Śnieżna córka i syn ogień (Bukowińska bajka)

Było raz na jakiś czas mężczyzna i jego żona i nie mieli dzieci, co było dla nich wielkim smutkiem. Jeden zimowy dzień, kiedy słońce świeciło jasno, para stoi na zewnątrz ich domku, a kobieta patrzyła na wszystkie małe sople, które zawiesił z dachu. Westchnęła, a odwróciła się do męża powiedziała: "Chciałbym mieć jak najwięcej dzieci, ponieważ są tam sople wiszące". "Nic nie przynosi mnie więcej," odpowiedział jej męża. Potem maleńki sopel odwalnił się od dachu, i upuścił do ust kobiety, który połknął go z uśmiechem i powiedział: Wrócili do domu.

Ale po krótkim czasie kobieta urodziła małą dziewczynkę, która była biała jak śnieg i zimna jak lód. Gdyby przywieźli dziecko w dowolnym miejscu w pobliżu ognia, krzyknął głośno, dopóki nie odłożyli go w chłodne miejsce. Mała służąca jechała cudownie, aw ciągu kilku miesięcy mogłaby uciekać i mówić. Ale nie była całkowicie łatwa do wychowywania i dała rodzicom wiele kłopotów i niepokoju, przez całe lato nalegała na wydatki w piwnicy, a zimą spała na zewnątrz na śniegu, a zimniejszy był szczęśliwszy, że ona wydaje się być. Jej ojciec i matka nazywali ją po prostu "naszej śnieżnej córki", a ta nazwa utknęła do jej całego życia.

pewnego dnia jej rodzice siedzieli przy ogniu, rozmawiając nad niezwykłym zachowaniem ich córki, którzy była zdobiona sama w śnieżycy, która szalała na zewnątrz. Kobieta westchnęła głęboko i powiedziała: "Chciałbym, żebyś urodziła ogień syna!" Jak powiedziała te słowa, iskra z dużego drewna ognia przeleciały do ​​kolanę kobiety, a ona powiedziała z śmiechem, "być może być może Rodziłam ogień syna! "Mężczyzna roześmiał się z słów żony i pomyślał, że to dobry żart. Ale przestał myśleć, że żart, kiedy jego żona wkrótce potem urodziła chłopca, który krzyknął pożądliwie, dopóki nie został położony do ognia, a kto prawie krzyknął na dopasowanie, jeśli śnieżna córka przyszła wszędzie, gdy śnieżna córka przyszła gdzieś blisko niego. Szybko-córka sama unikała go tak bardzo, jak mogła, i zawsze wkradła się do kąta tak daleko od niego, jak to możliwe. Rodzice nazywali chłopca po prostu "naszym ogniem", nazwa, która utknęła do niego całe życie. Mieli również wiele kłopotów i martwić się z nim; Ale jechał bardzo szybko, a przede wszystkim był rokiem życia, może biegać i porozmawiać. Był tak czerwony jak ogień, a także gorący, by dotknąć, a on zawsze siedział na palenisku całkiem blisko ognia i skarżył się na zimno; Gdyby jego siostra była w pokoju, że prawie wkradła się do płomieni, podczas gdy dziewczyna na jej część zawsze skarżyła się na wielkie ciepło, jeśli jej brat był gdzieś blisko. Latem chłopiec zawsze się położył na słońcu, podczas gdy dziewczyna ukrywa się w piwnicy: więc stało się, że brat i siostra przyszli bardzo mało w kontakt ze sobą – w rzeczywistości uważnie go unikał.

Tak jak dziewczyna dorastała w pięknej kobiecie, ojciec i matka oboje zmarła po drugim. Potem ogień, który dorosł w międzyczasie w grzywny, silny młody człowiek, powiedział do swojej siostry – wychodzę na świat, za jakie jest użycie pozostania tutaj?"

"Pójdę z tobą", odpowiedziała:", z wyjątkiem ciebie, nie mam nikogo na świecie, a ja mam wrażenie, że jeśli wyruszymy razem, będziemy szczęście."

Ogień-syn powiedział: "Kocham cię całym sercem, ale jednocześnie zawsze zamrażam, jeśli jesteś blisko mnie, a ty prawie umierasz o ciepła, jeśli zbliżam się do ciebie! Jak będziemy podróżować ze sobą, nie będąc odrywając od jednego do drugiego?"

'nie martw się o to," odpowiedział dziewczyno", bo myślałem o tym Plan, który uczyni nas każdy może znieść drugą! Widzisz, miałem futrzany płaszcz dla każdego z nas, a jeśli ich umieścimy, nie czuję ciepła tak bardzo, ani na zimno. I po raz pierwszy w życiu dość szczęśliwa w swojej firmie.

przez długi czas, syn ogień i córka śnieżna wędrowali przez świat, a kiedy na początku zimy przyszli Duże drewno, które zdeterminowali, by tam pozostać do wiosny. Syn ogień zbudował węża, gdzie zawsze trzymał ogromny ogień, podczas gdy jego siostra z bardzo mało ubrań na pobyt poza nocą i dniem. Teraz wydarzyło się pewnego dnia, że ​​król ziemi trzymał polowanie w tym drewnie i zobaczył śnieżną córkę w otwartym powietrzu. Zastanawiał się bardzo, kim jest piękna dziewczyna odziana w takich ubraniach może być i zatrzymała się i rozmawiała do niej. Wkrótce dowiedział się, że nie mogła stać ciepła i że jej brat nie mógł znosić przeziębienia. Król był tak oczarowany przez śnieżnej córki, że poprosił ją, żeby była jego żoną. Dziewczyna zgodziła się, a ślub odbył się z dużym stanem. Król miał ogromny dom lodu stworzony dla swojej żony pod ziemią, tak że nawet w lecie nie topił się. Ale za jego brata miał dom zbudowany z ogromnymi piekarnikami wokół niego, które były przechowywane przez cały dzień i noc. Syn ogień był zachwycony, ale wieczyste ciepło, w którym żył, uczynił swoje ciało tak gorące, że było niebezpieczne, aby iść zbyt blisko niego.

Pewnego dnia Król dał wspaniałą ucztę i zapytał Jego brata wśród innych gości. Syn ogień nie pojawił się, dopóki nie wszyscy zmontowali, a kiedy to zrobił, wszyscy uciekli na zewnątrz na świeżym powietrzu, więc intensywne było ciepło, który przedził. Wtedy król był bardzo zły i powiedział: Zły, drogi brat! Uwielbiam ciepło, a moja siostra kocha zimno, przychodzą tu i pozwól, że obejmiesz cię, a potem wrócę do domu na raz. Król krzyknął głośno w agonii, a kiedy jego żona, śnieżna córka, która schronił się od brata w następnym pokoju, pospieszył do niego, król leżał martwy na ziemię spalony do żużla. Kiedy śnieżna córka zobaczyła, zwróciła brata i przeleciała się do niego. Wtedy zaczęła się walka, z których podobnie nigdy nie widziano na Ziemi. Kiedy ludzie, przyciągali hałas, pospieszył na miejscu, zobaczyli, że śnieżna córka topniejąca się w wodzie, a ogień spali się do żużla. I tak skończył nieszczęśliwy brat i siostrę.