w 1690 r., Statelny dom stał w Kittery, Maine, silnie strzeżonym miejscu z fosą i mostkową (która została podniesiona w nocy) i mający przyległy, gdzie były bydło, owce i konie. Tutaj, w samotnej godności, żył Lady Ursula, córka Władcy Opactwa Władcy, w całej wodzie, której odległe Grandeurs byli w pewnym rodzaju odzwierciedleniem w tym dworze pustyni. Srebrny, mahoń, obrazy, gobeliny, podłogi woskowane i karmazynowe skrzynie pościelowe reprezentowane bogactwo; Modlitwy były powiedziane przez kapelan każdego ranka i wieczorem w kaplicy, a choć główna sala pomieściła pięćset osób, pani zwykle siedziała w mięsie z jej trzydziestoma sługami, jej część stołu podniosła dwie stopy nad ich.
To było jej szczęście wierzyć, że kapitan Fowler, obecnie nieobecny w konflikcie z francuskim, powróciłby i poślubić ją zgodnie z jego obietnicą, ale pewnego dnia przyszedł posłańca posłańca z gorzką wiadomością o śmierci kapitana. Nie rozmawiała o swoim żalu, a gdy jej twarz była blada i krok nie jest już lekkie, kontynuowała w pracy, która wymaga zwyczaju z kobiet w tym czasie: pomocy dla choroby, jałmuchy dla biednych, nauczania ignorantów, religia dla dzikiego. Świetnie była jej radość, kiedy statek przybył z Anglii, przynosząc list od kapitana Fowlera, odrzucając plotkę porażki i opowiadanie o jego nadchodzącym. Teraz Hala podjęła nowe życie, odzwierciedlając przyjemność swojej kochanki; Kolor wrócił do jej policzka i blasku do jej oka i mogła kontrolować tylko jej niecierpliwość dzięki bardziej aktywnej pracy i bardziej agresywnych organizacji charytatywnych. Dzień był blisko dłoni do przybycia jej kochanka, gdy Ursula i jej słudzy zostali ustalonym przez Indian, a daleko od ochrony dworu i zabitych. Zostali pochowani, gdzie upadli, a kapitan Fowler nie znalazł żadnych, do których można powiedzieć jego miłość lub smutek.