Dzielenie się radością i smutkiem (Niemiecka bajka)

Był kiedyś krawiec, który był kłótliwym kolorem, a jego żona, która była dobra, pracowita i pobożna, nigdy nie mogła go zadowolić. Cokolwiek zrobiła, nie był zadowolony, ale narzucony i zbutował, i przewrócił ją i pokonał ją. Gdy władze ostatnio słyszeli o tym, oni wywołali go wezwali i umieścić w więzieniu, aby uczynić go lepszym. Był trzymany na chwilę na chlebie i wodzie, a następnie ponownie ustawić. Był jednak zmuszony, aby obiecać, aby nie pokonać swojej żony już więcej, ale żyć z nią w pokoju, i podzielić się z nią radością i smutkiem, jak powinniśmy zrobić małżeństwem. Wszystko poszło na pewno przez pewien czas, ale potem wpadł na swoje stare sposoby i był gburowaty i kłótliwy. A ponieważ nie odważył się ją pokonać, chwycił ją przez włosy i rozerwał go. Kobieta uciekła od niego i wyskoczyła na podwórko, ale pobiegł za nią ze swoim miarą jardową i nożyczkami, i ścigał ją o nią i rzuciło na nią miarę i nożyczki na nią, a cokolwiek w przyszły sposób. Kiedy ją uderzy, roześmiał się, a kiedy ją przegapił, szturmował i przysiągł. To poszło tak długo, że sąsiedzi przyszli do pomocy żony. Krawiec został ponownie wezwany przed sędziami i przypomniałem o jego obietnicy. "Drodzy panowie" – powiedział, "zachowałem moje słowo, nie pokonałem jej, ale dzieliłem się z nią radością i smutkiem". "Jak to może być" – powiedział sędzia", kiedy nieustannie przynosi takie ciężkie skargi przeciwko tobie?" "Nie biorowałem jej, ale tylko dlatego, że wyglądała tak dziwnie, chciałem zdobyć włosy z ręką; Ona jednak uciekła ode mnie i zostawiła mnie dość złośliwie. Potem pospieszyłem za nią, a aby sprowadzić ją z powrotem do obowiązku, rzuciłem na nią jako dobrze sprawdzony upomnienie, co chętnie przyszło do ręki. Dzielę radość i smutek także z nią, na zawsze, gdy mnie uderzyłem, byłem pełen radości, a ona ze smutku, a jeśli ją przegapiłem, to była radosna i przepraszam. Sędziowie nie byli zadowoleni z tej odpowiedzi, ale dał mu nagrodę, na którą zasłużył.