Szczęśliwa rodzina (Duńska bajka)

Największy zielony liść w tym kraju jest z pewnością burdock. Umieść jeden przed talią i jest jak fartuch; lub połóż go na głowie i jest prawie tak dobry jak parasol, jest tak szeroki.

Burdock nigdy nie rośnie pojedynczo; Gdzie znajdziesz jedną roślinę tego rodzaju, możesz być pewien, że inni rosną w najbliższej okolicy. Jak wspaniały wyglądają!

A cała ta wspaniałość jest żywność dla ślimaków – wielkich białych ślimaków, które wielcy ludzie w dawnych czasach dawały jak fricasee, a z których, kiedy jedzą, oni powiedziałbym: "H'm, jak miło!" Bo naprawdę wywołują je pyszne. Te ślimaki żyły na liściach burnowych, i dlatego sadzono łowiecko.

Teraz był stara posiadłość, w której ślimaki nie były już uważane za delikatność. Ślimaki umarły zatem, ale łopatka wciąż rozkwitła. We wszystkich alejkach i we wszystkich łóżkach, które uprawiły i uprawiły, dzięki czemu nie można go już sprawdzić; Miejsce stało się doskonałym lasem Burdock.

tutaj i tam stały jabłko lub śliwkowe drzewo służyć jako rodzaj żetonu, że był kiedyś ogród, ale wszystko, z jednego końca ogrodu do drugiego był burdock, a pod cieniem Burdocka żył ostatnimi dwoma starożytnymi ślimakami.

Nie znali się, ile lat byli, ale dobrze pamiętali czas, kiedy było Wiele z nich, że zstąpili z rodziny, która pochodziła z obcych ziem, i że ten las, w którym żyli, został posadzony dla nich i ich. Nigdy nie byli poza granicami ogrodu, ale wiedzieli, że było coś poza ich lasem, zwane zamkiem, i że jest gotowany, i stał się czarny, a następnie został położony na srebrnym danie – choć co stało się później Nigdy nie słyszeli, ani nie mogą dokładnie wytrzymać, jak to było ugotowane i układane na srebrnym naczyniu. Był to bez wątpienia, delikatnie dentystyczna rzecz i niezwykle dystyngowana Żaden z nich nigdy nie był gotowany i podawany na srebnych naczyniach.

Stare białe ślimaki były najwspanialskim wyścigiem na świecie; Z tego były dobrze świadome. Las wzrósł ze względu na swój sake, a zamek lub dwór został również zbudowany wyraźnie, że w nim mogą być gotowane i podawane.

prowadząc teraz bardzo ciche i szczęśliwe życie i nie ma dzieci, oni Przyjął trochę wspólnego ślimaka i przyniósł go jako własne dziecko. Ale mała rzecz nie wzrośnie, ponieważ był tylko wspólnym ślimakiem, choć jego przybrana matka udawała w nim świetną poprawę. Błagała Ojca, ponieważ nie mógł go postrzegać, poczuć małą skorupę ślimaka, a do jej wielkiej radości, a jego własną, stwierdził, że jego żona ma rację.

pewnego dnia bardzo ciężko padało bardzo ciężko. "Słuchać!" powiedział ślimak ojca; "Słyszysz, co bębnienie znajduje się na buldock liście-dum-dum, rum-dum-dum!"

"Są też krople," powiedział ślimak matki; "Przychodzą na łodygi. Obecnie znajdziemy tutaj bardzo mokro. Cieszę się, że mamy takie dobre domy i że młodzieniec ma też jego. Naprawdę było już więcej dla nas niż dla innych stworzeń. Każdy musi zobaczyć, że jesteśmy lepsimi istotami. Mamy domy z naszych urodzin, a las Burdock jest posadzony na naszym koncie. Chciałbym wiedzieć, jak daleko sięga, a co jest poza nim."

"Nie ma nic lepszego niż to, co tu mamy "- powiedział ślimaczkę ojca. "Nie życzę niczego poza."

"A jednak," powiedziała matka", chciałbym być zabrany na zamek i gotowany i położył na srebrnym naczyniu; To było przeznaczenie wszystkich naszych przodków i możemy być pewni, że jest to coś ze zwykłego sposobu Może być porośnięty burdock, aby jego więźniowie nie są w stanie wyjść. Nie ma pośpiechu o materii. Jesteś zawsze w tak zdesperowanym pośpiechu, a młodzieniec zaczyna się trwać. Pełznął, że macie ostatnie trzy dni. Sprawia, że ​​dość zawroty głowy patrzy na niego."

"Ale nie oszalaj go "- powiedziała matkę. – Ostrożnie skrada się. Starzy ludzie nie mają niczego do życia, a on będzie radością naszego starości. Czy myślałeś, jak możemy znaleźć dla niego żonę? Czy nie myślisz o tym dalej w lesie, może być inni z naszych własnych gatunków?"

"Odważę się powiedzieć, że może być czarne ślimaki "- powiedział stary ojciec," czarne ślimaki, bez domu Wszystko; I są wulgarni, choć myślą tak bardzo z siebie. Ale możemy zatrudniać czarne mrówki, które biegają tak bardzo spiesząc się do i do tego, jakby mieli całą firmę świata na rękach. Z pewnością będą mogli znaleźć żonę dla naszego młodego dżentelmena."

"Znam najpiękniejszy z targów "- powiedział jeden z mrówek; "Obawiam się, że to nie zrobi, bo ona jest królową".

"Ona nie jest dla tego gorsza" – powiedział zarówno stare ślimaki. "Czy ona ma dom?"

"Ma pałac", odpowiedział na mrówki; "Najbardziej wspaniały zamek mrówek, z siedemset galerii".

"Dziękuję!" powiedział ślimak matki. "Nasz chłopiec nie będzie mieszkać na wzgórzu Mrówki. Jeśli wiesz o nic lepszego, będziemy zatrudniamy białe komnaty, którzy latają zarówno w deszczu, jak i słońce, i znają wszystkie informacje o całym lesie burdock."

"Znaleźliśmy dla niego żonę – powiedział Gnats. "Sto stąd stąd znajduje się, na krzaku agrestu, mały ślimak z domem. Ona jest sama i jest wystarczająco stara, by się ożenić. Stąd tylko sto ludzkich kroków."

"Następnie pozwól jej przyjść do niego", powiedziała starą parę. "Ma cały las Burdock, a ona ma tylko krzak."

Więc poszli i przywilili małego panieńskiego ślimaka. Wykonanie podróży zajęło ósmych dni, ale to tylko pokazało jej wysoką hodowlę i że była dobra rodzina.

, a potem odbyła się ślub. Sześć żwirowych robaków dał całe światło, które mogli, ale na wszystkich innych względach była to bardzo ciche romans. Starzy ludzie nie mogli znieść zmęczenia frolic lub świętości. Matka ślimakowała bardzo dotykająca mowie. Ojciec był zbyt przezwyciężony, aby ufać sobie, żeby coś powiedzieć że jeśli prowadzą pionowo i honorowe życie, a jeśli ich rodzina powinna wzrosnąć, bez wątpienia zarówno same, jak i ich dzieci pewnego dnia zostanie zabrane do zamku dworskiego i być gotowanym czarnym i służył jako fricassee w srebrnym naczyniu.

A potem stara para wkradła się do swoich domów i nigdy więcej nie wyszedł, ale zasnął. Młoda para rządziła teraz w lesie i miał liczne rodzinę. Ale kiedy, w miarę upływu czasu, żaden z nich nie został ugotowany ani podawany na srebrnym naczyniu, stwierdzili, że zamek upadł do ruiny i że umarł świat istot ludzkich; A jako nikt ich nie jest sprzeciwił ich, musieli być rację i bardzo szczęśliwy, że byli – oni i cała rodzina ślimaka – niewyraźnie szczęśliwa!