Ryba dziewczyny (Hiszpańska bajka)

Dawno się tam żył, na brzegu strumienia, mężczyzny i kobiety, która miała córkę. Ponieważ była jedynym dzieckiem, i bardzo ładna oprócz, nigdy nie mogli podjąć decyzji, by ukarać ją za jej błędy lub nauczyć jej miłych manier; A jeśli chodzi o pracę – śmiała się z twarzy matki, jeśli poprosiła ją, aby pomóc gotować obiad lub umyć płytki. Cała dziewczyna zrobiłaby, żeby spędzić dni w tańcu i bawiących się z przyjaciółmi; i za jakiekolwiek użycie było jej rodzicom, mogą też w ogóle nie mieć córki.

Jednak pewnego ranka jej matka wyglądała tak zmęczona, że ​​nawet egoistyczna dziewczyna nie mogła pomogła go zobaczyć i zapytać, czy tam jest było coś, co mogła zrobić, aby jej matka mogłaby się trochę odpocząć.

Dobra kobieta wyglądała tak zaskoczona i wdzięczni za tę ofertę, że dziewczyna poczuła się raczej wstydzona, a w tym momencie byłaby szarpana w domu, gdyż została poproszona; Ale jej matka błagała ją tylko, by wziął rybołówkę do brzegu rzeki i naprawić w nim dziury, ponieważ jej ojciec zamierzał łowić tę noc.

Dziewczyna wzięła sieć i pracował Tak ciężko, że wkrótce nie znaleziono dziury. Czuła się bardzo zadowolona z siebie, choć była mnóstwo, by ją bawić, jak wszyscy, którzy mijali, zatrzymali się i rozmawiali z nią. Ale o tym czasie słońce był wysoki nad głową, a ona po prostu składała sieć, by znowu nosić go do domu, kiedy usłyszała pluśnięcie za nią i patrząc wokół, zobaczyła dużą rybę wskakując w powietrze. Chwytając sieć obiema rękami, rzuciła ją do wody, w której kręgi rozprzestrzeniały się jeden za drugiego, a ponad szczęście niż umiejętności, wyciągnął rybę.

'Cóż, jesteś pięknem ! "Płakała do siebie; Ale ryby spojrzały do ​​niej i powiedział:

"Lepiej nie zabijasz mnie, bo jeśli to zrobisz, zamieniam cię w rybę siebie!"

dziewczyna roześmiał się pogardliwie i pobiegł prosto do swojej matki.

'Wygląd, co złapałem – powiedziała wesoło; "Ale niemal szkoda, że ​​je zjeść, bo może mówić, a on oświadcza, że ​​jeśli go zabiję, to też przekształci mnie w rybę."

'och, włóż go z powrotem, Odłóż to! 'błagał matkę. "Być może jest wykwalifikowany w magii. I powinienem umrzeć, a więc twój ojciec, jeśli coś ci się stanie."

"Och, nonsens, matka; Jaka moc mogłaby na mnie stworzenie? Poza tym jestem głodny, a jeśli wkrótce nie mam obiadu, będę krzyżował się. rogu powiedział jej, że obiad był gotowy.

'Czy nie powiedziałem, że ryby będą pyszne? – zawołała; I zanurzając łyżkę do naczynia Dziewczyna pomogła sobie z dużym kawałkiem. Ale na chwilę dotknęła jej usta zimny dreszcz biegły przez nią. Jej głowa wydawała się spłaszczyć, a jej oczy wyglądają dziwnie wokół rogów; Jej nogi i jej ramiona były utknęły na jej boki, a ona sapnęła dziko oddech. Z potężnym związaniem przez okno i wpadł w rzekę, gdzie wkrótce czuła się lepiej, i była w stanie pływać do morza, który był blisko Widok z jej smutnej twarzy przyciąga zawiadomienie o niektórych innych rybach, a oni przycisnęli ją, błagającą o niej, aby powiedzieć im jej historię.

'Nie jestem w ogóle rybą – powiedział nowa Comer, połykając dużo słonej wody, gdy mówił; Bo nie możesz nauczyć się, jak być właściwą rybą w jednej chwili. "W ogóle nie jestem rybą, ale dziewczyna; Przynajmniej byłem dziewczyną kilka minut temu, tylko – a ona schowała głowę pod falami, aby nie widzieć jej płaczu.

"Tylko ty nie wierzyłeś, że ryby, które złapałeś Moc do przeprowadzenia jego zagrożenia – powiedział stary tuńczyk. – Cóż, nieważne, że stało się z nas wszystkim, a to naprawdę nie jest złym życiem. Rozpocznij się i przyjdź z nami i zobacz naszą królową, która mieszka w pałacu, który jest o wiele piękniejszy niż jakiekolwiek twoje królowe mogą pochwalić się Ale jak wciąż bardziej boi się, że jest sama, pomachała ogonem w żetonowi zgody, a oni wszystkie ustawione setki ich razem. Ludzie na skałach i statkach, które widzieli ich, powiedzieli sobie nawzajem:

"Wygląd, co wspaniały ławica!" I nie miałem pojęcia, że ​​spieszą się do pałacu królowej; Ale potem mieszkańcy na lądzie mają tak mało pojęcia tego, co dzieje się na dnie morza! Z pewnością nie miała żadnych małych ryb. Oglądała jelly-ryby i nautilus pływając w kilka lat pod powierzchnią i piękne kolorowe warzywy morskie pływające; Ale to było wszystko. Teraz, kiedy pogrążyła głębiej jej oczy spadły na dziwne rzeczy.

Kliny złota, wspaniałe kotwice, sterty perłowe, nieoczekiwane kamienie, niewolnione klejnoty – wszystko rozproszone na dnie morza! Były też kości martwych mężczyzn i długie białe stworzenia, które nigdy nie widziały światła, bo w większości mieszkali w szlamach skał, gdzie nie mogły przyjść promienie słońca. Początkowo nasze małe ryby czuły się tak, jakby byli ślepe, ale przez ona zaczęła, że ​​zaczęła się wydawać jeden obiekt po drugim w zielonym dimness, a do czasu, gdy miała swum przez kilka godzin, wszystko stało się jasne.

'Tutaj jesteśmy wreszcie – zawołał dużą rybę, schodząc w głęboką dolinę, na morze ma swoje góry i doliny tak samo jak ziemia. "To jest pałac królowej ryb i myślę, że musisz przyznać, że sam cesarz nie ma nic tak drobnego" Zmęczony próbując pływać tak szybko, jak reszta i piękna poza słowami pałac. Ściany wykonano z jasnoróżowego korala, noszone gładkie przez wodę, a okna były rzędami pereł; Wielkie drzwi stały otwarte, a cały wojsk unosił się do izby publiczności, gdzie przecież królowa, która była w końcu połowa kobiety, siedziała na tronie wykonanym z zielonej i niebieskiej skorupy.

- Kim jesteś i skąd pochodzisz? – powiedziała, że ​​do małej ryby, którą inni pchnęli z przodu. W niskim, drżącym głosie, odwiedzający powiedział swoją historię.

"Byłem też raz na dziewczynę," odpowiedziała na królową, kiedy skończyła ryba; "A mój ojciec był królem wspaniałego kraju. Mąż został znaleziony dla mnie, a na moim ślubie moja matka umieściła koronę na głowie i powiedziała mi, że tak długo, jak nosiłem, powinienem go również być królową. Przez wiele miesięcy byłem tak szczęśliwy jak dziewczyna może być, zwłaszcza gdy miałem małego syna do zabawy. Ale pewnego ranka, kiedy chodzę w ogrodach, przyszedł gigant i wyrwał koronę z głowy. Trzymając mnie szybko, powiedział mi, że zamierzał dać koronie swojej córce i oczarować mojego męża książę, aby nie powinien znać różnicy między nami. Od tego czasu wypełniła moje miejsce i była królową w moim stead. Jeśli chodzi o mnie, byłem tak nieszczęśliwy, że rzuciłem się do morza, a moje panie, które mnie kochały, oświadczył, że umarliby też; Ale zamiast umierać, niektórych czarodziejów, który stanął mój los, odwrócił nas na ryby, choć pozwolił mi utrzymać twarz i ciało kobiety. I łowiliśmy, musimy pozostać, dopóki ktoś nie przyniesie mnie ponownie moją koronę!"

"Przyniosę to, jeśli powiesz mi, co robić! znów nosić ją na ziemię. A odpowiedziała królowa:

'tak, powiem ci, co robić.'

Siedziała przez chwilę milczenie, a następnie kontynuował:

"Nie ma niebezpieczeństwa, jeśli będziesz podążać tylko moją radą; I najpierw musisz wrócić na ziemię i idź na szczyt wysokiej góry, gdzie gigant zbudował zamek. Znajdziesz go, że siedzi na krokach płaczących za swoją córkę, która właśnie umarła, gdy książę był polowanie. W ostatnim ostatnim ojcu mojej korony przez wiernego sługi. Ale ostrzegam, że jesteś ostrożny, bo jeśli widzi cię, może cię zabić. Dlatego dam ci moc zmienić się w dowolnym stworzeniu, które może ci najlepiej pomóc. Masz tylko do uderzenia w czoło i wywołuje nazwę i zawołał:

'Deer, przyjdź do mnie!'

Za chwilę małe, śluzowe ciało zniknęło, a na swoim miejscu stał piękną bestię z rozgałęzionymi rogami i smukłą nogami, drżąc z tęsknotami. Rzucając głowę i zatrudnia powietrze, pękła w bieg, skacząc łatwo nad rzekami i ścianami, które stały w drodze.

stało się to, że syn króla był polujący od świata, ale zabił Nic, a kiedy jelenie przekroczył swoją ścieżkę, odpoczywając pod drzewem, który zdecydował się mieć. Rzucił się na konia, który poszedł jak wiatr, a Książę często polował na las wcześniej i znał wszystkie krótkie cięcia, on ostatnio wymyślił dysząc bestię.

'przez Twoja przysługa pozwól mi odejść i nie zabij mnie – powiedział jelenie, odwracając się do księcia ze łzami w oczach, bo ja małem daleko do ucieczki i wiele do zrobienia. tylko spojrzał na nią, jelenie wyczyszczył kolejną ścianę i wkrótce nie ma wzroku.

"To naprawdę nie może być jeleniem" – pomyślał księcia samemu Śledź ją. "Żadny jeleń nigdy nie miał takich oczu. To musi być zaczarowana dziewica, a ja poślubię ją i nikt inny. A jej serce zatonęło się, gdy spojrzała na wysokich, gładkich ścian, które go otoczyły. Potem wyryła odwagę i płakała:

"mrówka, przyjdź do mnie!", A za chwilę rozgałęziające rogi i piękny kształt zniknął, a maleńka brązowa mrówka, niewidoczna dla wszystkich, którzy nie wyglądali uważnie, wspinał się na ścianach.

To było wspaniałe, jak szybko poszła, to małe stworzenie! Ściana musiała pojawić się mili w porównaniu z własnym ciałem; Jednak w mniejszym czasie niż wydawałoby się możliwe, była na szczycie i na dziedzińcu po drugiej stronie. Tutaj zatrzymała się, by zastanowić się, co najlepiej robimy następne, i patrzył na niej, że zobaczyła, że ​​jedna ze ścian była przez niego wysokie drzewo, aw rogu było okno bardzo prawie na poziomie z najwyższymi gałęziami drzewa.

"małpa, przyjdź do mnie!" zawołał mrówkę; A zanim mógłbyś się odwrócić małpa kołysać się z najwyższych oddziałów do pokoju, w którym gigantyczne chrapanie.

"Być może będzie tak przestraszony w oczach mnie, że może umrzeć ze strachu, I nigdy nie dostanę korony – pomyślał małpę. "Lepiej stać się czymś innym", a ona zadzwonili cicho: "papuga, przyjdź do mnie!"

wtedy różowa i szara papuga wskoczyła do giganta, który w tym czasie rozciąga się i dawał ziewa, które potrząsnął zamkiem. Papuga nieco czekała, aż nie będzie się obudzić, a potem powiedziała śmiało, że została wysłana, by zabrać koronę, która nie była już jego dłużej, teraz jego córka Królowa była martwa.

Słysząc te słowa Gigant wyskakując z łóżka z gniewnym rykiem i wyskoczył w papurzu, aby wykręcić szyję ze swoimi wspaniałymi rękami. Ale ptak był zbyt szybki dla niego, a latając za plecami, błagał o giganta, by mieć cierpliwość, ponieważ jej śmierć nie będzie mu nie używać.

"To prawda" – odpowiedział na gigant ; "Ale nie jestem taki głupi, aby dać ci tę koronę za nic. Pozwól mi pomyśleć, co będę miał w zamian! 'I podrapał jego ogromną głowę przez kilka minut, dla umysłów gigantów zawsze poruszają się powoli.

"Ach, tak, to zrobi! "Zawołał gigant Ostatni, jego twarz rozjaśniający. "Będziesz mieć koronę, jeśli przyniesie mi kołnierz niebieskich kamieni z łuku św. Martina, w Wielkim Mieście".

Teraz, gdy papuga była dziewczyną, o której często słyszała Ten wspaniały łuk i kamienie szlachetne i kulki, które zostały w tym zawarte. Brzmiało to, że byłoby to bardzo trudne, aby zniknąć je z dala od budynku, którego tworzyli część, ale wszystko dobrze się z nią poszło z nią, a w każdym razie mogłaby spróbować. Więc skłoniła się do giganta i wróciła do okna, w którym gigant nie mógł jej zobaczyć. Potem zadzwoniła szybko:

'Eagle, przyjdź do mnie!'

Zanim dotarła nawet do drzewa, którą czuł, że się podnosi na silnych skrzydłach gotowych do noszenia jej do chmur Chciała tam pojechać, i wydawała się zwykłym plamką na niebie, została zmogliwa, aż ujrzała łuk św. Martina daleko poniżej, z promieniami słońca świecą na nim. Potem spada, a ukrywała się za przyporą, tak że nie mogła zostać wykryta od dołu, ustawiła sobie, by wykopać najbliższe niebieskie kamienie z dziobem. To była jeszcze trudna praca niż się spodziewała; Ale w końcu zostało zrobione, a nadzieja w sercu pojawiła się nadzieja. Następnie wyciągnęła kawałek sznurka, który znalazła wiszące z drzewa i siedząc, by odpocząć z drugiem kamieni razem. Kiedy naszyjnik skończył, zawiesił ją wokół jej szyi, zadzwonił: "Papuga, przyjdź do mnie!" I trochę później różowa i szara papuga stała przed giganta.

'Oto naszyjnik poprosił o – powiedział papuga. I oczy giganta błyszczył, gdy wziął stertę niebieskich kamieni w ręku. Ale dla wszystkich, z których nie był myślący, aby zrezygnować z korony.

"Nie są one prawie tak niebieskie, jak się spodziewałem" – mruknął, chociaż papuga wiedziała, a on, że nie mówił prawda; – Więc musisz przynieść mi coś innego w zamian za koronę, którą tak bardzo pożądasz. Jeśli nie powiedziesz, będzie to kosztować cię nie tylko korony, ale także ty."

"Co to jest teraz chcesz? 'Zapytał papugę; A Gigant odpowiedział:

'Jeśli dam ci moją koronę, muszę mieć jeszcze piękniejszy; I tym razem przyniesie mi koronę gwiazd."

Papuga odwróciła się, a gdy tylko była na zewnątrz, mruknął:

"ropucha, przyjdź do mnie! I pewnie, że była ropucha, a wyznaczyła w poszukiwaniu gwiaździstej korony.

Nie poszła daleko, zanim dotarła do jasnego basenu, w którym gwiazdy znalazły się tak jasno, że wyglądali dość prawdziwe, aby dotknąć i radzić sobie. Pochylając się, wypełniła torbę, którą niosła z błyszczącą wodą i wracając do zamku, wyrzuciła koronę z odzwierciedlonych gwiazd. Potem płakała jak przed:

papuga, przyjdź do mnie! I w kształcie papugi weszła do obecności giganta.

'Oto korona, o którą zapytałeś za – powiedziała; I tym razem olbrzym nie mógł pomóc wołać z podziwem. Wiedział, że został pobity i wciąż trzyma Koronkę gwiazd, zwrócił się do dziewczyny.

"Twoja moc jest większa niż moja: weź koronę; Wygrałeś to dość!"

Papuga nie musiała być dwukrotnie mowa. Chwyta koronę, skręciła do okna, płacze: "Małpa, przyjdź do mnie!" I małpa, wspinaczka na drzewie na dziedzińcu nie zajęła pół minuty. Kiedy dotarła do ziemi, powiedziała ponownie: "Mrówka, przyjdź do mnie!" I trochę mrówki zaczął czołgać się nad wysoką ścianą. Jak się cieszę, że mrówka była z zamku olbrzyma, trzymając się szybko koronę, która skurczyła się niemal niczym, jak się skończyła, ale stała się dość duża, gdy mrówek zawołał:

deer, Przyjdź do mnie!"

z pewnością żaden jelenia nigdy nie uciekł tak szybko, jak ten! Włączona, że ​​poszła, ograniczając rzeki i rozbijając się przez splątanie, aż dotarła do morza. Tutaj płakała po raz ostatni:

"ryby, przyjdź do mnie!", A, zanurzając się, spłynęła na dole aż do pałacu, gdzie królowa i wszystkie ryby zebrały się razem oczekują na nią.

Godziny, odkąd pozostawiła się bardzo powoli – jak zawsze robią ludziom, którzy czekają – a wielu z nich dość zrezygnowało z nadziei.

'Jestem zmęczony pobytu tutaj – mruknął piękne małe stworzenie, którego kolory zmieniły się przy każdym ruchu jej ciała: "Chcę zobaczyć, co dzieje się w górnym świecie. Musi być miesiące, odkąd odszedł ryba.>

"Młode muchy wychodzi teraz" – mruknął jedną trzecią, a wszystkie będą zjedzone przez rybę rzeki! To jest naprawdę szkodne! Kiedy nagle słyszał głos od tyłu: "Wygląd! Popatrz! Jaka jest taka jasna rzecz, która porusza się tak szybko do nas? trzymał ich pokój i spojrzał jak reszta. W przyszedł rybę, trzymając koronę mocno w ustach, a inni wrócili, aby pozwolić jej przejść. Na ona poszła aż do królowej, która pochyliła się i biorąc koronę, umieściła go na własnej głowie. Wtedy stało się cudowna rzecz. Jej ogon odrzucił, a raczej podzielił się i wzrósł na dwie nogi i parę najładniejszych stóp na świecie, podczas gdy jej dziewicy, którzy zostali zgrupowani wokół niej, rzucili ich łuski i znów stali się dziewczynami. Wszyscy się odwrócili i spojrzeli na siebie, a następnie przy małej rybie, które odzyskały swój własny kształt i były piękniejsze niż którekolwiek z nich ty, ty! – płakali; I padł, żeby płacze z bardzo radości.

Więc wszyscy wrócili do ziemi i pałacu królowej i całkiem zapomniał, że leżącej pod morzem. Ale byli tak długo, że znaleźli wiele zmian. Książę, mąż królowej, zmarł kilka lat, a na swoim miejscu był jej syn, który dorosł i był królem! Nawet w jego radości ponownie widząc jego matkę powietrze smutku przylgnął do niego, a wreszcie królowa mogła znieść to już, i błagał go, by chodzić z nią w ogrodzie. Siedzi razem w wiośluźnie Jessaminy – gdzie minęła długie godziny jako panna młoda – wzięła dłoń syna i uniósł go, by powiedział jej przyczyną swego smutku. "- powiedziała, że", jeśli mogę dać ci szczęście, że będziesz miał go " "Nikt mi nie może pomóc. Muszę go znieść sam. – Zakochałem się w tym, czego nigdy nie mogę się ożenić, a ja muszę zdobyć jak najlepiej, jak tylko mogę. "W każdym razie powiedz mi" Z pięknym jeleniem!"

"Ach, jeśli to wszystko – radośnie wywarła królową. I powiedziała mu w złamanych słowach, które, jak się domyślił, nie było go jelenia, ale zaczarowana dziewica, która wygrała koronę i przyniósł jej dom do swoich ludzi.

'ona jest tutaj, w Mój pałac – dodał królową. – Zabierzemy cię do niej. Przed nią Szepnęła cicho:

'przez swoją korzyść, pozwól mi iść i nie zabij mnie.'

, a książę pamiętał jej słowa, a jego serce było pełne szczęścia. A królowa, jego matka, obserwowała je i uśmiechnęła się.