Stary człowiek i jego wnuk (Niemiecka bajka)

Był kiedyś bardzo starym człowiekiem, którego oczy stały się przyciemnione, jego uszy tępe słuchu, jego kolana zadrżały, a kiedy siedział przy stole, nie mógł zatrzymać łyżki i wylał bulionę tkanina stołowa lub wyczerpuje się z ust. Jego syn i żona jego syna byli na tym oburzyli, więc stary dziadek wreszcie musiał usiąść w rogu za piecem, i dali mu swoje jedzenie w glinianej misce, a nawet nie wystarczy. I patrzył w kierunku stołu ze swoimi oczami pełnymi łez.

Raz też jego drżące ręce nie mogło trzymać miski i upadł na ziemię i złamał. Młoda żona skarciła go, ale nic nie powiedział i tylko westchnął. Potem kupili go drewnianą miskę przez kilka pół pensów, z których musiał jeść na ziemi. "Co ty tam robisz?" zapytał ojca. "Robię trochę koryta", odpowiedział na dziecko, "dla ojca i matki, aby jeść, kiedy jestem duży."

Mężczyzna i jego żona spojrzeli na siebie na chwilę i obecnie zaczął płakać. Potem zabrali starego dziadka do stołu, a zatem zawsze pozwala mu jeść z nimi, a także nic nie powiedział, gdyby rozlał się trochę niczego.