Elfy (Niemiecka bajka)

Szczęśliwy dzień o długości przybył, na który hrabia Hermann von Rosenberg był żonaty ze swoją ukochaną Catherine, księżniczką domu Gonzaka. Wydarzenie zostało obchodzone przez wspaniały bankiet i festiwal, a dotarło późno, zanim liczba i hrabina mogła opuścić swoich gości. Młoda hrabina była już śpi, a Hermann zatopił się w sen, kiedy wzbudził słuchanie dźwięków miękkiej i delikatnej muzyki, a drzwi jego mieszkania latające otwarte, radosna procesja dla nowożeńców weszła do pokoju. Dane zaangażowane w tę niezwykłą scenę nie były więcej niż dwa lub trzy rozpiętości. Panna młoda i pan młody byli w centrum procesji, a muzycy poprzedzili go.

Hermann wzrósł w łóżku i zażądał tego, co ich tam przyniosły, i dlaczego go wzbudzili, po czym jeden z firm Podeszła do niego i powiedziała -

"Jesteśmy przystawkami na duchu tej spokojnej klasy, która mieszkają na ziemi. Mamy mieszkanie przez wiele lat pod tym ciasnym miejscem narodzin i kiedykolwiek i nbsp; obserwowaliśmy nad twoim mieszkaniem, aby zachować go z nieszczęścia. Masz już dbaliśmy o popiół swoich przodków, że nie powinni wpaść w moc wrogich i złych duchów, a jako wiernych słudzy obserwujemy nad dobrostanem twojego domu. Odkąd ten dzień był żonaty o kontynuacji samego imię i starożytnej rasy, reprezentowaliśmy ci tę ślubną ceremonię, w nadziei, że przyznasz nam pełną zgodę na zachowanie i świętowanie tego radosnego festiwalu, w zamian, za który obiecujemy Podaj ty i twój dom z największą gotowością."

"Bardzo dobrze – powiedział Hermann, śmiejąc się; "Spraw, by jesteś wesołym w moim zamku, jak chcesz."

im podziękowali i wziął odejście. Hermann nie mógł jednak, wygnany z jego umysłu tej niezwykłą scenę, a to był priew, zanim zasnął. Rano jego myśli były nadal zajmowane, ale nigdy nie wspomniał o jednym słowie występowania swojej żony Ledwo Hermann otrzymał inteligencję tego wydarzenia, zanim bardzo drobny stary crone wszedł do mieszkania i poinformował go, że narzeczonej Elfin, którą widział w miniaturowej procesji w nocy jego nuptials, urodził córkę. Hermann był bardzo przyjazny dla gościa, życzył wszystkim szczęściem do matki i dziecka, a stara kobieta zabrała jej wyjazd. liczba nie wspominała jednak o tej wizycie w swojej żonie.

rocznie Następnie, przy podejściu jej drugiego uwięzienia, hrabina widziała elfy z okazji jej męża otrzymującego kolejną z ich nieoczekiwanych wizyt. Mali ludzie wszedł do komory w długiej procesji w czarnych sukienkach, przenosząc światła w rękach, a małe kobiety były ubrane w kolorze białym. Jeden z nich stał przed liczeniem trzymającym fartuchu, podczas gdy stary człowiek poruszył ją -

"Nigdy więcej, drogi Hermann, czy możemy znaleźć miejsce spoczynku w swoim zamku. Musimy wędrować za granicą. Przychodzimy, aby wziąć od ciebie od ciebie."

"Dlatego opuścisz mój zamek? " zapytał Hermann. "Czy cię obraziłem?"

"Nie, nie jesteś; Ale musimy iść, bo której widziałeś jako panna młoda na noc ślubu, zeszłego wieczoru, jej życie w rodzym się dziedzic, który również zginął. Jako dowód, że jesteśmy wdzięczni za życzliwość, jaką zawsze nam pokazałeś, wziąć drobny dowód naszej mocy."

Kiedy w ten sposób starego mężczyzny umieścił małą drabinę na łóżku, które stara kobieta, która stała przez wstęp. Potem otworzyła fartuch, trzymał go przed Hermannem, i powiedział -

"Chwyć i weź."

Zawahał się. Powtórzyła to, co powiedziała. W końcu zrobił to, co mu powiedziała, wziął z jej fartucha, co powinien być garścią piasku i położył go w umywalce, która stała na stole przy łóżku. Mała kobieta pragnął go wziąć kolejny garstka, a on zrobił jeszcze raz, gdy go badczy. Następnie kobieta zstąpiła drabinę; i procesja, płacze i lamentowanie, odszedł od komory złoto.

Ale co się stało? W tym samym dniu stracił swoją hrabinę w porodzie, a jego noworodnym synem. Hermann opłakiwał swoją stratę tak gorzko, że wkrótce był bardzo położony obok niej w grobie. Z nim zginął dom Rosenberga.