Pióro i kałamarz (Duńska bajka)

W pokoju poety, gdzie na stole stał jego kałamarz, reamina była kiedyś: "Jest wspaniały, co można wydłużyć z kałamarza. Co przyjdzie dalej? Jest rzeczywiście wspaniały "To zawsze mówię. Jest to wspaniałe i niezwykłe, co wychodzi ze mnie wiele rzeczy. Jest dość niesamowite, a ja naprawdę nigdy nie wiem, co nadchodzi dalej, kiedy ten człowiek zanurza swój pióro na mnie. Jedna wyprawa ze mnie wystarcza na pół strony papieru – a czego nie może połowa strony zawierać?

"Z mnie wszystkie dzieła poety są produkowane – wszystkie te wyimaginowane postacie, które ludzie mają, oni mają znany lub spotykany, a wszystkie głębokie uczucie, humor i żywe zdjęcia natury. Sam nie rozumiem, jak to jest, bo nie jestem zapoznany z naturą, ale z pewnością jest we mnie. Ode mnie wyszedł na świat te wspaniałe opisy uroczych dziewiczych i odważnych rycerzy na pyszne rumaki; zatrzymanej i ślepej – i nie wiem, co więcej, bo zapewniam cię, że nigdy nie myślę o tych rzeczach."

"Tam masz rację "- powiedział pióro", bo nie pomyśl. Jeśli tak, zobaczysz, że możesz zapewnić tylko środki. Dajesz płynowi, że mogę umieścić na papierze, co mieszka we mnie i co chcę przynieść do światła. To pióro, które pisze. Żaden człowiek nie wątpi; I rzeczywiście większość ludzi rozumie tyle o poezji jako starej kałamarza."

"Miałeś bardzo mało doświadczenia", odpowiedział klasę. "Nie byłeś w służbie w tygodniu i jesteś już w połowie zużytych. Wyobrażasz sobie, że jesteś poeta? Jesteś tylko sługą, a zanim przyszedłeś, miałem wielu takich jak ty, jedna z rodziny gęsi i inni w języku angielskim produkcie. Znam pióro pióro, a także znam stalową. Miałem zarówno w mojej służbie, jak i będę miał wiele więcej tak długo, jak przychodzi – człowiek, który wykonuje mechaniczną część – i pisze w dół tego, co otrzyma ode mnie. Chciałbym wiedzieć, co będzie następną rzeczą, którą ze mnie wychodzi."

"Inkpot! " odparł pióro, pogardliwie Wyprodukował z jego instrumentu bogactwem brzmienia, które czasami brzmiało jak borące krople wody lub perły, czasami jak ptaki twittering w refrenach, a potem znowu, rosnące i obrzęk jak wiatr przez jodły. Poeta czuł, jakby jego własne serce płacze, ale w tonach melodii, jak dźwięk kobiecych głosów. Dźwięki te wydawały się nie tylko z ciągów, ale z każdej części instrumentu. To była wspaniała wydajność i trudny kawałek, a jednak łuk wydawał się ślizgać się przez łańcuchy tak łatwo, że można by to zrobić, każdy mógł to zrobić. Skrzypce i łuk wydawały się niezależny od swojego mistrza, który prowadził ich. To było tak, jakby dusza i ducha wdychała do instrumentu. A publiczność zapomniała wykonawcy w pięknych dźwiękach, które wyprodukował.

Nie tak poeta; Przypomniał mu i napisał swoje myśli na ten temat: "Jak głupie będzie na skrzypcach i łuku pochwalić się ich występami, a jednak mężczyźni często popełnimy tak głupoty. Poeta, artysta, człowiek nauki w swoim laboratorium, generale – wszyscy to robimy, a mimo to jesteśmy tylko instrumentami, które wszechmocne zastosowania. Do niego sam honor jest należny. Nie mamy nic w sobie, których powinniśmy być dumni. Tak, to jest to, co napisał poeta. Napisał go w formie przypowieści i nazywał go "Mistrzem i instrumentami".

"To jest to, co dostajesz, Madam" – powiedział pióro na kałamarze, gdy oboje znów byli samodzielnie. "Słyszałeś, jak czytał na głos, co napisałem?"

"Tak, co dałem ci napisać", odparłem kałamarz. "To było cięte na ciebie ze względu na twoją koncepcję. Aby myśleć, że nie możesz zrozumieć, że jesteś Quizzed! Dałem ci cięcie ze mnie. Z pewnością muszę znać własną satyrą."

"dzban z tuszem! " zawołał pióro.

"kij pisania!" odparł kałamarz. A każdy z nich czuł się zadowolony, że dał dobrą odpowiedź. Przyjemnie jest przekonany, że osiedliłeś sprawę przez twoją odpowiedź; To coś, co czyni cię dobrze. Oboje spali go dobrze.

Ale poeta nie spał. Myśli wzrosły w nim, jak tony skrzypiec, upadają jak perły lub pędzi jak silny wiatr przez las. Rozumiał swoje serce w tych myślach; Byli jako promieniem od umysłu Wielkiego Mistrza Wszystkich Umysłów.

"Dla niego wszystko Honor."