Księżniczka Miranda i Prince Hero (Polska bajka)

Daleko, w szerokim oceanie był kiedyś zielona wyspa, gdzie mieszkała najpiękniejsza księżniczka na świecie, o imieniu Miranda. Mieszkała tam od czasu jej narodzin i była królową wyspy. Nikt nie wiedział, kto byli jej rodzicami, czy jak tam przyszła. Ale nie była sama; Bo tam było dwanaście pięknych dziewicy, którzy dorosły z nią na wyspie, i byli jej damskie oczekiwanie.

ale kilku obcych odwiedziło wyspę i mówił o wielkim pięknie księżniczki; I wiele więcej przyszedł na czas i stał się jej przedmiotami, i zbudował wspaniałe miasto, w którym miała wspaniały pałac białego marmuru, aby żyć.

i z biegiem czasu przyszedł wiele młodych książąt woo ją. Ale nie dbała o poślubę żadnego z nich; A jeśli ktoś się utrzymał, i próbował jej zmusić ją do siły, by być jego żoną, mogłaby go odwrócić i wszystkich swoich żołnierzy w lód, przez jedynie ustawiając na nich oczy.

pewnego dnia nikczemne Kosciey (wymawiane KÓSH-CHE-EH, dosłownie "Boney Różne imperia i królestwa przeszły przed nim; I na koniec zobaczył Green Island i bogate miasto na nią; I marmurowy pałac w tym mieście, aw tym pałacu dwanaście pięknych młodych dam-honorowych, a wśród nich widzi, leżąc na bogatej kanapie Swansdown, śpiącego śpiącego Księżniczki Mirandy Spała jak niewinne dziecko, ale marzyło o młodym rycerze, ubrany w złotym kasku, na szalonkowym steed i niosąc niewidzialną masę, która walczyła sama; ... I kochała go lepiej niż życie.

Kosciey spojrzał na nią; Był zachwycony jej pięknem; Trzy razy uderzył na ziemię i stanął na zielonej wyspie.

księżniczka Miranda nazywała się jej odważną armię i poprowadziła je w pole, aby walczyć z niegodziwym Koscianym. Ale on, dmuchający na nich z jego trującym oddechem, wysłał im całe śpiące, a on po prostu położył ręce na księżniczce, kiedy ona rzuciła spojrzenie na niego, zmienił go do bryłki lodu i uciekł do jej kapitału.

Kosciey nie długi pozostaje lód. Więc wkrótce, gdy księżniczka była daleko, uwolnił się od siły jej spojrzenia, odzyskając swoją zwykłą formę, poszedł za nią do swojego miasta. Potem wysłał wszystkich mieszkańców wyspy, a wśród nich dwanaście wiernych damselów księżniczki.

Była jedynym, którego nie mógł zranić; Ale bałem się jej spojrzeń, otoczył zamek – który stanął na wysokim wzgórzu – z żelaznym wałami i umieścił smoka z dwunastu głowami na strażniku przed bramą i czekał, aż księżniczka oddała się z własnej zgody.

Dni minęły, a następnie tygodni, a następnie miesiące, podczas gdy jej królestwo stało się pustynią; Wszyscy jej ludzie śpią, a jej wierni żołnierze świecili również śpiące na otwartych polach, ich stalowa zbroja wszyscy zardzewiały, a dzikie rośliny rosły nad nimi niezakłócone. Jej dwanaście dziewiczych zasypiało w różnych pokojach pałacu, właśnie tam, gdzie stało się wtedy; I ona sama sama, sama, ciągle chodzą ze smutkiem, a w małym pokoju w wieży, gdzie podjęła schronienie-wrywę jej białe ręce, płacze, a jej bosom faluje się z westchnieniem.

wokół Wszyscy milczały, jakby martwi; Tylko co teraz, a potem, Kosciey, nie odważył się spotkać jej wściekły spojrzenie, zapukał do drzwi, prosząc ją, by się poddać, obiecując, że królowa jego podziemnej królestwa. Ale nie było żadnego zastosowania; Księżniczka była milczona, a tylko zagroził go z jej spojrzeniem.

Ale żałosne w samotnej księżniczki więziennej Miranda nie mogła zapomnieć o kochanku, którego śniła; Widziała go tak, jak pojawił się do niej w swoim śnie.

I spojrzała na jej niebieskie oczy do nieba i widząc chmurę pływającą, powiedziała:

"O Chmura! Przez jasne niebo latające! Zostań i wysłuchaj mojego piteous wzdycha! W moim smutku dzwonię do ciebie; Oh! Gdzie jest moja kochana? mowić! Oh! Gdzie błąkają swoje ślady? I czy on teraz myśli o mnie?"

"Nie wiem, "odpowiedział chmura. – Poproś wiatr. O'er szeroki świat latający! Czy litoba mój żal i płacz! Zlituj się nade mną! Oh! Gdzie jest moja kochana? mowić! Oh! Gdzie błąkają swoje ślady? I czy on teraz myśli o mnie?"

"Zapytaj gwiazdy", odpowiedział wiatr; "Wiedzą więcej niż ja."

Więc płakała do gwiazd:

"O Gwiazdy! Z twoimi jasnymi belkami świecące! Spójrz na moje łzy szybko płynące! Mieć litość, mieć na mnie litość! Oh! Gdzie jest moja kochana? mowić! Oh! Gdzie błąkają swoje ślady? I czy on teraz myśli o mnie?"

"Zapytaj Księżyc", powiedział gwiazdy; "Kto jest bliżej ziemi, wie więcej tego, co się tam dzieje, niż my Z gwiaździstego nieba, o tej krainie snu, spójrz teraz i litość mnie! Oh! Gdzie jest moja kochana? mowić! Gdzie? Gdzie błąkają swoje ślady? I czy on teraz myśli o mnie?"

"Nie wiem nic o twojej kochanej, księżniczce", odpowiedział księżyc; "Ale przychodzi tutaj słońce, który na pewno będzie w stanie ci powiedzieć>

"dusza świata! jasne słońce! Spójrz na mnie, w tym więzieniu nieokreślony! Zlituj się nade mną! Oh! Gdzie jest moja kochana? mowić! Przez jakie ziemie robią swoje ślady błąkane? I czy on teraz myśli o mnie?"

"Princess Miranda", powiedział słońce; "Wysuszyć łzy, pociesz swoje serce; Twój kochanek przyspiesza do ciebie, z dna głębokiego morza, z pod rafami koralowymi; Wygrał zaczarowany pierścień; Kiedy stawia go na palcu, jego armia wzrośnie o tysiące, pułku po pułku, z koniem i stopą; Bębny biją, szable lśniących, kolory latające, ryk armaty, noszą im imperium Koszuy. Ale nie może zdobyć go siłą śmiertelnej broni. Nauczę go w sposób poważny; I jest dobra nadzieja, że ​​będzie w stanie dostarczyć Cię z Kosciey i uratować swój kraj. Postanę się do twojego księcia. Pożegnanie Przeciwko Kosciey oblegający targowej księżniczce. Widział ją trzy razy we śnie, i słyszał o niej, ponieważ jej piękno było sławne na całym świecie.

"Odrzuć swoją armię" – powiedział słońce. "Żadna armia nie może pokonać Kosciey, brak pocisku nie może do niego dotrzeć; Możesz tylko bezpłatną księżniczkę Mirandę, zabijając go i jak masz to zrobić, musisz się nauczyć od starej kobiety Jandza; Mogę ci tylko powiedzieć, gdzie znajdziesz konia, który musi cię nosić. Dlatego w kierunku wschodu; przyjdziesz na zieloną łąkę, w której są trzy dębowe drzewa; I wśród nich znajdziesz ukryte w ziemi żelazne drzwi, z brazującą kłódką; Za tym drzwiami znajdziesz ładowarkę bojową i maczug; reszta, której się dowiesz; ... Pożegnanie!"

Prince Hero był najbardziej zaskoczony; Ale zdjął zaczarowany pierścień i rzucił go do morza; Z nim całą jego wielką armię zniknął bezpośrednio w mgle, nie pozostawiając śladu za sobą. Odwrócił się na wschód i podróżował dalej.

Po trzech dniach przyszedł na zieloną łąkę, gdzie znalazł trzy dębowe drzewa, a żelazne drzwi, tak jak powiedział. Otworzył się na wąskie, krzywe schody, idąc w dół, prowadząc do głębokiego lochu, gdzie znalazł kolejne żelazne drzwi, zamknięte ciężką żelazną kłódką. Za tym usłyszał rączo konia, tak głośno, że sprawiło, że drzwi spadnie na ziemię, a jednocześnie jedenaście innych drzwi poleciały otwarte i wyszedł war-konia, który został zamknięty tam od wieków przez kreatora.

Książę gwizdnął do konia; Koń przeciągnął się do mocowania i złamał dwanaście łańcuchów, przez które był fettered. Miał oczy jak gwiazdy, płonące nozdrza i grzywę jak chmura piorunów; ... był koniem koni, cud świata.

"Prince Hero!" Powiedział konia "- dawno czekałem na taki jeźdźca jak ty, a ja jestem gotowy służyć ci na zawsze. Zamontuj na plecach, weź tę masę w dłoni, które widzisz wisi do siodła; Nie musisz walczyć z tym sam, ponieważ uderzy, gdziekolwiek go rozkazuje i pokonasz całą armię. Znam drogę wszędzie; Powiedz mi, gdzie chcesz iść, a obecnie będziesz tam."

książę powiedział mu wszystko; wziął samodzielną maczukę w dłoni i wyskoczył na plecach.

Koń hodowany, prychnął, odrzucił ziemię i przeleciały nad górami i lasami, wyższe niż latające chmury, nad szybymi rzekami i mórz głębokie; Ale kiedy przeleciały wzdłuż ziemi, lekkie stopy ładowarki nigdy nie deptały ostrze trawy, ani podniósł atom pyłu na piaszczystej glebie.

przed zachodem słońca Prince Hero dotarł do pierwotnego lasu, w którym stary Żyła kobieta Jandza I była absolutna cisza – nie liść lub ostrze mieszania trawy; i nie żyjąca rzecz, nie tak bardzo jak ptak lub szum owada; tylko wśród tego grobowego spokoju dźwięk kopyt konia.

Książę zatrzymał się przed małym domem, wspierany na krzywej nogach i powiedział:

"Mały dom, ruszaj dalej Twoje krzywe nogi za darmo: obróć plecy do drewna, a przód do mnie."

Dom obrócił się, z drzwiami do niego; Prince wszedł, a stara kobieta Jandza zapytała go:

"Jak tu dotarłeś, książę Hero, gdzie nie przeniknęła do tej pory?"

"Don" pytaj mnie; Ale mile widziam swojego gościa grzecznie."

więc stara kobieta dała książę jedzenie i picie, wykonał dla niego miękkie łóżko, aby odpocząć po swojej podróży i opuścił go na noc.

Następnego ranka powiedział jej wszystko, a co przyszedł.

"Podjąłeś wspaniałe i wspaniałe zadanie, książę; Więc powiem ci, jak zabić Kosciey. W Morzu Oceanowym na wyspie wiecznego życia znajduje się stare drzewo dębowe; Pod tym drzewem zakopuje się kasetę związaną z żelazem; W tym Coffecie jest zając; Podającą siedzi szarej kaczki; Ta kaczka nosi jej jajko; A w tym jajku jest zamknięte życie Kosciey. Kiedy złamiesz jajko, umrze na raz. Teraz good-bye, książę; i powodzenia idź z tobą; Twój koń pokaże ci drogę."

Księcie na konno, a wkrótce zostawili las za nimi i przyszedł na brzeg oceanu.

na plaży.

na plaży była siecią rybacką, aw sieci była świetna ryba, która kiedy zobaczył księcia, krzyknął pitedly:

"książę Hero! Zabierz mnie z sieci i wyrzuć mnie z powrotem do morza; Spłacę cię!"

Książę wziął rybę z sieci i rzucił go do morza; Zapryskał się wodą i zniknął.

Książę spojrzał nad morzem i zobaczył wyspę w szarej odległości, daleko, daleko; Ale jak on tam dotarł? Pochylił się na jego maczug, głęboko w myślach.

"Co myślisz, książę?" zapytał konia.

"Myślę, jak mam dotrzeć na wyspę, kiedy nie mogę płynąć nad tym szerokością morza."

"Usiądź na plecach, książę, i trzymaj się szybko."

więc książę siedział firmy na plecach konia i szybko trzymał się grubą grzywę; pojawił się wiatr, a morze było nieco szorstkie; Ale jeździec i konia pchnęli się, przez rachunki, a w końcu przyszedł na brzeg na wyspie wiecznego życia.

Książę zdjął uzdę konia i pozwól mu luźnić karmić się na łące luksusowej Trawa i chodził szybko do wysokiego wzgórza, gdzie wzrósł stare drzewo dębowe. Biorąc go w obu rękach, wyciągnął go; dąb oparł się na wszystkie jego wysiłki; Ponownie szarpnął, dąb zaczął skrzywić się i przeniósł się trochę; Zgromadził całą swoją siłę i ponownie szarpnął. Dąb spadł z awarią na ziemię, z jego korzeniami najwyższą, a tam, gdzie stali mocno naprawiona tak wiele stu lat, była głęboką dziurą.

patrząc w dół widział kasetę związaną z żelazem ; Przynosił go, złamał zamek z kamieniem, podniósł pokrywę, podniósł w nim zając, leżąc w nim przez uszy; Ale w tym momencie kaczka, która siedziała podającą, wziął alarm i odleciał prosto do morza.

Książę zwolnił po nią; Kula uderzyła w kaczkę; dała jeden głośny kwak i upadł; Ale w tej samej chwili jajko spadło od jej do dołu morza. Książę dał krzyk rozpaczy; Ale wtedy przyszła świetna ryba, zanotowana do głębokości morza i przychodzi do brzegu, z jajkiem w jego szczękach, pozostawił go na piasku.

płytki ryb; Ale książę, podejmując jajko, ponownie zamontowałem konia; i płynęli, aż dotarli do wyspy księżniczki Mirandy, gdzie widzieli wielką żelazną ścianę rozciągającą wszystko wokół jej białego marmurowego pałacu.

Było tylko jedno wejście przez tę żelazną ścianę do pałacu, a przed tym położeniem Potworny smok z dwunastu głów, z których sześć zachowało strażniowo; Kiedy jedna połowa spała pozostałe sześć, pozostała nie śpij. Gdyby ktoś miał podejść do bramy, nie mógł uciec od okropnych szczęk. Nikt nie mógł zranić smoka; Bo mógł tylko cierpieć śmierć przez swój własny akt.

Książę stał na wzgórzu przed tą bramą i rozkazał jego samodzielną maczukę, która również miała wydział stania się niewidzialnym, pójść i wyjaśnić jego Wejście do pałacu.

Niewidzialny, samodzielna maczuka spadła na smoka i zaczął grzmot na wszystkich jego głowach z taką siłą, że wszystkie jego oczy stały się krwią, a zaczął szczerze syczącego; Potrząsnął dwunastum głowami i rozciągnął szerokie jego dwanaście okropnych szczęk; Rozłożył las pazurów; Ale to pomogło mu wcale, maczug trzymał go zyskał go, poruszając się tak szybko, że nie uciekła ani jednej głowy, ale mogła tylko syczeć, jęczeć, dziko kochanie! Teraz dał tysiąc ciosów, krew uderzyła z tysiąca rany, a nie było pomocy dla smoka; Walczył, wijąc się i wrzasnął w rozpaczy; Wreszcie, jak poszedł na cios, a on nie widział, kto je dał, zgarnął zęby, zniknęła płomienie, a na długości odwrócił się na siebie pazury, zanurzając ich głęboko w swoim własnym ciele, walczył, wijący się, przekręcił się i wewnątrz; Jego krew płynęła swobodnie z jego ran ... Kręty schodek, w kierunku wieży, skąd księżniczki Miranda, widział go, adresował go:

"Witamy, książę Hero! Widziałem, jak wyrzucony z smoka; Ale bądź ostrożny, dla mojego wroga, Kosciey, jest w tym pałacu; Jest najpotężniejszy, zarówno poprzez swoją siłę, jak i przez jego czarownicy; A jeśli cię zabija, mogę już żyć.

"Księżniczka Miranda, nie kłopot z mnie. Mam życie Kosciey w tym jajku. Następnie wywołał:

"Niewidoczna samodzielna mace, wejdź do pałacu i pokonać Kosciey."

Mace bestryda sama szybko, poobijana w żelaznych drzwiach i ustawić Kosciey; uderzył go na szyję, dopóki nie przykucił razem, iskry przeleciały z jego oczu, a w jego uszach było hałas w jego oczach.

Gdyby był zwykłym śmiertelnikiem był z nim od razu; Tak było, był strasznie dręczony i zdziwiony – czując wszystkie ciosy i nigdy nie widząc, gdzie przyszli. Sprang On, zachwycony i szalał, aż cała wyspa rozbrzmiewała jego ryk.

W końcu spojrzał przez okno, a oto tam widział książę bohatera. "Ach! To wszystko, co robisz! " wykrzyknął; I wyskoczył na dziedziniec, aby spieszyć się na niego i pokonać go do galaretki! Ale książę trzymał jajko w jednej ręce gotowej; I wycisnął to tak mocno, że powłoka pękła i żółtka, a białe były rozlane razem ... Wszyscy ludzie na wyspie, którzy spali się obudzić i zaczęli mieszać. Żołnierze obudzili się od snu, a bębny zaczęły pokonać; Utworzyli swoje szeregi, masowali się w porządku, i zaczęli marszowi w kierunku pałacu.

i w pałacu była wielka radość; Dla księżniczki Miranda przyszedł do księcia, dał mu jej białą rękę i podziękowała mu ciepło. Poszli do pokoju tronowego, a po przykładzie księżniczki, jej dwanaście oczekiwania sparuje się z dwunastu młodych oficerów armii, a pary zgrupowały się wokół tronu, na którym siedział książę i księżniczka.

, a następnie kapłan, zarejestrowany we wszystkich swoich szatach, przyszedł na otwartych drzwiach, a książę i księżniczkę wymienili pierścienie, i byli małżeństwem.

i wszystkie inne pary były małżeństwem w w tym samym czasie, a po ślubie był święto, taniec i muzyka, którą to przyjemność myśleć. Wszędzie było radość.