Historia Gelertu (Walijska bajka)

To było około 1200, książę Llewellyn miał zamek w Aber, po prostu na bieżąco z nami tutaj; Rzeczywiście, części wież pozostają do dziś. Jego konsortem była księżniczka Joan; Była córką króla Johna. Jej trumna pozostaje z nami do dziś. Llewellyn był wielkim łowcą wilków i lisów, na wzgórza Carnarvials byli zaatakowani wilkami w tamtych czasach, po młodych jagniach.

Teraz książę miał kilka myśliwskich Domów gospodarskich, jeden z nich był teraz na miejscu, nazywany Beth-Gelet, ponieważ Wilki były tam bardzo grube tam. Teraz książę zwykł podróżować z domu do domu do domu z rodziną i przyjaciółmi, podczas gdy na tych stronach myśliwskich Dom, w którym Beth-Gelert jest teraz – to około czternaście mil dalej. Książę miał ze sobą wszystkie swoje ogony, ale jego ulubionym był Gelert, psa, który nigdy nie wypuszcza wilka przez sześć lat.

Książę kochał psa jak dziecko, i Na dźwięk jego rogu Gelert zawsze był pierwszym, który przyjdzie. W domu była firma, a pewnego dnia poszli polowanie, pozostawiając żonę i dziecko, w dużej drewnianej kołysce, za nim w gospodarstwie.

Party myśliwska Zabił trzy lub cztery wilki, a około dwie godziny przed przekazaniem słowa do powrotu do domu, Llewellyn nieodebrał Gelert, a on zapytał swoich Huntsmen:

"Gdzie jest Gelert? Nie widzę go."

" Cóż, rzeczywiście, Mistrz, tęskniłem za nim tej pół godziny ".

A Llewellyn uderzył jego rogu, ale nie przyszedł na dźwięk="ID00158">Książę brzmiał powrót i poszli do domu, księcia lamentujący Gelert. "Na pewno został zabity – na pewno został zabity! Ponieważ nie odpowiedział na róg. Och, mój Gelert! I zbliżyli się do domu, a książę poszedł do domu, i zobaczyli Gelert leżący przez przewróconą kołyskę, a krew o pokoju.

"Co! Wyszuwasz moje dziecko? powiedział księcia i pobiegł mieczem przez psa.

Potem podniósł kołyskę, aby szukać dziecka i znalazł ciało dużego wilka pod tym, że Gellert zabił i jego dziecko było bezpieczne. Gelert został przekazany kołyskę w szuffle.

"Och, Gelert! Och, Gellert! " Powiedział książę, "Moje ulubione Hound, mój ulubiony ogarnia! Zostałeś zabity przez rękę Mistrza Twego, a na śmierci oblizał rękę Mistrza Yię! Poszedł psa, ale był za późno, a biedny Gelert zmarł lizanie ręki mistrza.

Następny dzień zrobili trumnę i mieli regularny pogrzeb, taki sam jakby byli człowiekiem; wszyscy służący w głębokim żałobie i wszystkim. Zrobili go grobem, a wioska została wywołana po grobu psa, beth-gelert-gelert; A książę posadził drzewo i położył nagrobek łupków, choć był przed czasami kamieniołomów. I mają być widziani tego dnia.

Zostaw komentarz!

Komentarz zostanie opublikowany po weryfikacji

Możesz zalogować się za pomocą swojej nazwy użytkownika lub zarejestrować się na stronie.