Historia bezwierkowej żony i niewdzięcznego ślepego człowieka (Indyjska bajka)

W mieście Mithyla mieszkał młody Brâhmain, który, mieli kłótnię ze swoim teściową, wyruszając na pielgrzymkę do Banaras. Przejście przez las, którego spotkał ślepego człowieka, którego żona prowadziła go za pomocą kija, jeden koniec którego trzymała w dłoni, a jej mąż trzymający drugiego końca podążał za nią. Była młode i uczciwy twarzy, a pielgrzym zrobił znaki do niej, że powinna iść z nim i zostawić jej ślepego męża. Propozycja przypisywała się zatem zadowolona z tej Wantonowej kobiety, więc przygnęła męża siedzieć pod drzewem przez kilka minut, kiedy poszła i wyryła go dojrzałym mango.

Niewidomy usiadł odpowiednio, a jego żona odeszła z Brâhmaṇ. Po czekanie długo w oczekiwaniu z powrotu żony, a żadna osoba nie zbliża się do niego, (ponieważ było to nieokreślone miejsce), jej niewierność stała się boleśnie widoczna dla niego, a on gorzko przeklął zarówno jej, jak i złoczyńco, który ją znalazł od niego. Przez sześć dni pozostał u podnóża drzewa, w miękkim stanie, bez przymierza ryżu lub kropli wody, a on był jeszcze nie żyje, kiedy na długości usłyszał dźwięk kroków w pobliżu, i płakał słabo Wsparcie. Mężczyzna kasty Setti i jego żona podeszła do niego i zapytała, w jaki sposób zdarzył się być w tak uprzejmości. Niewidomy człowiek powiedział im, jak jego żona go opuściła, i odeszła z młodym Brâhmainami, których poznali, pozostawiając go tam sam i bezradny. Jego historia podekscytowała współczucie Settiego i jego żony. Dali mu jeść niewielkiej ilości ryżu, które mieli z nimi, a po dostarczeniu go z wodą, by ugasić pragnienie, setti badanie jego żony prowadzi go ze swoim kijem. Kobieta, choć nieco niechętnie chodzi więc w towarzystwie z mężczyzną, który nie był jej mężem, a jednocześnie, odzwierciedlając, że działania charytatywne nie powinno być pozostawione cofnięte, przestrzegane prośbą o Pana i zaczął prowadzić ślepego człowieka. Po przejażdżku w ten sposób przez trzy trzy dotarły do ​​miasta i podjął ich siedzibę na noc w domu przyjaciela Settiego, gdzie ten ostatni, a jego żona dała ślepym człowiekowi udział w ich ryżu przed degustacją sam kęs. W dniu następnego ranka doradzali mu, aby spróbować zapewnić sobie w jakiś sposób w tym mieście i przygotował się do wznowienia podróży. Ale niewidomy człowiek, zapominając o całej dobroci, jak pokazali mu, zaczął wychowywać alarm, płacze: -

"Czy nie ma króla w tym mieście, aby mnie chronić i dać mi moje prawa? Oto Setti Rascal Odbierając z nim moją żonę! Jak jestem ślepy, zaprzecza, że ​​jestem jej mężem i podąża za tym łotrosti! Ale nie będzie królem da mi sprawiedliwość? Fakt żony Settiego doprowadziło ślepego człowieka, wydawało się, że ten ostatni, a nie Setti, był mąż kobiety, i głupio stwierdzono, że zarówno Setti, jak i jego żona byli prawdziwymi przestępcami. W związku z tym ukazał Setti na szubienicy, ponieważ próbował wejść na zamężną kobietę, a jego żona była spalona w piecu, ponieważ chciała odprowadzać męża, a on niewidomy. Kiedy te zdania były wyraźne, niewidomy mężczyzna był uderzony. Myśl, że przez celowe kłamstwa spowodowało śmierć dwóch niewinnych osób, które uniosły go do serca. Tym kłamstwu spodziewał się, że Setti tylko powinno zostać ukarane, a jego żona byłaby dokonywana do niego jako własnej żony, ale teraz odkryła, że ​​była również potępiona na śmierć.

"Willing Jestem!" he Said – On powiedział; "Nie wiem, jakie grzechy zaangażowałem w moim dawnym życiu, aby być teraz ślepym. Moja prawdziwa żona, też mnie opuściła; A ja, sterwe grzechy na grzechych, mają teraz fałszywy raport wysłany do śmierci niewinnego mężczyzny i jego żony, który uratował mnie z okropnego losu i tkwił do wszystkich moich potrzeb ostatniej nocy. O, Mahêśvara! jaką karę masz dla mnie rezerwę, nie znam. Dobry Setti i jego żona, i spowodowali, że niezwykły ślepy człowiek był spalony w piecu.

"Tak, widzisz, mój panie" dodał czwarty minister: "Jak prawie ten król pogrążył się w zatokę zbrodni przez jego pochopność. Dlatego mój najbardziej szlachetny król, z szacunkiem i pokornie prośba, aby rozważyć przypadek Bodhaditya, i ukarać go poważnie, jeśli zostanie uznany za naprawdę winny."

Tak mówiono, czwarty minister uzyskał urlop Aby odejść z dala; dzień świt. Król ALakesa opuścił bedchambera, skąpany i wykonał swoje religijne ablury, a po śniadaniu przywołując Radę wszystkich starych ministrów i doradców ojca. Alakesa wziął siedzibę w środku montażu; Gniew był wyraźnie widoczny na jego obliczu; Jego oczy straciły naturalne wyrażenie i odwrócił się bardzo czerwony; Jego oddech był tak gorący jak piec. W ten sposób adresował ich: -

"Wiesz, wszyscy, ministrowie mojego ojca i siebie, tej ostatniej nocy, podczas pierwszego zegarka, mój pierwszy minister, Bodhaditya, podczas gdy ja i moja królowa spała Nasza komora, przyszła i dotknęła palcem bozem mojej królowej. Rozważyć dobrze grawitację tej zbrodni, i wyrażaj swoje opinie, jaką karę, którą zasługuje."

Dźwięczał królewiątko ALCESA, ale wszyscy ministrowie, nie wiedząc, jakiej odpowiedzi na powrót, zawiesił ich głowy w milczeniu. Wśród tych obecnych był starzejący się minister o imieniu Manuniti, który nazwał Bodhadityę do jego boku i prywatnie nauczył się całej historii. Następnie pokornie ukłonił się przed królem, a tym samym mówił: -

"Większość szlachetnych króla, mężczyźni nie są zawsze wszechmocni, a przed odpowiedzią na pytanie o moją, błagam o pozwolenie na odpowiedź w swojej obecności Historia króla, w której panowania pewne dobroczynne działanie zostało spłacone z hańbą i ignominy: -

Historia wspaniałych owoców mango.

na brzegach kâvêrî Miasto o nazwie Tiruwidaimarudur, gdzie rządził królem o imieniu Czakraditya. W tym mieście mieszkał biednych Brâhmaṇ i jego żona, którzy, nie mają dzieci, wychowywanych w swoim domu młoda papuga jako czule, jakby była ich własnym potomstwem. Pewnego dnia papuga siedziała na dachu domu, wygrzewając się w porannym słońcu, kiedy dolna stado papug poleciała przeszłości, rozmawiając ze sobą o pewnych owocach mango. Papuga BrâhMa's poprosił ich, jakie były szczególne właściwości tych owoców i zostało poinformowane, że poza siedmioma oceanami było wspaniałe drzewo mango, którego owoce dały wieczystej młodzież osobie, która z nich jedli, jakby mogła być. Po przesłuchaniu tego dziwnego, że papuga Brâhmahyma poprosił o pozwolenie na im towarzyszy, które przyznawali, wszyscy kontynuowali swój lot. Kiedy na długość dotarli do drzewa mango, jedli owoce; Ale papuga Brâhmahma odzwierciedlona: -

"Nie miałoby mnie dobre dla mnie jeść tego owocu; Jestem młody, podczas gdy moi adoptowali rodzice, biedne Brâhmaṇ i jego żona są bardzo starzy. Daję im to owoce, a oni stają się młode i kwitną, jedząc to. Ale Brâhmaṇ pomyślał w sobie: -

"Jestem żebrakiem. Co ma znaczenie, jeśli stałem się młody i żyję na zawsze, bo inaczej umrę w tej chwili? Nasz król jest bardzo dobry i charytatywny. Jeśli taki wielki człowiek powinien jeść tego owocu i odnowić swoją młodość, przybyłby największą korzyść na ludzkości. Dlatego daję temu mango naszym dobrym królem uzyskał go i jego cechy. Król bogato nagrodził Brâhmaṇ za swój dar, i wysłał go. Potem zaczął zastanowić się tak: -

"Oto owoc, który może obdarzyć wieczystą młodzieżą na osobie, która ją zjada. Powinienem zdobyć ten wspaniały dobrodzony sam dla siebie, a jakie szczęście mogłem się spodziewać w takich okolicznościach, chyba że są dzielone przez moich przyjaciół i przedmiotów? Dlatego nie będę jeść tego mango-owoce, ale przeładować go ostrożnie w moim ogrodzie, a to będzie na czas stać się drzewem, który zniósł wiele owoców o tej samej cudownej cnoty, a moje tematy będą, każdy, jeść owoce, A ze sobą, należy obdarzyć wieczną młodością."

Więc dzwoniąc do jego ogrodnika, król dał mu owoce, a on posadził go w Royal Obecność. W odpowiednim czasie, owoce wzrosły na piękne drzewo, a podczas sezonu wiosennego zaczęło się budować i kwitnąć i niedźwiedzie owoce. Król, ustalony na pomyślnym dniu do cięcia jednego z owoców mango, dał go swoim kapelanem krajowym, który był dziewięćdziesiąt lat, aby jego młodzież powinna zostać odnowiona. Ale nie wcześniej miał tego kapłana, niż upadł martwy. W tej nieoczekiwanej klęstwie Król był zarówno zdumiony, jak i głęboko zasmucony. Kiedy żona starego kapłana usłyszała o nagłej śmierci męża, przyszła i modlił się król, aby pozwolić jej wykonywać sati z nim na tym samym pyre pogrzebowym, który zwiększył smutek króla; Ale dał jej pożądane pozwolenie, a sam nadzorował wszystkie ceremonie kremacji. Król Czakraditya następnie wysłał dla biednych Brâhmaṇ i zażądał go, jak ośmielił się przedstawić trujące owoce swoim królem. Brâhmaṇ odpowiedział: -

"Mój Panie, wychowałem młodą papugę w moim domu, w celu konsoli mnie za nie mając syna. Ta papuga przyniosła mi owoce pewnego dnia i powiedział mi o jego wspaniałych właściwościach. Wierząc, że papuga mówiła prawdę, przedstawiłem go w twoją majestatę, nigdy na chwilę podejrzewając ją, że jest trującym być pomszczony. Więc skonsultuje się ze swoimi ministrami, którzy polecili, jako lekka kara, że ​​Brâhmaṇ powinien być pozbawiony lewego oka. Zostało to wykonane odpowiednio, a na jego powrót do domu, kiedy jego żona zobaczyła jego stan, zapytała o powód takich okaleczenia.

"Moja droga" – powiedziała, "papuga, którą wspieraliśmy tak czule jest przyczyną tego."

i postanowili przełamać szyję zdradliwego ptaka. Ale papuga, mając podsłuchanie ich rozmowy, w ten sposób skierowany do nich: -

"Mójmi rodzicami zastępczych, każdy musi być nagrodzony za dobre działania lub ukarani za złe czyny jego poprzedniego życia. Przywiozłem ci owoc z dobrym zamiarem, ale moje grzechy w moim dawnym życiu dały mu inny efekt. Dlatego modlę się, żeby mnie zabić i pochowała mnie małym mlekiem w jamie. A po tym, jak moja ceremonia pogrzebowa się skończyła, prosimy o podjęcie pielgrzymki do banarów, aby wygaśniewać własne grzechy."

Więc stary Brâhmaṇ i jego żona zabili swoją papugę Pet i pochowali go zgodnie z zaleceniami Który, pokonany z żalem, wyruszyli na pielgrzymkę do Świętego Miasta.

Tymczasem Król rozkazał swoim ogrodnikiem, aby ustawić strażników nad trującego drzewa i pozwolić nikomu zjeść swojego owocu; A wszyscy mieszkańcy wkrótce poznali, że król miał drzewo mango w ogrodzie, z których owoc był śmiertelną trucizną. Teraz było w mieście starej prażą, która miała częste kłótnie z jej dorówką, a pewnego dnia, będąc znużonym życiem, opuściła dom, grożąc jeść drzewa trucizny i umrzeć.

Młoda papuga, która została zabita za przywiezienie trującego owoców mango, urodził się jako zielona papuga i czekała na okazję do wykazania nieszkodliwego charakteru drzewa; A kiedy zobaczył starą kobietę podejścia z determinacją, aby położyć kres jej życia, jedząc jej owoce, wyrył jeden z dziobem i upuścił go przed nią. Stara kobieta cieszyła się, że los sankcjonował jej śmierć i chciwość zjadł owoc, kiedy Lo! Zamiast umierać, stało się młode i kwitnące ponownie. Ci, którzy widzieli jej urlopu domu, kobieta ponad sześćdziesiąt lat była zdumiona widząc jej powrotu jako przystojnej dziewczyny szesnastu i uczy się, że wspaniała transformacja była spowodowana rzekomym trującym drzewem mango.

Dziwne wiadomości wkrótce dotarły do ​​króla, który w celu dalszego przetestowania drzewa, nakazał kolejnym owocem, który ma zostać wprowadzony i dał go złotnikiem ponad dziewięćdziesiąt lat, który zmęczył trochę złota, które zostało powierzone do niego, aby uczynić ozdoby do panych pałacu i był na tym koncie, poddawanym więzieniu. Kiedy zjadł owoce, na swojej kolejce, stał się młodym człowiekiem szesnastu. Król był teraz przekonany, że owoce z mango drzewa, do tej pory będąc trującą, miał moc konwersji wiek o pożądliwą i wieloletnią młodość. Ale jak stary ksiądz zmarł przez jedzenie?

To był zwykły wypadek. Pewnego dnia ogromny wąż spał na gałęzi drzewa mango, a jego głowa wisiała nad jednym z owoców; trucizna spadła z ust i spadła na skórkę tego owocu; Ogrodnik, który nie wiedział o tym, kiedy poproszono o przyniesienie owocu dla kapłana, zdarzyło się przynieść ten, na którym upadł trucizna, a kapłan zjedzony go, zmarł.

i teraz Król spowodował złożenie głoszenia w całym Królestwie, że wszyscy, którzy zadowolili się przyjść i spodek z owocami mango, a wszyscy z nich jedli i stali się młodymi. Ale serce króla Chakaraditya spłonęło w nim w pamięci jego złego traktowania biednych Brâhmaṇ, który wrócił z żoną z Banaras. Więc posłał dla niego, wyjaśnił swój błąd i dał mu owoce do jedzenia, co, smakowałem, starzejący się Brâhmain stał się młody, a jego oko zostało również przywrócone. Ale największa utrata wszystkich, że papuga, która przyniósł owoce spoza siedmianych oceanów, pozostał nieodwracalne.

"Tak więc, mój Panie", kontynuował starego ministra, Manuniti", to nie działać w tej sprawie Bodhaditya, którą musimy starannie przesiewać przed wyrażeniem naszej opinii jak kara, może zasłużyć na ręce twojej majestatu."

Dalej: VI.The zatrute jedzenie