każdego dziecka, które się rodzą, i którzy mówią, czy jego życie jest szczęśliwym lub pełnym smutku i smutku.

"Co powinno Dajemy temu dziecku? powiedział najstarszy i futnie trzech nieznajomych. Jej imię było Atropos, a ona trzymała parę ostrych nożyc w dłoni.

"Daję mu odważne serce" – powiedział najmłodszy i najmłodszy. Jej imię było Clotho, a ona trzymała się łuszf pełen lnu, z którego wirowała złotą wątek.

"i daję mu delikatny, szlachetny umysł", powiedział, że ciemnowłosa, której Nazwa była Lachesis. Delikatnie wyciągnęła wątek, który obrócił się Clotho, i odwrócił się do Stern Atropos, powiedział: "Odłóż bok te nożyce, siostrę i daj dziecku swój prezent."

"Daję mu życie, dopóki ta marka nie będzie być spalonym do popiołów, "była odpowiedzią; A Atropos wziął mały kij drewna i położył go na płonących węglach.

Trzy siostry czekały, aż kij był Ablaze, a potem zniknęli. Althea szybko wyskoczyła. Widziała tylko ogień na palenisku, a kij płonący powoli. Miała pośpieszyć wodę na blasku, a kiedy każda iskra została wyciągnięta, wzięła zwęglony kij i umieściła go w silną klatkę piersiową, gdzie trzymała skarby i zamknęła go.

"wiem, że życie dziecka jest bezpieczne – powiedziała, "tak długo, jak ten kij jest niespalony Delikatny i szlachetny, że jego nazwa stała się znana w każdej krainie Grecji. Zrobił wielu odważnych czynów, a z innymi bohaterami poszedł na słynną podróż przez mórz w poszukiwaniu wspaniałego polaru złota; A kiedy wrócił do Calydon, ludzie zadeklarowali, że był najbardziej wartościami synami Oeneus, aby stać się ich królem.

Część III: Prezenty na ołtarzy

Teraz tak się stało Lato, że winnice Calydon były pełniejsze winogron niż kiedykolwiek wcześniej, i było tak dużo pszenicy na polach, które ludzie nie wiedzieli, co z tym zrobić.

"Powiem ci Co robić – powiedział King Oeneus. "Będziemy mieli dzień Święto Dziękczynienia, a my damy trochę ziarna i niektóre owoce do potężnych istot, które siedzą wśród chmur na szczycie góry. Po to jest od nich, że przyszły słońce i jasną pogodę i wilgotne wiatry i ciepłe deszcze; I bez ich pomocy nigdy nie moglibyśmy mieć tak dobrze zbiorów."

Następnego dnia Król i ludzie Calydon wyszedł na pola i winnice, aby zaoferować swoje oferty Dziękujemy. Tutaj i tam zbudowali małe ołtarze murawy i kamieni i położyli na nich suchą trawę i gałązki; A potem na szczycie gałązek umieścili jedne z największych wiązek winogron i jedne z najlepszych szefów pszenicy, które pomyślali, zadowoli potężnych istot, którzy wysłali ich tak wspaniale.

było jeden ołtarz dla Ceres, który pokazał ludzi, jak ścigać ziarno, a jeden na Bacchus, który powiedział im o winogronie, a jeden na rtęć skrzydła, która przychodzi w chmurach, a jedna dla Atenii, królowej powietrze i jeden dla opiekuna wiatrów i jeden dla dawcy światła i jeden dla kierowcy złotego samochodu słońca, a jeden dla króla morza i jeden – który był największym ze wszystkich Jupiter, potężny Thunderer, który siedzi na szczycie góry i rządzi światem. A kiedy wszystko było gotowe, król Oeneus dał słowo, a ogień został dotknięty trawą i gałązkami na ołtarze; i winogrona i pszenicy, które zostały złożone, zostały spalone. Potem ludzie krzyknęli i tańczyli, bo wywołują, że w ten sposób wysyłano oferty Dziękujemy, aż do Ceres i Bacchusa i Merkury i Atenii i całej reszty. A wieczorem wrócili do domu ze radością serca, czując, że zrobili sobie rację.

Ale zapomniali o jednej z potężnych istot. Nie wychowali żadnego ołtarza do Diany, targowych wnętrza i królowej lasu, i nie zaoferowali jej jednego winogron ani jednego ziarna pszenicy. Nie zamierzali jej niewielki; Ale powiedzieć prawdę, było tak wielu innych, że nigdy o niej nie pomyślali.

Nie przypuszczam, że Diana dbała o wszystko na owoce lub ziarno; Ale sprawiło, że bardzo się rozgniewało, aby pomyśleć, że powinna być zapomniana

wszystko poszło dobrze, aż do następnego lata; A ludzie z Calydon byli bardzo szczęśliwi, ponieważ wyglądały na to, że byłoby większe żniwa niż kiedykolwiek Powiedzie, że dziękuje. Będziemy mieli kolejne Święto Dziękczynienia, gdy tylko winogrona zaczną dojrzewają."

Ale nawet wtedy nie pomyślał o Diany że ktoś kiedykolwiek widział, pędzą z lasu. Miał dwa długie kły, które utknęły daleko z ust po obu stronach i były tak ostre jak noże, a sztywne włosie na plecach były tak duże i tak długo, jak igły dziewiarskie. Kiedy poszedł łzawienie w kierunku Calydon, mimo że zęby i spieniając do ust, był straszną rzeczą, na którą patrzę, mówię ci. Wszyscy uciekli przed nim. Rzucił się do pól pszenicy i wyrzucił całe ziarno; Wszedł do winnic i zepsuł wszystkie winorośle; Zakorzenił wszystkie drzewa w sadach; A kiedy nic innego nie było, wszedł do pastwiska wśród wzgórz i zabił owce, które tam żyło. Był tak ostry i tak floty stopy, że najodważniejszy wojownik prawie nie ośmielił się go zaatakować. Jego gruba skóra była dowodem na strzały i przeciwko tak włóczni, jak ludzie Calydon miał; I nie wiem, jak wielu ludzi zabił z tymi straszliwymi kłótniami jego. Od tygodni miał prawie swój własny sposób, a jedynym bezpiecznym miejscem dla każdego był wewnątrz ścian.

Kiedy położył marnowanie całego kraju, wrócił do krawędzi lasu; Ale ludzie byli tak bardzo się boi, że mieszkali w strachu każdego dnia, który powinien przyjść ponownie i rozerwać bramy miasta.

"Musimy zapomnieć kogoś, kiedy daliśmy dziękuję w zeszłym roku, "Powiedział King Oeneus. "Kto mógłby być?"

, a potem pomyślał o Dianie.

"Diana, królowa pościgu", powiedział, "wysłał tego potwora, żeby nas ukarać Zapominanie o niej. Jestem pewien, że będziemy ją zapamiętać teraz tak długo, jak żyjemy poluj i zabij wielki dzik. Bardzo wielu z tych mężczyzn był w tym wspaniałej podróży w poszukiwaniu złotego polaru, a on był pewien, że przyjdą.

część IV: polowanie w lesie

Kiedy nadszedł dzień, który zorganizował króla Oeneus, było wspaniałe spotkanie mężczyzn w Calydon. Największym bohaterami na świecie byli; Każdy był w pełni uzbrojony i oczekiwał, że będzie miał świetny sport polujący na straszny dzik. Z wojownikami z południa pojawiła się wysoka dziewica uzbrojona z łukiem i strzałami i długą włócznią polową. To był nasz przyjaciel Atalanta, Łowczy.

"Moje córki mają grę w piłkę w ogrodzie" – powiedział stare król Oeneus. "Czy nie chciałbyś odkładać strzałek i włóczni, i iść z nimi?"

Atalanta potrząsnął głową i podniósł brodę, jakby w pogardzie.

"Być może wolisz pozostać z królową i spojrzeć na kobiety spin i splot", powiedział Oeneus.

"Nie", odpowiedział Atalanta", idę z wojownikami, by polować na dzika Las!"

jak wszyscy ludzie otworzyli oczy! Nigdy nie słyszeli o takiej rzeczy, gdy dziewczyna wychodzi z bohaterami, aby polować na dziki.

"Jeśli pójdzie, to nie będę – powiedział jeden.

"ani I, albo – powiedział inny.

"ani ja", powiedziała jedna trzecia. "Dlaczego cały świat rozśmieszyłby się z nas, a nigdy nie powinniśmy usłyszeć końca."

kilka zagrożonych do domu na raz; i dwóch braci królowej Althei, niegrzeczni, niesknerowani koledzy, głośno zadeklarowali, że polowanie było dla bohaterów, a nie dla ufnych dziewcząt brama pałacu. Właśnie przyszedł przystojny młody człowiek. To był melager.

"Co to jest?" płakał. "Kto mówi, że Atalanta nie pójdzie do polowania? Obawiasz się, że będzie odważniejszy od ciebie – to wszystko. Ładni bohaterowie jesteś! Pozwól, aby wszyscy takim tchórze wrócili do domu na raz. A jednak bracia królowej Althea trzymali się mrucząc i narzekają Wkrótce znaleziono wielką bestię, a on przyszedł na jego wrogach. Bohaterowie ukryli się za drzewami lub wspiął się wśród gałęzi, bo nie spodziewali się zobaczyć tak strasznych stworzeń. Stał pośrodku małej otwartej przestrzeni, rozerwając ziemię swoim kły. Biała pianka zwinięta z jego ust, jego oczy błyszczył czerwony jak ogień, a on chrząknął tak zaciekle, że lasy i wzgórza odbijały się echem z przerażającymi dźwiękami.

Wtedy jeden z najodważniejszych mężczyzn rzucił włócznię. Ale to doprowadziło tylko zaciekawcę bestii niż kiedykolwiek; On oskarżony o wojownika, złapał go, zanim mógł zaoszczędzić, i rozerwał go na kawałki ze swoimi kłami. Inny człowiek odważył się zbyt daleko od ukrycia i został wyprzedzony i zabity. Jeden z najstarszych i najszlachetniejszych z bohaterów wyrównali swoją włócznię i rzucił ją całą swoją siłą; Ale wyparli to twarda skórę dzika i spojrzała w górę i przebiła serce wojownika po drugiej stronie. Dzik otrzymał najlepszą walkę.

Atalanta teraz prowadziła naprzód i rzucił jej włócznię. Uderzył dziur w plecy, a wielki strumień krwi wydechł. Wojownik pozwala latać strzałą, która wyciągnęła jedną z oczu bestii. Potem Meleager rzucił się i przebił jego serce włócznią. Dzik nie mógł już wstać; Ale walczył za zaciekle na kilka chwil, a potem przetoczył się, martwym.

bohaterowie następnie odetnął głowę bestii. Było tak samo jak sześć z nich może nosić. Potem wzięli skórę z jego wielkiego ciała i zaoferowali go, aby melager jako nagrodę, ponieważ dał śmierć rany dzika. Ale Meleager powiedział:

"Należy do Atalanta, ponieważ była ona, która dała mu pierwszą ranę". I dał jej jej jako nagrodę honoru.

Powinieneś wtedy widziałem wysoką Maiden Maiden, ponieważ stała wśród drzew z skórą knurową rzuconą przez lewe ramię i dotarł do niej stopy. Nigdy nie wyglądała tak samo jak królowa lasu. Ale niegrzeczni bracia królowej Althei byli rozdrażni, że dziewica powinna wygrać nagrodę i zaczęli robić kłopoty. Jeden z nich wyrwał włócznię Atalanty z jej dłoni i przeciągnął nagrodę z jej ramion, a drugi pchnął ją niegrzecznie i zbukali ją wracają do Arcadii i mieszkają ponownie z niedźwiedziami na górskiej stronie. Wszystko to rozdrażnione melager i próbował sprawić, że jego wujowie oddają włócznię i nagrodę, i powstrzymać ich nieskrybowaną rozmowę. Ale dorastali gorzej i gorzej, a w końcu na melager i zabili go, gdyby nie narysował miecza, by się bronił. Walka nastąpiła, a niegrzeczni koledzy uderzyły w prawo i w lewo, jakby były ślepe. Wkrótce oba zostali rozciągnięci na ziemi. Niektórzy, którzy nie widzieli walki powiedzieli, że melager zabił ich, ale wolałbym wierzyć, że zabili się nawzajem w ich pijanej furii.

A teraz wszyscy firma zaczęła wrócić do miasta. Niektórzy niosli ogromną głowę dzika, a niektóre różne części jego ciała, podczas gdy inni uczynili biers z zielonych gałęzi i otwory na nich martwe ciała tych, którzy zostali zabite. Rzeczywiście była to dziwna procesja.

Młody człowiek, który nie podobał mi się melager, biegnął z przodu i dotarł do miasta, zanim reszta firmy dość rozpoczęła się. Królowa Althea stała przy drzwiach pałacu, a kiedy zobaczyła go, zapytała, co wydarzyło się w lesie, powiedział jej od razu, że Mereager zabił jej braci, wiedział, że z całą ich wadami, bardzo ich kochała drogo. Było straszne, aby zobaczyć jej żal. Wrzasnęła i rozdarła włosy, i gwałtownie rzuciła się z pokoju do pokoju. Jej zmysły ją opuściły, a ona nie wiedziała, co robi.

To był zwyczaj w tym czasie, aby ludzie pomściły śmierć ich Kindred, a jej jedyna myślała, jak karać mordercę jej bracia. W jej szaleństwie zapomniała, że ​​melager był jej synem. Potem pomyślała o trzech losach i z niespalonym ogniem, którą zamknęła w piersi, tak wiele lat wcześniej. Pobiegł i dostał kij i rzucił go w ogień, który płonie na palenisku Potem zaczął odwracać się w popiół, a gdy ostatnia iskra umarła, szlachetny melager, który chodził przy boku Atalanta, upuścił się do ziemi martwych.

Kiedy nalili wiadomości do Althea, ona ona Powiedział nie słowo, bo wiedziała, co zrobiła, a jej serce zostało złamane. Odwróciła się w cicho i poszła do własnego pokoju. Kiedy król wrócił do domu kilka minut później, znalazł jej martwe.

tak zakończył polowanie w drewnie Calydon.

v: Wyścig dla żony

Po śmierci melagera Atalanta wróciła do swojego starego domu wśród gór Arkadii. Była wciąż Swift-Footed Lunited, a ona nigdy nie była taka szczęśliwa, jak w zielonych lasach wędrujący wśród drzew lub goniąc dzikiego jelenia. Jednak cały świat słyszał; A młodzi bohaterowie w ziemiach najbliżej Arkadii nie robił nic innego, ale mówią o jej pięknie i łasce i jej szybkości stopy i jej odwagę. Oczywiście każdy z tych młodych posiłków chciał, żeby stała się jego żoną; I mogła być królową każdego dnia, gdyby tylko powiedziała słowo, ponieważ najbogatszy król w Grecji byłby zadowolony, że ją poślubił. Ale nie troszczyła się niczym dla żadnego z młodych mężczyzn, a ona lubiła wolność zielonego lasu lepiej niż wszystkie drobne rzeczy, które mogłaby mieć w pałacu.

Młodzi mężczyźni nie wzięliby "nie! " Jednak na odpowiedź. Nie mogli uwierzyć, że naprawdę to znaczy, a więc przyjeżdżali i przebywali, aż lasy Arkadii były ich pełne, a w ogóle nie było w ogóle. Więc kiedy mogłaby myśleć o żadnym innym sposobie pozbycia się ich, Atalanta nazwał ich razem i powiedział:

"Chcesz się ożenić, prawda? Cóż, jeśli ktoś z was chciałby prowadzić rasę ze mną z tej góry do brzegu rzeki, może to zrobić; I będę żoną tego, który mnie wyprzedza."

"uzgodnione! Zgoda!" zawołał wszystkich młodych kolegów.

"Ale słuchaj!" powiedziała. "Kto próbuje, że to wyścig musi również zgodzić się, że gdybym go wyprzedził, musi stracić życie".

Ach, jakie długich twarzy, które wszyscy mieli! Około połowa z nich wyciągnęła i poszedł do domu.

"Ale nie dasz nam trochę ciebie trochę?" zapytał innych.

"Och, tak", odpowiedziała. "Dam ci start przez sto kroków. Ale pamiętajcie, jeśli wyprzedziłem każdy, zanim dotrze do rzeki, stracił głowę tego samego dnia."

Kilka innych okazało się teraz, że były one w złym zdrowiu, albo ten biznes nazywany je w domu; A kiedy byli następnym, szukali, nie można ich znaleźć. Ale dobrzy wielu, którzy mieli trochę praktyki w sprintach po całym kraju, pozostał i podjął decyzję, aby spróbować szczęścia. Czy zwykła dziewczyna może wyprzedzić takich świetnych posiłków jak oni? Nonsens!

I tak stało się, że wyścig był prowadzony prawie każdego dnia. I prawie każdego dnia niektórzy biedny facet stracił głowę; Dla sprintera w całej Grecji została przerwana przez Atalanta, zanim mógł dotrzeć do brzegu rzeki. Ale inni młodzi mężczyźni przychodzą i nadchodzą, a nie przyszedł wcześniej z drogi niż inny, wziął jego miejsce.

pewnego dnia przybył z odległego miasta przystojnego, wysokiego, młody młody człowiek o imieniu Meilanion.

"Lepiej nie biegać ze mną" – powiedziała Atalanta, "bo będę cię wyprzedzić, a to będzie koniec ciebie."

"My – Widziałem o tym, "powiedział Meilanion.

Teraz Meilanion, zanim wyjdziesz na jego szansę, rozmawiałem z Wenus, Królowej miłości, która mieszkała z Jupitarem wśród chmur na szczycie góry. I był taki przystojny i delikatny i mądry, że Wenus wziął na niego litość, i dał mu trzy złote jabłka i powiedział mu, co robić.

Cóż, kiedy wszystko było gotowe do wyścigu, Atalanta ponownie próbowała Persuade Meilanion, aby nie uciekać, bo również wzięła litość na niego.

"Będę na pewno wyprzedzam cię" – powiedziała.

"W porządku!" powiedział Meilanion i oddalony przez siebie; Ale miał trzy złoty, stosuje się w kieszeni Meilanion nie był bardzo szybkim biegaczem i nie byłoby jej trudne, aby go wyprzedzić. Myślała, że ​​pozwolą mu dostać prawie do celu, ponieważ naprawdę go pałemta. Słyszał ją blisko siebie; Słyszał jej szybki oddech, gdy zyskała go bardzo szybko. Potem rzucił jeden ze złotych jabłek na ramieniu.

Teraz, jeśli na świecie było coś, że Atalanta podziwiała, to był jasny kamień lub ładny kawałek żółtego złota. Gdy jabłko spadło na ziemię, zobaczyła, jak było piękne, a ona przestała ją odebrać; A kiedy to robiła, Meilanion zyskał wiele kroków. Ale co z tym? Za minutę była tak blisko niego jak zawsze. A jednak naprawdę zrobiła go litości.

Właśnie wtedy Meilanion rzucił drugie jabłko na ramieniu. Było to Handsomer i większe niż pierwsze, a Atalanta nie mogła znieść myśli o pozwolenie, aby ktoś inny go zdobył. Więc przestała ją odebrać spośród długiej trawy, gdzie upadł. Wziął nieco dłużej, aby go znaleźć, niż się spodziewała, a kiedy spojrzała na wzrok, Meilanion był przed nią przed sobą. Ale to nie ma znaczenia. Mogła go łatwo wyprzedzić. A jednak, jak ona miała litość głupi młody człowiek!

Meilanion usłyszał jej przyspieszenie jak wiatr za nim. Wziął trzecie jabłko i rzucił go na jedną stronę ścieżki, gdzie ziemia nachylona w kierunku rzeki. Szybkie oko Atalanty zobaczyło, że było o wiele piękniejsze niż jeden z pozostałych. Gdyby nie został odebrany, gdyby obrócił się w głęboką wodę i zostanie zgubiona, a to nigdy nie zrobi. Odwróciła się od kursu i biegała po tym. Było wystarczająco łatwe, aby wyprzedzić jabłko, ale gdy ona robiła, Meilanion zyskał na nim ponownie. Był prawie do celu. Jak teraz napięła każdy mięsień, aby go wyprzedzić! Ale przecież czuł się, że nie dbała o to bardzo. Był potężnym młodym człowiekiem, jaki kiedykolwiek widziała, i dał jej trzy złote jabłka. Byłoby wielką litością, jeśli powinien umrzeć. I tak pozwala mu osiągnąć bramkę.

Potem, oczywiście, Atalanta stała się żoną Meilanion. I wziął ją z nim do jego odległego domu, a tam żyli szczęśliwie razem przez wiele lat, wiele lat.