Śnieżnobiały i różany (Niemiecka bajka)

Słaba wdowa mieszkała niegdyś w małym domku z ogrodem przed nim, w której wzrosła dwie drzewa róż, jedna z białymi różami, a drugi czerwony. Miała dwoje dzieci, którzy byli jak dwa drzewa różane; Jeden był nazywany śniegiem białą, a druga różana, a były najsłodsze i najlepsze dzieci na świecie, zawsze pilnie i zawsze wesoły; Ale śnieżnobiała była cichsza i bardziej delikatna niż Rose-Red. Rose-Red uwielbiał biegać o polach i łąkach i wybierać kwiaty i połowu motyli; Ale śnieżnobiały siedział w domu z matką i pomógł jej w gospodarstwie domowym, czytać na głos, gdy nie było pracy. Dwoje dzieci kochało się tak drogo, że zawsze chodzili do ręki w ręku, gdy poszli razem, a kiedy powiedział Snow-White: "Nigdy nie opuścimy się nawzajem" – odpowiedział Rose-Red: "Nie, nie tak długo, jak żyjemy"; A matka dodała: "Cokolwiek się dzieje, będzie dzielić się z drugim". Często wędrowali w lesie zbierając jagody i żadna bestia nie przeanalizowała ich zranić; Wręcz przeciwnie, podeszli do nich najbardziej przygodnym; Mały zająca zjadłby liść kapusty z ich rąk, jelenie wyparły obok nich, stag byłby wesoło obok wesoło, a ptaki pozostały na gałęziach i śpiewały do ​​nich z całej ich mocy.

no. zło kiedykolwiek spotkał; Jeśli barwili się późno w drewnie i noc ich wyprzedzili, położyli się razem na mchu i spali do rana, a ich matka wiedziała, że ​​są dość bezpieczne, a nigdy nie czułem się z nimi. Kiedyś, kiedy spali całą noc w drewnie i byli gęsteni przez poranne słońce, postrzegali piękne dziecko w błyszczącej białej szacie siedzącej w pobliżu ich miejsca odpoczynku. Postać wstała, spojrzała na nich uprzejmie, ale nic nie powiedziała i zniknęła w drewnie. A kiedy wyglądali na nich, stały się świadomi, że spalili całkiem blisko przepaść, nad którymi z pewnością spadły, gdyby poszli na kilka kroków w ciemności. A kiedy powiedzieli ich matce ich przygody, powiedziała, co widzieli, musieli być aniołem, który strażnicy dobrymi dziećmi.

Snow-White i Rose-Red trzymał domek ich matki tak pięknie czyste i schludne To była przyjemność iść w to. Latem Rose-Red spojrzał na dom, a każdego ranka, zanim jej matka obudziła kilka kwiatów przed łóżkiem, od każdego drzewa róża. W zimie śnieżnobiała zapalił ogień i umieścić na czajniku, który był wykonany z mosiądzu, ale pięknie polerował, że świeciło jak złoto. Wieczorem, gdy płatki śniegu spadły ich matkę: "śnieżnobiała, idź i zamknął okiennice," i przyciągnęli wokół ognia, podczas gdy matka umieściła jej okulary i czytał na głos z dużej książki, a dwie dziewczyny słuchały z dużej książki i dwie dziewczyny słuchały siedział i rozpiętość. Obok nich na ziemi leżał trochę jagnięciny, a za nimi umieszczał małą białą gołąb z głową schowany pod jego skrzydłami.

jeden wieczór, gdy siedzieli przytulnie, przytulnie razem ktoś zapukał do drzwi, jakby chociaż pożądany wstęp. Matka powiedziała: "Rose-Red, szybko otwórz drzwi; To musi być jakimś schronieniem. " Różowo-czerwony przyspieszył, by pozbawił drzwi i pomyślała, że ​​widziała biednego człowieka stojącego w ciemności na zewnątrz; Ale to nie było czegoś takiego, tylko niedźwiedź, który szturchał grubą czarną głowę przez drzwi. Różowo-czerwony krzyknął głośno i z powrotem z powrotem w terrorę, jagnię zaczęła zbierać, gołębica trzepnąła skrzydła, a śnieżnobiała biegła i ukryła się za łóżkiem matki. Ale niedźwiedź zaczął mówić i powiedział: "Nie bój się: nie skrzywdzę cię. Jestem w połowie zamrożony, a tylko chcesz się trochę rozgrzać. "Mój biedny niedźwiedź" – powiedziała matka, "Połóż się przy ognisku, dbać tylko o nie palisz futra". Potem wywołała: "Snow-White i Rose-Red, wyjdź; Niedźwiedź nie spowoduje krzywdy; Jest dobrym, uczciwym stworzeniem. " Oboje wyszli z ich kryjówek, a stopniowo baranek i gołąb przyciągnął też, a oni wszyscy zapomnieli ze strachu. Niedźwiedź poprosił dzieci, aby pokonali śnieg trochę z jego futra, a oni pobrali pędzel i rozmyślali, aż nie był suchy. Potem bestia rozciągnęła się przed ogniem i warknął dość szczęśliwie i wygodnie. Dzieci wkrótce stały się z nim łatwo i poprowadziły ich bezradne goście, straszne życie. Płaszczyli swoje futro rękami, umieścili małe stopy na plecach i przewrócił go tutaj, a tam, lub wziął Hazel różdżkę i pokonałem go z nim; A jeśli warknął, tylko się roześmiał. Niedźwiedź zgłoszony do wszystkiego z najlepszą możliwą naturą, tylko wtedy, gdy poszli za daleko, że zawołał: "Och! dzieci, oszczędzaj moje życie!

"śnieżnobiała i różana, nie bij swojego kochanka martwego"

Kiedy nadszedł czas na emeryturę na noc, a Inni poszli spać, matka powiedziała do niedźwiedzia: "Możesz leżeć tam na palenisku, w imieniu nieba; Będzie schronił dla ciebie z zimna i mokry. " Tak szybko, jak dzień świtu, doprowadziły go dzieci, a on przemienił się nad śniegiem do drewna. Od tego czasu na niedźwiedzia przyszedł każdego wieczoru w tej samej godzinie, i położył się przez palenisko i pozwól dzieciom bawić się, co polubili z nim; I przyzwyczaili się do niego, że drzwi nigdy nie były zamknięte, dopóki ich czarny przyjaciel zrobił swój wygląd.

Kiedy pojawiła się wiosna, a wszystkie na zewnątrz było zielone, niedźwiedź powiedział jeden rano na śnieżnobiały: " Teraz muszę odejść, a nie wrócić ponownie przez całe lato. " "Gdzie idziesz, drogi niedźwiedź?" zapytał śnieżnobiały. "Muszę iść do drewna i chronić mój skarb przed niegodziwymi krasnoludami. Zimą, kiedy ziemia jest mocno zamarznięta, są zobowiązani do pozostania pod ziemią, ponieważ nie mogą działać; Ale teraz, kiedy słońce rozmnarzyło i rozgrzała ziemię, przełamują i pojawiają się, by szpiegować ziemię i ukraść, co mogą; Co pochodzi do ich rąk i do ich jaskinii nie można łatwo przywrócić do światła. " Śnieżnobiała była dość smutna nad wyjazdem z przyjaciela, a kiedy odłączyła do niego drzwi, niedźwiedzia, wychodząc, złapał kawałek jego futra w drzwiach, a śnieżnobiała myślała, że ​​złapała się na błyszczącego złota poniżej to, ale nie mogła tego być pewna; A niedźwiedź pobiegł pośpiesznie, a wkrótce zniknął za drzewami.

krótki czas po tym matka wysłała dzieci do drewna, aby zbierać pedały. Przyszlili w ich wędrówce na wielkim drzewie, które leżały ścięte na ziemi, a na pniu wśród długiej trawy zauważyli coś skacze w górę iw dół, ale co to było nie mogli odróżnić. Kiedy zbliżyli się bliżej, postrzegali krasnolud z przewozioną twarzą i brodą na stoczni. Koniec brody został zacięty w szczelinę drzewa, a mały człowiek wyskoczył na psa na łańcuchu i nie wiedział, co miał zrobić. Spojrzał na dziewczyny z jego ognistymi czerwonymi oczami i krzyczał: "Co tam stoisz? Nie możesz mi przyjść i pomóc? "Co robiłeś, mały człowiek?" zapytał Rose-Red. "Ty głupia, ciekawska gęś!" odpowiedział krasnolud; "Chciałem podzielić drzewo, aby uzyskać małe żetony z drewna na nasz ogień kuchenny; Te grube dzienniki, które służą do tworzenia pożarów dla szorstkich, chciwych ludzi, takich jak sami, spalają wszystkie małe jedzenie, których potrzebujemy. Z powodzeniem napędzałem się w klinie, a wszystko idzie dobrze, ale przeklęte drewno było tak śliskie, że nagle wyskoczyło, a drzewo tak szybko się zamknęło, że nie miałem czasu, aby wziąć moją piękną białą brodę, więc tutaj Utknąłem szybko i nie mogę uciec; A ty głupie, gładko, dziewczyny mleczne i wodne po prostu stoją i śmieją! Ugh! Jakie masz nieszczęścia!"

Dzieci zrobiły wszystkie w ich mocy, ale nie mogli dostać brody; był zbyt mocno ogniowany. "Będę biec i pobrać kogoś" – powiedziała Rose-Red. "Crazy Blockheads!" zatrzasnął krasnolud; "Co to jest w nazwie nikogo innego? Jesteś już dla mnie dwa. Nie ma nic lepszego dla ciebie? "Nie bądź taki niecierpliwy" – powiedział Snow-White", zobaczę, że dostaniesz pomoc," i biorąc jej nożyczki z kieszeni, odcięła koniec brody. Gdy tylko krasnoludka poczuł się, że przejął torbę pełną złoto, która była ukryta wśród korzeni drzewa, podniosła go, i mruknął na głos: "przekleństwo te niegrzeczne nieszczęścia, odcinając kawałek mojej wspaniałej brody!" Dzięki tym słowom obrócił torbę na plecach i zniknął bez tak bardzo, jak znów patrząc na dzieci.

wkrótce po tym, jak ta śnieżnobiała i różana wzrasta, żeby zdobyć danie z ryb. Gdy zbliżyli się do strumienia, widzieli coś, co wyglądało jak ogromny konik polny wyrastający w kierunku wody, jakby wskoczył. Pobiegli i rozpoznali swojego starego przyjaciela Krasnoluda. "Dokąd idziesz?" zapytał Rose-Red; "Na pewno nie zamykasz do wody?" "Nie jestem taki głupi" – krzyczał krasnolud. "Nie widzisz, że przeklęte ryby próbuje mnie wciągnąć?" Mały człowiek siedział na rybołówstwie banku, gdy niestety wiatr uwikłał brodę w linii; a kiedy natychmiast potęgł dużą rybą, słabe małe stworzenie nie miały sił, by go wyciągnąć; Ryba miała górną płetę i przeciągnęła krasnoludę do niego. On przylgnął ze wszystkimi swoimi pośpiechami i ostrzem trawy, ale bardzo mu nie pomogło; Musiał podążać za każdym ruchem ryb i był w wielkim niebezpieczeństwie wciągania do wody. Dziewczyny pojawiły się właśnie w odpowiednim momencie, trzymając go mocno i zrobili wszystko, co mogliby rozdzielić brodę z linii; Ale w próżno, broda i linia były w beznadziejnym zamieszaniu. Nic nie pozostało, ale wytworzenie nożyczek i wyciąć brodę, przez którą niewielka część jej została poświęcona.

Kiedy krasnolud postrzegał to, co chcieli na nich, krzyknąłeś do nich: "Czy nazywasz to manierami, ty ropuchy! Zdemfigurować twarz kolegi? To nie wystarczyło, że wcześniej skróciłeś brodę, ale teraz musisz odciąć najlepszego bit'a. Nie mogę tak wyglądać tego przed moimi ludźmi. Chciałbym, żebyś był w Jericho. Potem przyniósł worka z pereł, które leżały wśród sików, a nie mówiąc kolejnego słowa, który przeciągnął go i zniknął za kamieniem.

Stało się to szybko po tym, że matka wysłała dwie dziewczyny do miasta Kupić igły, wątek, koronki i wstążki. Ich droga prowadziła na wrzosowisku, gdzie ogromne głazy rocka rozrzucały tu i tam. Brudząc się wzdłuż, widzieli wielki ptak unoszący się w powietrzu, okrążając się powoli nad nimi, ale zawsze malejąco niższy, aż w końcu osiadł na skale nie daleko od nich. Natychmiast później usłyszeli ostry, przebijający krzyk. Prowadzili naprzód i zobaczyli z przerażeniem, że orzeł rzucił się na swoim starym przyjacielu Krasnolud i miał zamiar go nosić. Czułe dzieci dzieci przejął trzymać małego człowieka i walczyły tak długo z ptakiem, który w końcu puścił zdobycz. Kiedy krasnolud wyzdrowił z pierwszego szoku, krzyczał w jego skrzekającym głosie: "Czy nie mógłbyś mnie uważnie traktować? Podarłeś mój cienki mały płaszcz do strzępów, bezużytecznych, niezręcznych Hussies, które jesteś! " Potem wziął torbę kamieni szlachetnych i zniknął pod skałami do swojej jaskini. Dziewczyny były przyzwyczajeni do jego niewdzięczności i poszedł w drodze i prowadził działalność w mieście. W drodze do domu, gdy znów znów mieli wrzosowiska, zaskoczyli krasnolud wylewając swoje cenne kamienie na otwartej przestrzeni, ponieważ nie pomyślał, że nikt nie przejdzie tak późno na godzinę. Wieczorne słońce świeciło na błyszczących kamieniach i spojrzeli i błyszczały tak pięknie, że dzieci stały się nadal i spojrzali na nich. "Do czego stoisz? Wrzasnął krasnolud, a jego ashen-szare twarz stały się szkarłatnym wściekłości. Był zaraz wyjść z tymi zły słowami, gdy usłyszał nagły Growl, a czarny niedźwiedź wyruszył z drewna. Krasnolud podskoczył w wielkim strachu, ale nie miał czasu, aby dotrzeć do miejsca rekolekcji, ponieważ niedźwiedź był już blisko niego. Potem płakał w terrorie: "Drogi Pan Niedźwiedzia, oszczędzaj mnie! Dam ci cały mój skarb. Spójrz na te piękne kamienie szlachetne leżące tam. Oszczędź moje życie! Jaką przyjemność dostaniesz z biednych słabych małych ludzi jak ja? Nie poczujesz mnie między twoimi zębami. Tam, leżąc z tych dwóch niegodziwych dziewcząt, będą dla Ciebie przetargu, jako tłuszcz jako młode przepiórki; Zjedz je, na miłość niebo. Ale niedźwiedź, nie zwracając uwagi na jego słowa, dał złym małym stworzeniu jednym ciosem z łapą, a nigdy więcej się nie przeniósł.

Dziewczyny uciekły, ale niedźwiedź zwany po nich: "Śnieg -White i Rose-Red, nie bój się; Poczekaj, a przyjdę z tobą ". Potem rozpoznali jego głos i stali wciąż, a kiedy niedźwiedź był bardzo blisko, jego skóra nagle spadła, a piękny mężczyzna stał obok nich, wszyscy ubrani w złoto. "Jestem synem króla" – powiedział: "i zostali skazani przez tego, że Unholy Little Dwarf, który ukradł mój skarb, wędrować o lesie jako dzikiego niedźwiedzia, aż jego śmierć powinna mnie uwolnić. Teraz ma swoją samodzielną karę."

śnieżnobiały żonaty, a róża-czerwona jego brat i podzielili Wielki Skarb zebrał krasnoludek w swojej jaskini między nimi. Stara matka żyła przez wiele lat spokojnie z dziećmi; I nosiła z nią dwa drzewa róży i stali przed jej oknem, a co roku nosili najlepsze czerwone i białe róże.