Serce Hare (Polska bajka)

wielu i nbsp; lata temu, na wyspie w środku Wisły rzeki stała duży zamek, otoczony ścianą. W każdym rogu była wysoka wieża, z której flagi strumieniowe, a tam silni strażnicy obserwowali. Most do skóry, zawieszony na łańcuchach, dołączył do wyspy do brzegów rzeki.

w tym zamku żył bogatym i dzielnym rycerzem. Ilekroć trąbka brzmiała nad bramą wejściową, był to pewny znak, że rycerz zwrócił zwycięski, i przyniósł z nim cennym łupem.

w głębokich i ciemnych lochach zamku wielu więźniów zostało zachowanych, którzy codziennie poprowadzili się do pracy. Zostały one zmuszeni do naprawy ścian i kopać w ogrodzie. Wśród nich była stara kobieta i jej mąż. Stara kobieta była czarownicą, a ona była zdecydowany zemścić się na ich cierpieniach na rycerza; Czekała tylko na okazję do znalezienia go samego.

Pewnego dnia Rycerz zwrócił jak zwykle do zamku; Zmęczony jego wysiłkami, położył się, by odpocząć na zielonej trawie, a wkrótce szybko śpi. Czarownica, która go obserwowała, wyszła cicho z jej ukrywającego miejsca i posypił trochę maku na oczach, aby uśpił się bardziej spokojnie. Potem uderzyła go po boku swojej piersi, gdzie leżała jego serce, z gałązką drzewa osiki. Pierś rycerska została natychmiast otwarta, a nikczemna czarownica widziała jego odważne serce cicho bijące. Złośnięta stara kobieta zachichotała z radością, a z jej kościstymi palcami i długimi paznokciami wyjęła serce tak zręcznie, że biedny rycerz nigdy się nie obudził. Potem włożyła swoje miejsce serce zająca, zamknęła otwarcie, ukrył się wśród grubych krzewów i czekał na niecierpliwie wynik jej niegodziwości.

zanim rycerz był dość obudzić, że już zaczął się czuć jego nieśmiały serce. On, który kiedyś nie wiedział, co się strach, teraz zadrżałem, a rzucił ciało niespokojnie w swoim sen. W końcu otworzył oczy. Jego herb poczty był dla niego zbyt ciężki. Jak tylko wstał, usłyszał z terrorą szczekanie psów. Dawniej uwielbiał słuchać ich płaczu; Teraz przerażony, uciekł jak bojaźliwy zając. Kiedy uciekł do swojego pokoju, Trzęsienie jego własnych ramion i ostrogi bardzo go zaniepokoił, że rzucił je; I prawie zużyte z terrorem, zatopiłem na swoim łóżku.

Czas był wtedy, gdy rycerz marzy tylko z bitwami i bogatym łupem; Teraz jęknął ze strachem we śnie. Na szczekanie psów lub watch-krzyk jego żołnierzy, którzy w wysokich wieżach strzegł zamek od zaskoczenia, drżał jak dziecko i ukrył twarz na poduszce.

po Czas wrogowie rycerza oblosili swój zamek. Oficerowie i żołnierze czekali na dowódcę, który prowadzić ich do walki i zwycięstwa; Ale czekali na próżno. On, dzielniający rycerz, usłysząc bluza broni, deptanie koni, a hałas mężczyzn uciekł do samego szczytu zamku, skąd widział liczne siły wroga. Tam przypomniał sobie swoje były bitwy, jego zwycięstwa i chwałę jego imienia. Wepchnął gorzko i zadzwonił na głos: -

"Och, niebo! Daj mi odwagę! Daj mi zdrowie i siłę! Moi wierni zwolennicy są już w dziedzinie bitwy, a ja, ich lidera, który kiedykolwiek był kiedykolwiek na froncie, jestem teraz, niestety! Jak nieśmiała dziewica, patrząc na nich z mojego muru zamkowego. Daj mi nieustraszony serce! Daj mi siłę, by znieść moje ramiona! Przywróć mnie do mojego byłego jaźń i daj mi zwycięstwo!"

Te wspomnienia o przeszłości budzą go, ponieważ od snu. Pośpieszył do swojego pokoju, włóż do zbroi, zamontował konia i galopował przez bramę. Sentries otrzymali go radośnie i zabrzmiał ich trąbki, aby ogłosić jego przybycie. Spędził, ale strach był w jego sercu i umysłem. Kiedy armia odważnie zaatakowała wroga, generała, przerażona, odwróciła jego konia i przeleciał do zamku. Chociaż chronił się za jego grubymi ścianami, strach nawet nie znalazł go. Dowiedził się, wpadł w najgłębsze sklepienie, a tam, omijając, czekał na niesłodną śmierć. Jego armia była jednak zwycięska, a zegarek na wieżach otrzymał to triumfalnie. Jego żołnierze byli zaskoczeni tchórzliwym prowadzeniem lidera. Szukali go długi czas na próżno; W końcu znaleźli go w piwnicy, w połowie martwego od strachu i rozpaczy.

Niezadowolony rycerz nie żył długo. Podczas całej zimy próbował ogrzać swoje drżące kończyny przed ogniem. Kiedy wiosna przyszła otworzył okno, że może trochę oddychać świeżego powietrza. Martin, który zbudował gniazdo w pobliżu dachu, latając przez, uderzył go na głowę ze swoim skrzydłem. Cios był śmiertelny; Biedny rycerz spadł, jakby uderzył przez błyskawicę, a wkrótce potem zmarł.

był głęboko zwolniony przez wszystkich swoich zwolenników. Oni nie mógł zrozumieć, co to było więc całkowicie zmienił swój mistrz. Rok później, kiedy niektóre czarownice były "swum", bo przestały deszcz, jeden z nich wyznał, jak usunęła serce rycerza i położył serce zająca na swoim miejscu. Potem rozumieli, jak kiedyś odważny rycerz stał się pragnieniem. Wepchnęli gorzki łzy nad okrutnym losem, a także kara, spalała niegodziwą czarownicę na grób.