Flea i profesor (Duńska bajka)

Było kiedyś aëronaut, z którym rzeczy poszły źle; Balonowy wybuchł, upadł człowieka i włamał się do bitów. Jego chłopak miał dwie minuty przed wysłaniem spadochronem – był szczęściem chłopca; był nieistotny i chodził z wiedzą wystarczającą też, aby zrobić go Aëronaut też, ale nie miał balonu i nie ma środków nabycia jednego i rozmawiać w żołądku; W rzeczywistości stał się brzuchomistką, jak mówią. Był młody, dobrze wyglądający, a kiedy dostał wąsy i miał swoje najlepsze ubrania, może zostać zabrany dla syna szlachcica. Panie zdawały się myśleć o nim; Jedna młoda dama nawet była tak samo zabrana z jego urokami i jego wielką zręcznością, którą poszła z nim do zagranicznych części. Tam zadzwonił do siebie profesora – mógłby rzadko mniej.

Jego stała myślała, jak dostać się balonem i wchodzić w powietrze z jego małą żoną, ale jak dotąd nie mieli żadnych środków.

"Przyejdą jeszcze" – powiedział.

"Gdyby tylko", powiedziała, że.

"Jesteśmy młodymi ludźmi" – powiedział, "A teraz jestem profesorem". Pomogła mu wiernie, siedział przy drzwiach i sprzedał bilety na wystawę, a to była chłodna przyjemność w okresie zimowym. Pomagała mu także w swojej sztuce. Umieścił żonę w szufladzie stołowej, dużą szufladę stołową; Potem czołgała się do tylnej części szuflady, a więc nie było w przedniej części, -quite złudzenie optyczne dla publiczności. Ale pewnego wieczoru, kiedy wyciągnął szufladę, była też poza zasięgiem wzroku: nie była w przedniej szufladzie, nie z tyłu też, a nie w domu sam – nigdzie nie można zobaczyć lub usłyszeć – to była Feat Legerdemain, jej rozrywki.

Nigdy więcej nie wróciła; Była tym zmęczona tym wszystkim, a on wzrósł o tym, stracił dobry humor, nie mógł się śmiać ani żartować, a więc ludzie przestali nadejść, jego zarobki stały się skąpe, jego ubrania się wydały; I wreszcie posiadał tylko wielką pcheł, który jego żona go opuściła, a więc pomyślał o tym bardzo. I ubrał pcheł i nauczył go wykonać, przedstawić broń i strzelanie armatnie, -But był to mała armata.

Profesor był dumny z pchli, a pchła była dumna samego siebie; Nauczył się czegoś i miały ludzką krew, i był poza największymi miastami, widziano przez książęta i księżniczki, otrzymał wysoką pochwałę, a została wydrukowana w gazetach i plakatach. Wyraźnie była to bardzo znana pchła i mogłaby wspierać profesora i całą rodzinę.

Pchła była dumna i sławna, a jednocześnie, gdy on i profesor podróżowali, wziął wózki do klasy czwartej na kolei; Poszli równie szybko jak pierwsza klasa. Zostali ze sobą zdradzone; To było prywatne zaangażowanie, które nigdy nie wyjdzie; Nigdy nie będą się ożenić, pchła pozostanie licencjatem i profesorem wdowcem. To sprawiło, że równoważono.

"Gdzie ma najlepsze szczęście" – powiedział profesor, "tam powinien iść dwa razy". Był dobrym sędzią charakteru, a to jest także nauka sama. W końcu podróżował przez wszystkie kraje z wyjątkiem dzikich, więc chciał tam pojechać. Jedzą tam chrześcijańscy, aby mieć pewność, profesor wiedział, ale wtedy nie był właściwie chrześcijaninem, a pchła nie była właściwie człowiekiem, więc pomyślał, że mogą się zatrzymać, aby podróżować tam i mieć dobry sukces.

Podróżowali przez stację parową i na statku żeglarskim; Pchła wykonała swoje sztuczki, a więc dostali bezpłatny fragment w drodze i dotarli do dzikiego kraju. Tutaj panował małą księżniczkę. Miała tylko osiem lat, ale rządziła. Zabrała potęgę od ojca i matki, ponieważ miała wolę, a potem była niezwykle piękna i niegrzeczna.

Już tak szybko, jak pcheł zaprezentowała ramiona i zwolniła armatę, ona był tak zachwycony z nim, że powiedziała: "On lub nikt!" Stała się dość dziki z miłością i była już dziki w inny sposób.

"Słodkie, małe, rozsądne dziecko!" powiedział jej własny ojciec. "Gdyby ktoś mógł tylko złożyć człowieka!"

"zostaw to dla mnie, starego człowieka", powiedziała, że ​​i to nie było dobrze powiedziane przez małą księżniczkę podczas rozmowy z ojcem, ale Była dzika. Ustawiła pcheł na jej białej ręce.

"Teraz jesteś mężczyzną, panującym ze mną, ale zrobisz to, co chcę, żebyś był, bo inaczej cię zabiję i zjedzę profesora".

Profesor miał świetną sali do życia. Ściany były wykonane z trzciny cukrowej, a on mógł je lizać, ale nie był słodkim zęba. Miał hamak, żeby spać. To było tak, jakby leży w balonie, tak jak zawsze życzył sobie – to była jego stała myśl.

Pchła mieszkała z księżniczką, usiadła jej delikatna ręka i na białej szyi. Zrobiła włosy z głowy i sprawiło, że profesor wiążąc go na nogę pchli, a więc trzymała go przywiązany do wielkiej czerwonej kropli koralowej, którą nosiła w uchu.

Co za wspaniały czas księżniczka, a pchła, pomyślała, ale profesor nie był bardzo wygodny. Był podróżnikiem; Lubił jeździć z miasta do miasta i przeczytać o jego wytrwałości i sprytności w nauczaniu pchli do zrobienia tego, co robią mężczyźni. Ale wysiadł z i do jego hamaku, wyrwał się i miał dobre karmienie, świeże jaja ptaków, oczy słonia i pieczona żyrafa. Ludzie, którzy jedzą mężczyzn, nie żyją w całości na gotowanych mężczyznach – nie, to jest świetna delikatność.

"Ramię dzieci z ostrym sosem" – powiedziała matka księżniczki "jest najbardziej delikatna".

Profesor był zmęczony tym wszystkim i wolałbym odejść od dzikiej ziemi, ale musi mieć jego pchli z nim, bo to był jego cudowne, i jego chleb i masło. Jak mu go zawiesił? To nie była łatwa. Napiągł wszystkie swoje gryzny, a potem powiedział: "Teraz mam to."

"Ojciec księżniczki! daj mi przysługę. Czy mogę przywołać swoje tematy, aby przedstawić się przed twoją królewską? Właśnie nazywa się ceremonią w wysokich i potężnych krajach świata.

"Czy też mogę to zrobić?" zapytał ojca księżniczki.

"To nie jest całkiem właściwe" – odpowiedział profesor; "Ale uczę twojego dzikiego ojca, aby strzelił armatę. Wychodzi z hukiem. Jeden siedzi wysoko w górę, a potem go idzie, a następnie przychodzi. powiedział ojciec księżniczki. Ale w całej ziemi nie było armaty, z wyjątkiem tego, że jeden pchli przyniósł, i to było tak bardzo małe.

"Rzucę większy!" powiedział profesor. "Daj mi tylko środki. Muszę mieć dobre jedwabne rzeczy, igły i wątek, linę i przewód, wraz z serdecznymi kroplami na balon, dmuchają tak łatwo i dają jedne heaves; Są to, co sprawia, że ​​raport w armatach jest w środku."

"przez wszystkich środków", powiedział ojciec księżniczki i dał mu to, co wezwał.

cały sąd i Cała populacja spotka się, by zobaczyć wielką obsadę armatną. Profesor nie przywoł ich, zanim miał balon całkowicie gotowy do wypełnienia i podejmu: Pchła siedziała na dłoni księżniczki i spojrzał na. Balon został wypełniony, wyrzucony i nie mógł być trzymany, tak gwałtowny, czy stał się wziął siedzibę w samochodzie, który wisiał poniżej. "Ale nie mogę zarządzać i sterować go samotnie. Muszę mieć zręczny towarzysz, aby mi pomóc. Nie ma tu nikogo, kto może to zrobić z wyjątkiem pchli."

"Nie jestem bardzo skłonny pozwolić mu", powiedział księżniczkę, ale wciąż sięgnęła i przekazała pchli profesorowi, który umieścił go na ręce.

"Niech pójść sznurki i liny" – krzyknął. "Teraz balon idą". Pomyśleli, że powiedział "armat", a więc balon poszedł wyżej i wyższy, nad chmurami, daleko od dzikiej ziemi.

Mała księżniczka, całą rodzinę i ludzie siedzieli i czekali – Czeka jeszcze; A jeśli w to nie wierzysz, wystarczy podróżować na dziką ziemię; Każde dziecko mówi o profesorze i pcheł, i uważa, że ​​wracają, gdy armata jest ochłodzona; Ale nie przyjdą, są w domu z nami, są w ich ojczystym kraju, podróżują po kolei, pierwszej klasie, a nie czwartym; Mają dobry sukces, wspaniały balon. Nikt nie pyta, jak dostali swój balon lub skąd pochodzą: są teraz bogatymi ludźmi, dość szanowani ludzie, rzeczywiście – pchła i profesor!